Fantasticon

Dit is een sprookjesachtige en surrealistische vertelling over de jonge boekdrukker Nick Flood, die ergens in de 18e eeuw wordt ingehuurd door de excentrieke Boheemse graaf Ostrov, die een kasteel heeft laten bouwen als een machine, waar geen kamer op dezelfde plaats blijft. Nick moet voor de oude graaf en diens prachtige maar frele dochter Irina, een ‘oneindig boek’ maken.

Dit gegeven intrigeert, maar is toch onvoldoende om de aandacht vast te houden. Het verhaal meandert eigenlijk maar een beetje richtingloos verder en ik miste node vaart. Daarom toch niet echt een succes… Ik heb ’t ook niet helemaal uitgelezen. Als je heel vilein wil zijn zou je kunnen zeggen dat Wharton hier zèlf een oneindig boek mee heeft geschapen; tot het einde ben ik immers nooit geraakt. Je zou bijna zeggen dat hij het zo bedoeld heeft…

Soms zijn er boeken die je meteen bij de keel grijpen en die je niet meer loslaten. Dit is wat mij betreft zo’n boek: wat een vertelkracht, wat een schrijnend dramatisch verhaal, wat een onvergetelijke personages en wat een karrevracht aan prachtige messcherpe observaties wordt er over je uitgestort.

Hoofdpersoon in dit boek is natuurlijk het jongetje Shuggie Bain, dat in armoede opgroeit in het Glasgow van het Thatcher-tijdperk, als zoon van een drankzuchtige moeder en grotendeels afwezige vader. Maar ook lees je veel passages vanuit het gezichtspunt van al die mensen om Shuggie heen. Een wel heel los gehanteerd alwetende-verteller-perspectief dus, constateert de amateur-schrijver in mij. Maar hier stoorde die vertelstijl me geen moment, want, oh: wat zet Douglas Stuart zijn verhaal sterk neer! Je leeft intussen erg mee met de opgroeiende Shuggie. Met alles wat hij moet doorstaan, is hij ook nog ‘anders’ en worstelt hij met zijn seksuele identiteit.

Het boek deed me soms erg denken aan ‘De as van mijn moeder‘ van Frank McCourt, dat ook al ging over een jongen die in armoede opgroeit, waar alcoholisme nooit ver weg is en waar een sterke moeder-zoon-relatie centraal staat.

Kortom kan ik alleen maar lovend zijn over dit boek. Vrolijk is het misschien allemaal niet, maar meeslepend des te meer: ook omdat het zo bijzonder is dat een zo rauw en grimmig verhaal, met zoveel liefde is geschreven! Kortom: een boek dat ook meteen toetreedt in mijn lijst van favoriete boeken op mijn Hebban-account!

Dit is één van de weinige boeken van Mak die ik nog niet gelezen heb; ooit begon ik met zijn boek over ‘hoe God verdween uit Jorwerd’ en sindsdien is geen enkel boek van hem me ooit tegengevallen. Zijn boek ‘In Europa‘ heb ik zelfs in de top5 van Nederlandse klassiekers opgenomen.

En ook dit boek stelt geenszins teleur. Sterker nog; misschien is dit wel ècht zijn beste van allemaal. Mak verknoopt prachtig zijn eigen familiegeschiedenis (en dan nog met name die van zijn vader) met die van de 20ste eeuw. En dat levert een prachtig invoelbaar document op van hoe die eeuw geweest moet zijn. Misschien met iets teveel aandacht voor tal van religieuze kwesties (Mak is ten slotte een domineeszoon), maar dat mag de pret niet drukken. Werkelijk een monumentaal boekwerk dit!

Het enige dat ik mis (of ben ik de enige?) zijn bijschriften bij de vele foto’s uit Mak’s privé-archief.

In dit boek tekent Edith Eva Eger haar levensverhaal op. En dat begint heftig genoeg, als ze als Hongaars-Tsjechische Jood in WOII in de vernietigingskampen terecht komt en het maar ternauwernood overleeft.

Maar dan is de worsteling nog niet voorbij: in de VS blijft haar verleden haar parten spelen. En zo ontplooit ze zich pas op latere leeftijd tot universitair geschoold psycholoog, die overal haar boodschap uitdraagt: wat je ook is overgekomen, uiteindelijk heb je zelf de keuze hoe je hiermee om gaat. Boeiend levensverhaal van de ‘Anne Frank die wel overleefde’.

Dit boekenweek-geschenk vertelt het verhaal over hoe er een vriendschap ontstaat tussen de op school weinig populaire en wat quirky jongen Jimmy en een jongetje uit een vluchtelingen-gezin, Tristan. Jimmy gaat het als zijn taak zien om hem en diens familie voort te helpen, ten minste: de tijd dat hij niet bezig is om zijn flippo-verzameling te vervolmaken. Maar als het gezin dreigt te worden uitgezet, wordt aan Jimmy wel iets heel veel gevraagd. Iets dat (natuurlijk) gedoemd is te mislukken.

Lize Spit heeft een heel aardig boekenweekgeschenk geschreven, dat vlot wegleest, maar eerlijk gezegd toch ook wel wat weinig opmerkelijk is. Aardig, maar niet geweldig.