Filmrecensies Januari 2014

The Hobbit II. The Desolation of Smaug – Natuurlijk is het bijna onoverkomelijk dat de nieuwe driedelige prequel ‘The Hobbit’ wordt vergeleken met het meesterstuk ‘The Lord of the Rings’. En natuurlijk is het dan de mindere. Maar ik moet zeggen: ik blijf deze nieuwe filmserie toch ook erg leuk vinden. Het plot van het dunne boekje ‘The Hobbit’ is aangevuld met allerlei delen uit andere boeken van J.R.R. Tolkien, en dat is gewoon goed gedaan. Maar natuurlijk is het ook gewoon erg leuk om terug te keren in Middle Earth. In dit tweede deel is er verder niet alleen een prominente rol voor Gandalf, maar ook voor Legolas. Goede film! Genoten!

The Wolf of Wall Street – Deze geweldige film toont Leonardo di Caprio in alweer een fantastische rol, deze keer als Jordan Belfort, een uitzinnige versie van Gordon Gekko. We volgen zijn opkomst en ondergang als fraudulente beurshandelaar. De uitspattingen van Belfort (met alle soorten drugs, hoertjes, etc etc) zijn dermate over-the-top dat ze zelfs soms uitgesproken kluchtig worden. Maar dat neemt niet weg dat deze komedie nog steeds een spiegel voorhoudt aan de financiële wereld, die zo eenzijdig is gericht op het maken van winst. Veelzeggend is dat als Belfort ergens in de film wordt gevraagd wat hij vindt van zijn leven, hij zegt: ‘ Obsceen? Natuurlijk is wat we doen obsceen voor de echte wereld! Maar wie wil er in de echte wereld leven?’ Dijk van een film!

The social network – Meeslepende film over de oprichting en prille start van Facebook. De filmposter zegt het allemaal: als je 500 miljoen vrienden maakt, moet je ook wel wat vijanden maken. En dat is ook zeker het geval bij oprichter Mark Zuckerberg. Zeer onderhoudend!

12 years a slave – Deze nieuwste film van Steve McQueen is bejubeld in de pers en inderdaad is deze best de moeite waard. Ik vond het in ieder geval beter dan diens een-na-laatste film ‘Shame’. Het plot draait om een neger die halverwege de 19e eeuw wordt ontvoerd naar de zuidelijke VS, waar de slavernij nog bestaat. Dit levert een krachtige film op, met goede rollen ook van onder meer Michael Fassbender.

Trance – Dit is de laatste film van Danny Boyle, natuurlijk bekend van onder meer Slumdog Millionaire. Ook dit is weer een kenmerkende Boyle-film: veel prachtige beelden in een soms heel speelse en altijd licht surrealistisch stijl. Dat laatste is in deze film zeker het geval, want de plot draait voortdurend om de verwarring van wat nu waar is of niet, als James McAvoy bij een kunstroof zijn geheugen verliest, het gestolen schilderij zoek is en James hulp zoekt bij een (vrouwelijke) hypnotiseur. Vermakelijke film, maar niet de beste van Boyle.

Lone Survivor – Deze film heeft een goede en een slechte kant. Goed eraan is dat dit een heel realistische en indringende oorlogsfilm is. De plot gaat erover hoe een groepje Amerikaanse commando’s wordt gedropt in Afghanistan en al snel wordt opgejaagd door een leger Taliban. Hier is de film heel spannend. Matig is echter dat ik de film toch weer teveel weg vond hebben van een (door de wapenindustrie gesponsorde?) promofilm die de Amerikaanse soldaten en het leger verheerlijkt en vol zit met overdreven machismo en patriottisme. Jammer… Maar ondanks dat is deze film nog steeds de moeite waard.

Prisoners – Dit is een heel aardige politiethriller. Als twee jonge meisjes verdwijnen, gaat detective Jake Gyllenhaal al snel op onderzoek. Ook de vader van een van de meisjes, Hugh Jackman, kan echter niet stil blijven zitten en gaat achter de jongen aan die hij verdenkt. Maar natuurlijk zit alles anders dan dat het aanvankelijk lijkt. Het plot zit goed in elkaar en leidt tot een mooie apotheose. Prima film dus!

Before Midnight – Bij deze film bleef ik aanvankelijk heel lang wachten op het beginincident dat het verhaal op gang zou brengen. Dat bleef echter uit, want zo’n film is dit helemaal niet. Deze film gaat alleen over de relatie tussen een man en een vrouw. Alles wat in een relatie kan zitten komt dan ook voorbij: de humor en het plezier en de flirterijen, maar ook de onuitgesproken en uitgesproken verwijten, de ruzies en de verzoenpogingen. Veel situaties zullen voor veel mensen heel herkenbaar zijn, en hierdoor werkt de film een beetje als een spiegel. Op zich best de moeite waard dus, maar ik vond het allemaal toch niet heel geweldig….

The Master – De eigenzinnige regisseur Paul Thomas Anderson is verantwoordelijk voor een aantal goede films, zoals ‘Magnolia’ en ‘There will be blood’. Daarom begon ik vol goede moed aan deze film. Om er achter te komen dat het verhaaltje over een oorlogsveteraan die onder de invloed raakt van een sekteleider, me absoluut niet kon boeien. Traag onopmerkelijk verhaal dat zelfs niet meer kon worden gered door een toch heel behoorlijke acteur als Philip Seymour-Hoffman. Jammer….

Machete – Het sterkst van deze actie-film is wel hoe die ontstaan is; het was namelijk aanvankelijk niets meer dan een fake-trailer die in de film Grindhouse van Robert Rodriguez voorkwam. Hierna bedacht Rodriguez dat het misschien best aardig was de film ook echt te maken en voegde vervolgens de daad bij het woord. Het resultaat is een rechttoe-rechtaan actiefilm die bij vlagen best aardig is, maar toch niet heel bijzonder wil worden.

Boekrecensie IV – Arjen Lubach

Dat deze thriller van De Slimste Mens-winnaar Lubach sterk is geïnspireerd op Dan Brown’s Da Vinci Code is nog licht uitgedrukt, een schaamteloze kopie lijkt me meer passend. Al die typische Dan Brown-elementen zijn namelijk ruimschoots aanwezig. En dus lezen we over een jachtige speurtocht met tal van geschiedkundige aanknopingspunten, die begint met de dood van een historicus, die ingenieuze aanwijzingen heeft achtergelaten (Cicero, Thorbecke, Manet, you name it). De ‘bad guys’ zijn natuurlijk een geheim gezelschap dat een bepaalde waarheid niet naar buiten wil laten komen en de vrouwelijke hoofdpersoon blijkt -ridicuul genoeg- ook hier weer van koninklijke komaf. Ja, je leest het goed, want waar Sophie Neveu van Merovingische afstamming was, stamt onze hoofdpersoon Elsa af van… het Nederlandse koningshuis.
Het hele gekopieerde plot verplaatst Lubach dus naar Nederland, waarbij hij geheel op Dan Brown-achtige wijze doet aan name-dropping van een groot aantal gebouwen, straten en plaatsen. Alleen bevinden die zich dan niet in Rome of Parijs, maar gewoon lekker knus in Amsterdam. Bijna alsof Lubach al voorsorteert op een toeristische ‘IV’-wandeling aldaar.
Dat zal toch echter wel niet gebeuren, want dat verdient dit matige boek toch niet. Ten eerste al omdat het hele boek veel te veel in na-aperij blijft hangen, ten tweede omdat Lubach het plot laat ontsporen tot een absurd, kluchtig, niet meer serieus te nemen slot en ten derde omdat, helaas, de schrijfstijl erg matig is. Ook in deze zin lijkt Lubach dus veel op Brown, alhoewel deze keer vast onbedoeld. Door het hele boek heen kwam ik echter tal van gekke dingen tegen met verteltijden, perspectieven en woordkeuzes. Ik had de sterke aandrang om hier steeds opmerkingen bij te noteren, alsof dit het manuscript was van een beginnend mede-amateurschrijvertje en niet de heus uitgegeven roman van een al redelijk gearriveerde auteur, en dat zegt  -helaas- toch alles…

Filmrecensie ‘The boy in the striped pyjamas’

Dit is de verfilming van de bestseller van John Boyne, de schrijver waarvan ik eerder het boek ‘The Mutiny on the Bounty’  las. De verfilming is prima, en ook het plot is natuurlijk indringend. Een superkorte blurp: Het zoontje van de commandant van een nazi-vernietigingskamp, Bruno, maakt contact met een Joods leeftijdsgenootje aan de andere kant van het hek (Shmuel) en besluit ten slotte eens binnen te kijken, om terecht te komen in de gaskamers.
We zien dit natuurlijk allemaal door de ogen van Bruno, een achtjarige jongetje dat nog niet veel snapt van wat er eigenlijk gebeurt. Dit maakt de bittere waarheid natuurlijk wel schrijnender, net als het einde, als de kampcommandent begint te begrijpen  dat hij schuldig is aan de dood van zijn eigen zoon. Maar wat deze film (en ook het boek) toch wel een beetje onderuit haalt is de premisse dat het mogelijk zou zijn dat Bruno dagenlang uitgebreid kan kletsen met Shmuel aan de andere kant van het hek, zonder gesnapt te worden en zelfs zich op een gegeven moment een weg naar binnen kan graven. Dit is echt volstrekt ongeloofwaardig, want natuurlijk moet de bewaking vele malen strenger geweest zijn. Maar als je daar overheen kunt stappen, is dit gewoon een goede film…

Teaser voor mijn verhaal ‘Een frisse wind’ 2#5

fw agoda2Teaser
Als teaser voor mijn verhaal Een frisse wind hierbij een korte omschrijving van een ding of een plek die in het verhaal een belangrijke rol speelt.

Agoda Hotel
Conny Strato heeft zijn locatie goed gekozen. De luxueuze en weldadige lobby van het Agoda Hotel ademt welstand en succes uit en precies dat wil hij uitstralen als hij juist hier afspreekt met zijn concurrent Eddie Hollis. Beide zijn ze in Hong Kong om misschien een grote deal bij het zelfde bedrijf te sluiten, en er is Conny veel aan gelegen om hem te slim af te zijn. Hij vertelt er maar niet bij dat het bedrijf waar hij werkt op de rand van een faillissement zit en dat zijn eigen baan op het spel staat…

Boekrecensie ‘Congo’, David van Reybrouck

NL_coverfotoCongoDit is een veelbejubeld boek en dat is naar mijn idee ook terecht.  David van Reybrouck weet hierin namelijk de geschiedenis van de Congo prachtig tot leven te wekken. Het vuistdikke boek behandelt de gehele recente geschiedenis van een van Afrika’s grootste landen: vanaf de kolonisatie door Leopold II, die dit kolossale land bizar genoeg als privé-bezit beschouwde, naar de tijd als Belgisch Congo en vanaf het prille hoopvolle begin van het zelfstandig geworden Congo tot de roerige dictatoriale tijd onder Mobutu, Kabila pere en Kabila fils, die tot op heden voortduurt.

Wat Van Reybrouck zo knap doet, is dat hij kleine anekdotes en de levensverhalen van talloze Congolozen die hij heeft gesproken, vloeiend onderdeel laat uitmaken van zijn verhaal. Op die manier maakt hij de geschiedenis heel beeldend en voelbaar. Het is verder knap hoe hij met al die petits histoires toch de grote lijn weet te blijven vasthouden. En zijn soms bijna poëtische vertelstem is bijzonder prettig om te lezen.

Dat maakt dit zonder meer een zeer sterk boek. Iedereen die geschiedenis leuk vindt of iets wil leren over Afrika: lezen!

Recensie ‘The walking dead’, seizoen 4, dl 1

Deze serie blijft ook in de eerste helft van het vierde seizoen erg goed. Dat komt vooral door de sterke karakterontwikkelingen van de diverse hoofdpersonen en de dwingende verhaallijn, waarin niemand wordt gespaard. In deze eerste acht episodes krijgt Rick’s groep in de gevangenis te maken met een gevaarlijk virus. En net als dat onder controle is, doemt een nieuwe bedreiging op in de vorm van een bekende, de Governor. Deze heeft een nieuw leven opgebouwd, maar is nog steeds even bruut en krankzinnig zoals we hem al kennen.

Het enige minpuntje zijn de soms wel heel gore horrorscenes waarin de zombies bij bosjes worden omgelegd, maar ondanks dat is dit zeker een serie om te blijven volgen!