Verhaal ‘Het Circus van Dr. Cirrus’

Met gepaste trots kan ik hier het verhaal ‘Het Circus van Dr. Cirrus’ presenteren! Het dong mee voor een plek in de bundel ‘Vuurspuwers‘ van Godijn Publishing, maar het heeft wel de longlist, maar helaas niet de shortlist gehaald.

Dit terwijl ik eigenlijk zelf het volste vertrouwen had in dit verhaal: ik vond het beter en vooral leuker dan mijn inzending ‘De glorieuze terugkeer‘ waarmee ik vorig jaar wel de bundel ‘Charlatans‘ haalde. En het verhaal past héél naadloos op het thema, ‘Vuurspuwers’, dus ik had plaatsing dus echt wel verwacht. Een tegenvallertje dus!

Nou ja, oordeel vooral zelf! Klik het plaatje aan om het verhaal te lezen!

Een vleugje ‘Sterrit’, aflevering #10

Al meer dan 25 jaar ben ik betrokken bij de Sterrit of Paassterrit in mijn ‘hometown‘ Reutum.

Een constante factor is dat ik me daarbij altijd heb bezig gehouden met de (quiz-)vragen. Zoals (wat ik het leukste vind) de stellingen. In deze tiende aflevering van deze serie komt er weer een nieuwe stelling voorbij. Zoals bekend komt na de break het antwoord!

En dan nu de stelling: Cleopatra staat dichter bij de introductie van de iPhone dan bij de bouw van de piramides van Gizeh. Waar of niet waar?
Lees verder “Een vleugje ‘Sterrit’, aflevering #10”

Tv-recensie van enkele series

Niemand die het Ziet | Interessante docu over hoe de grens oorlog/vrede steeds meer vervaagd is in de huidige tijden van cyber-terrorisme, trollenfabrieken en proxy-virusaanvallen. Het meest boeiend is dan natuurlijk nog de rol van EU-parlementariër, en mede-Reutummer, Bart Groothuis.

Mr. Bates vs. The Post Office | Doeltreffende miniserie over de waargebeurde Britse tegenhanger van onze eigen toeslagenaffaire. Die Britse Posterijen blijken niet zo oerdegelijk, als ze duizenden kleine postkantoorhoudertjes met ondeugdelijke software op schandelijke wijze behandelen.

Alexander – The Makings of a God | Weinig hoogstaande docu-dramaserie op Netflix over Alexander de Grote. Meteen wordt alles geframed als een epische strijd tussen onze Alex en de Perzische Darius, maar dat is historisch gezien eigenlijk nogal stompzinnig. Net als de suggestie dat Alex’ moeder de intrigant is die Koning Philippus laat vermoorden… Nee, dit was niet mijn kop thee….

Het verhaal van Nederland: Oranje Nassau | In deze vervolgserie vertelt Daan Schuurmans over de geschiedenis van ons koningshuis. Opnieuw loopt hij letterlijk door historische scenes en opnieuw is er die wonderlijke vorm waarin we wel historische taferelen zien, maar alleen als decor, want echte scenes worden niet uitgespeeld. Ondanks die wat wonderlijke vorm interessant genoeg.

Tv-recensie ‘Avatar The Last Airbender’

Al eerder heb ik de loftrompet gestoken over de animatieserie ‘Avatar: The Last Airbender‘ van Nickolodeon. Ik niet als enige overigens; de serie krijgt zeer hoge beoordelingen en al jaren is gepoogd de serie goed te vertalen naar een live-action-formaat.

Ook al eerder heb ik bericht over de kolossale mispeer van M. Night Shyamala-dingdong in deze: die film was op alle fronten gedrochtelijk en die franchise werd logischerwijs héél snel weer gestaakt.

Maar nu heeft Netflix het dus gewaagd weer een nieuwe tv-serie te maken. En, om maar in de deur in huis te vallen; die is een stuk beter! De casting is over het algemeen goed tot zeer goed (toppers wat mij betreft de acteurs die Aang en Iroh vertolken) en ook is nu wel de actie rondom het ‘bending‘ flitsend in beeld gebracht.

De storytelling; daar is nog wel wat over te zeggen. De 20 afleveringen van twintig minuten zijn ingekookt tot 8 afleveringen van dubbel die lengte, en omdat alles dus sneller gaat, doet zeker in het begin de vertelling wat houterig aan. Bijvoorbeeld als in dialogen steeds wel heel veel moet worden uitgelegd. Maar dat wordt gelukkig wel steeds beter. Prima gedaan is dat men allerlei elementen uit de oorspronkelijek serie nu heeft samengevoegd (zoals dat Jet en zijn guerilla-groepje nu opeens in de afleveringen over Omashu zitten).

Ben ik dan over de rest positief? Nee, ik vind met name dat aan de toonzetting toch nog wel wat schort: die is veel zwaarder en minder humoristisch dan het origineel. Maar toch; in het geheel is dit een héél aardige poging! Ik kijk uit naar seizoen 2 en 3 (ten minste; ik neem aan dat die nog gaan komen!)

Tv-recensie ‘Shameless’, seizoen 3-6

Deze Amerikaanse serie is hard op weg zich te nestelen op een koppositie in mijn all-time favorites (tussen series als Breaking Bad, Game of Thrones, Black Mirror, The Sopranos en Fargo) en komische series als ‘Community’ en, vooruit, ‘The Big Bang Theory’.

De serie weet dat te bewerkstelligen door een uniek midden te vinden tussen een drama en comedy; het genre wordt ook wel dramedy genoemd, las ik ergens.

En het volgen van al die kostelijke hoofdpersonages blijft gewoon smullen geblazen: de drankzuchtige über-egoïstische Frank, die als chronisch werkloze overal een slaatje uit probeert te slaan. Of diens impulsieve dochter Fiona, die het goed bedoelt, maar zichzelf altijd weer in de nesten werkt. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de vijf (of meer!) andere Gallagher-telgen (en de mensen om hun heen). Dat alles speelt zich af te midden van de grimmige volkswijk Southside, Chicago IL, waar de L-line nooit ver weg is. Heerlijk, wat een ge-wel-di-ge serie!

Boekrecensie ‘Legende van een zelfmoord’, David Vann

Intrigerend debuut van David Vann, mijn nieuwe favoriet sinds ik zijn grimmige maar ook fascinerende ‘Goat Mountain‘ heb gelezen.

Dit is overigens een verhalenbundel en na een wat taaie start met niet zulke opmerkelijke verhalen wordt dit boek bij de novelle ‘Sukkwan Island’ pas echt interessant.

In pijnlijk detail wordt hierin verteld over hoe de 13-jarige Roy samen met zijn weinig geslaagde en geestelijk labiele vader ergens ver weg van alles op een onbewoond eiland in de outback van Alaska gaat wonen. Zijn vader is niet helemaal fris in zijn hoofd en huilt zichzelf elke nacht in slaap. De ‘beloofde’ zelfmoord lijkt dus nooit ver weg te zijn. Maar als die dan uiteindelijk plaatsvindt, is die om teveel redenen zeer schokkend, vooral omdat er niets van de flaptekst lijkt te kloppen. En zo wordt dit relaas intens beklemmend, dramatisch en grimmig.

Mij viel ook in dat het verhaal misschien wel een grimmige afrekening van Vann is met zijn eigen jeugd, door de zaken om te draaien. Maar misschien verklap ik dan al teveel van het plot.

Hoe dan ook: alleen al met deze novelle is dit boek zeer lezenswaardig!

Boekrecensie ‘Goat Mountain’, David Vann

Dit boek gaat over een jachttrip van een viertal ergens in de outback van Canada: een grootvader, vader, zoon en de kennis Tom. Het is een plek waar deze familie geworteld is en waar ze elk jaar komen om herten te schieten. We volgen in het verhaal de 11-jarige zoon, die voor het eerst een geweer mag dragen. Maar al snel gaat het mis als ze bij aankomst tegen een stroper aan lopen.

David Vann verhaalt hierover in een bijzondere, in ieder geval zeer literaire stijl. Vele zinnen en observaties zijn heel mooi, dat is zeker waar. Maar makkelijk lezen is het geenszins. Ook door de bijna hallucinante denkwereld van de jongen en de vele referenties naar de Bijbel.

Intussen is de toon van het verhaal grimmig, ‘Cormac McCarthy‘-grimmig zelfs. Tussen de familieleden lijkt er niets te bestaan van liefde en dat er een dode (of twee) moet vallen lijkt al meteen duidelijk. Enkele scenes, zoals het schieten van een hertenbok, worden in al hun gruwelijkheid beschreven. Hiermee is het zeker geen vrolijk boek om te lezen, maar wel heel fascinerend en bijzonder.

Nieuw verhaal ‘De toren’

Hierbij kan ik weer een nieuw verhaal presenteren; alhoewel; in dit geval is het een herschreven versie van mijn eerdere verhaal ‘Planeet P’. Ik heb het ingezonden voor de doorgaande verhalenwedstrijd ‘Verhaal van de maand’, dat ik twee keer won (1 en 2), in verschillende categorieën.

Deze keer minder succes, maar niet getreurd, volgende keer beter!

Klik om het verhaal te lezen het plaatje aan!

Boekrecensie “Komt een paard de kroeg binnen”, David Grossman

Dit boek beschrijft eigenlijk een hele lange act van stand up comedian Dovele, ergens in een achterafzaaltje in een buitenwijk van Tel Aviv. Al snel begint Dovele van alles te vertellen over zijn jeugd, zijn trauma’s, etc. etc. etc. Dat zou best interessant kunnen zijn, maar de vorm waarin Grossman zijn verhaal heeft gegoten, zit die vertelling danig in de weg. Al heel snel is het heel ongeloofwaardig dat een comedie-act op deze wijze verloopt. Door die veel te gekunstelde vorm kwam ik in ieder geval niet in dit verhaal, hoe goed Grossman overduidelijk kan schrijven. Nee, jammer…

Op de longlist van ‘Vuurspuwers’ !

Leuk nieuwtje! Ik sta met een inzending van mij op de longlist van de ‘Walküre’-fantasy-verhalen wedstrijd van uitgeverij Godijn!

Vorig jaar kwam ik met mijn verhaal in de bundel ‘Charlatans‘, en hopelijk lukt dat deze keer weer!

Dat gaan we allemaal zien op de uitslag tijdens de bijeenkomst op 2 maart, waar ik natuurlijk zeker weer bij ga zijn!