Boekrecensie ‘Long walk to freedom’, Nelson Mandela

Dit boek (helemaal niet zo heel lang in de ‘Abridged Edition’ waarin ik het las op mijn terugreis vanuit Zuid-Afrika) is het persoonlijke relaas van de man die inmiddels in de hele wereld zo’n beetje heilig is verklaard, Nelson Mandela.

Je zou zeggen dat het lange tijd niet zo leek, als je zijn levensverhaal leest. Want Nelson Mandela was binnen de ANC, zo blijkt uit zijn boek, wel een van de eersten die het gewelddadige verzet predikte. Niet dat ik daarmee diens essentiële rol in de afschaffing van de apartheid wil bagatelliseren. Want hierin speelde Mandela natuurlijk een centrale rol, door, na tientallen jaren gevangenschap, als een van de eerste ANC’ers, vredesbesprekingen te beginnen.

Dit boek lezend besef je nog maar weer eens hoe wonderbaarlijk het was, dat de apartheid betrekkelijk geweldloos geëindigd is. Want alles had makkelijk kunnen ontaarden in een bloederige burgeroorlog, als waarlijk grote leiders als Mandela niet over hun eigen schaduw waren gestapt.

Daarmee is dit boek zeer interessant om eens te lezen. En in deze ingekorte versie ook zeer bondig en kernachtig. Een aanrader!

Boekrecensie ‘The Absolutist’, John Boyne

De Ierse schrijver John Boyne begint een favoriet van me te worden. Eerder las ik al zijn ‘Mutiny on the Bounty’ (in de Nederlandse vertaling, die merkwaardig genoeg ‘ De scheepsjongen’  heet) en ‘The boy in the striped pyjamas’ en beide met zeer veel plezier. Maar dit laatste boek, ‘The Absolutist’  vond ik zonder meer de beste, omdat dit me het meest raakte.

Hoofdpersoon van het boek is Tristan Sadler, en diens verhaal is nogal triest. Wreed uitgestoten door zijn familie om omstandigheden die aanvankelijk onduidelijk blijken, schrijft hij zich als 17-jarige jongen in als rekruut in het Engelse leger, met als doel te worden uitgezonden naar de oorlog die al enige tijd woedt in Frankrijk.

Inderdaad, we spreken de tijd van de Great War. Iets waarover Sadler aan het eind van het boek opmerkt: ‘I didn’t think it was all that great. In fact, if memory serves, it was bloody awful.’ Maar dat weet hij nog niet als hij wordt getraind in het opleidingscentrum Aldershot.

En hier is het dat hij Will Bancroft ontmoet en… verliefd op hem wordt. Het begin van een moeizame worsteling, want in deze tijd is homoseksualiteit volledig uit den boze. Alhoewel hun liefde wederzijds is, is Will nog vasthoudender in het ontkennen van hun relatie en verstoot hij Tristan diverse malen wreed. Dit gaat door temidden van de oorlogsverschrikkingen in Frankrijk, tot alles tot een kookpunt komt als Will besluit de wapens neer te leggen en besluit niet meer te willen vechten. Daarmee riskeert hij het vuurpeloton als diestweigeraar en deserteur, met de daarbij behorende schande die hij op zijn familie laadt.

Boyne heeft met ‘The Absolutist’  een zeer indrukwekkend boek geschreven over moed, lafheid, maatschappelijke normen en schaamte. Een waarachtig en emotioneel geladen verhaal dat na lezing nog wel even in je hoofd blijft rondzweven.

 

Recensie ‘Ready Player One’, Ernest Cline

Als je een grote fan bent van de jaren 80, dan vind je dit boek misschien wel erg goed. Want ondanks dat het een sf-thriller is over de nabije toekomst (ca 30 jaar vanaf nu), is dit boek vooral een ode aan de jaren 80. Ernest Cline bedrijft hierbij de ultieme vorm van ‘name-dropping’, want er komt een kolossale hoeveelheid namen van muziek, films, tv-series en natuurlijk computerspelletjes voorbij.

In het ‘young adult’-achtige verhaaltje draait het om Wade, die de meeste tijd doorbrengt in OASIS, een virtuele wereld die tussen Second Life en World of Warcraft inhangt. In het grootste fantasy-cliché werkt hij zich op van volstrekt onbeduidende nobody (die ook nog eens zich in een deplorabele situatie bevindt) tot de grootste held van allen.

Dat doet hij door in OASIS de ‘easter egg’ te vinden die Halliday, de maker van OASIS, en hiermee een man van bijna Messiaanse statuur, eeft verstopt  in zijn schepping, met als prijs het eigendom van al diens fabelachtige rijkdommen en OASIS zelf. Halliday was een grote fan van de jaren 80 en laat die veelvuldig terugkomen in de door hem bedachte queeste. En zo moet Wade (of liever gezegd zijn avatar Parzival) onder meer de film ‘Wargames’ herleven, oude arcade-spellen spelen en de muziek van Rush ontleden.

Hiermee is het boek natuurlijk nogal gekunsteld en ongeloofwaardig. Maar toch bleef ik geboeid omdat het verhaal gewoon goed was uitgewerkt en je gewoon echt meeleeft met onze Wade, die heel slim alle raadsels ontfrafelt en ook nog eens een kolossale ‘cybercrush’ krijgt voor de mysterieuze Art3mis.

Aardig boekje dit dus. Wel een beetje iets voor geeks en ook een beetje clichématig en teveel geschreven voor ‘young adults’. Maar toch, good fun!

 

Recensie ‘EHVVDG’, Dave Eggers

Dave Eggers heb ik als schrijver hoog zitten door zijn geweldige boeken ‘Wat is de wat?’  en ‘Zeitoun’. Dit debuut kon me echter aanzienlijk minder bekoren.

Het beste van dit boek zit nog in het begin. Allereerst natuurlijk de titel, die de bravoure van de beginnend schrijver kenmerkt: ‘Een duizelingwekkend verhaal van duizelingwekkende genialiteit’. Hierna volgt een hele lange ‘inleiding’  op het boek, waarin Eggers heerlijk los gaat over van alles en nog wat.

Dat belooft van alles over het verhaal zelf, wat echter niet uitkomt. Het autobiografische verhaal van Dave, die snel achter elkaar beide ouders verliest en dan de zorg opneemt voor zijn jonge broertje, is daarvoor gewoon niet interessant genoeg. Hiernaast heeft Eggers erg veel woorden nodig.

Hiermee vond ik dit niet echt een geslaagd boek. Maar goed, het was ook maar het debuut. Ik ben zeker nog benieuwd naar Eggers’  laatste worp, ‘Een hologram voor de koning’.