Even een paar korte recensies van de belangrijkste films die ik deze maanden gezien heb, gerangschikt van goed naar slecht:
The Great Gatsby: Hernieuwde samenwerking tussen Baz Luhrmann en Leonardo diCaprio leidt tot een film met prachtige beelden, een mooie ode aan de roaring twenties en ook nog eens gewoon een erg goed en krachtig verhaal. Op alle fronten een toppertje, ook door de hoofdrollen van Leo en Carey Mulligan (de laatste zit volgens mij in elke recente film die ertoe doet).
Hugo: Liefdevol gemaakte film die uiteindelijk vooral een ode blijkt te zijn aan de allervroegste film-pioniers. Meeslepend verhaal, mooie beelden, goeie acteurs. Toppertje dus!
Elysium: SF-vehikel van Matt Damon dat op de een of andere manier veel meer aansprak dan het redelijke soortgelijke SF-project Oblivion, met Tom Cruise (zie hieronder). Pakkend verhaal, heel aardig plot, mooi vormgegeven. Prima rollen van Matt en Jodie Foster ook.
Man of Steel: Je kon erop wachten: na de succesvolle ‘herstarts’ van franchises als Batman, Spider Man en zelfs James Bond, is ook Superman maar weer eens van stal gehaald. En we beginnen dus weer vanaf het begin, om te zien hoe Clark ‘Kal-El’ Kent vanaf Krypton ook alweer op aarde belandde. Dat alles leidt tot een redelijk genietbare film met de focus op de actie. De climax speelt zich af in het Newyork-achtige Metropolis en natuurlijk moeten bosjes met wolkenkrabbers sneuvelen. De epische eindstrijd tussen Superman en General Zod doet denken aan het gevecht tussen Neo en Agent Smith in The Matrix 3 of zelfs de veldslagen in Dragonball Z. Redelijk genietbaar, maar dat maakt niet goed dat de film voor de rest nogal clichematig aandoet. Ook het totale gebrek aan humor is een minpunt. Maar al met al kan dit best eens een opmaat zijn voor nog een serie Superman-films.
World War Z: Origineel is deze film niet: de zombie-apocalyps is identiek aan die in The Walking Dead, al zijn de zombies in deze film een stuk vlugger en agressiever. Het plotje is ook weinig bijzonder en Brad Pitt alleen kan deze film niet overeind houden. Matig dus, op de erg sterke soundtrack-bijdrage van Matthew Bellamy (Muse) na natuurlijk!
Oblivion: SF-vehikel van Tom Cruise dat me op de een of andere manier weinig kon boeien. Te geforceerd verhaaltje, te richtingloos plotje, ik vond er weinig aan.
The World’s End: Gek genoeg kreeg deze nieuwe film van Simon Pegg best goede recensies. Ik vond het echter maar een slappe poging het succes van Shaun of the Dead te evenaren. Waren het in deze film zombies, in The World’s End zijn het buitenaardse wezens. Aan Simon Pegg en zijn oude groepje drinkebroeders de taak hier iets aan te doen, terwijl ze met de ‘epische’ kroegentocht bezig zijn die ze in hun jeugd nooit konden afronden. Het plot wordt al snel belachelijk, maar echt vervelend is dat het nergens echt grappig wordt. Een miskleun dus, wat mij betreft…
The Lone Ranger: Een wel heel opzichtige poging om na Pirates of the Caribbean een nieuwe franchise op te starten, die wellicht nog kan uitgroeien tot een nieuwe attractie in Disney World. Zelfs Johnny Depp is weer van stal gehaald, nu als indiaan Tonto, maar zijn maniertjes doen belegen aan en lijken teveel op die van Jack Sparrow. Verder is de film nogal een onsamenhangend zootje, met redelijk serieuze scenes en ronduit kluchtige toestanden. De kleurloze acteur die The Lone Ranger speelt, doet ook weinig goeds. Een draak van een film dus, waarvan je hoopt dat het zo ontzettend flopt dat de franchise wordt gestaakt.