Boekrecensie ‘La Superba’, Ilja Leonard Pfeijffer

Pfeijffer ken ik vooral als columnist van de NRC-Next, maar in dit boek bewijst hij dat hij ook, of misschien wel vooral, een goede schrijver is. ‘La Superba’ is een kostelijk boekwerk waarin Pfeijffer vertelt over zijn belevenissen als hij een tijd in Genua, bijgenaamd La Superba, gaat wonen.

En zo lezen we over werkelijk van alles. De toon wordt meteen gezet met een bizarre verwikkeling rondom een afgezaagd been dat Pfeijffer in de vuilnis vindt. Hierna lezen we onder meer over zijn fantasieën over het mooiste meisje van Genua, een serveerster in een bar die hij frequenteert, het tragische einde van een Engelsman die naar Genua is gekomen om zich dood te drinken, het schrijnende avontuur van een Afrikaanse asielzoeker, een zakenavontuur rond een te koop staand theater dat scheef loopt, een romance met een oude rijke vrouw die niet zo rijk blijkt te zijn en, ten slotte, de ontmoeting met de travestiet van wie het afgehakte been was. Dit alles beschrijft Pfeijffer in een heerlijk barokke en soms zelfs poëtische stijl, waarin ook de humor en ironie nooit ver weg zijn. Conclusie: een zeer onderhoudend boek. Lezen!

Boekrencensie ‘Een mooie jonge vrouw’, Tommy Wieringa

Het boekenweekgeschenk van dit jaar is van Tommy Wieringa, de schrijver die met ‘Dit zijn de namen‘ naar mijn idee nog een erg sterk boek schreef.

Het is dan ook niet verbazend dat dit boekenweekgeschenk ook zeer de moeite waard is. Het verhaal is op zich nog niet zo heel boeiend (oudere man krijgt relatie met jongere vrouw en dit leidt tot strubbelingen), maar Tommy Wieringa heeft een erg fijn pennetje en kan boeiend  vertellen. Dit alles doet hij in een vloeiende stijl. Zoals hij zelf zei in een reactie, met: “zinnetjes zijn uit elkaar voortgekomen, die hebben elkaar voortgebracht en over elkaar heen buitelen”. En zo is het maar net!

Filmrecensies Februari 2014

Van goed naar slecht:

The Secret life of Walter Mitty – De blurb van deze film is heel kort: ‘ dagdromer neemt de stap om echt te durven leven’. Ben Stiller speelt deze Walter Mitty, een verlegen, dromerige medewerker van Life Magazine, mooi. Hij doet dus die duik in het diepe, begint aan een doldwaze zoektocht naar een missend fotonegatief en belandt op deze manier onder meer in Groenland, IJsland en de Himalaya. Deze film moet het duidelijk niet hebben van een plausibel plot, maar heeft wel een hele fijne ‘feel’ en is duidelijk met liefde gemaakt. Daarom toch een dikke voldoende!

American Hustle – Deze bejubelde film met een sterrencast bestaande uit onder meer Christian Bale en Bradley Cooper, vond ik op zich prima vermaak maar kon me toch niet echt bovenmatig boeien. ‘Loan shark’ Christian Bale (die er redelijk onherkenbaar uitziet met bril en ‘comb over’) werkt onder druk mee met de FBI om een zwendelende burgemeester (een opvallende rol overigens van Jeremy Renner) erbij te lappen. Maar natuurlijk gaat alles anders dan gedacht… De karakters zijn allemaal heel menselijk, maar toch is de plot te weinig dwingend. Daarom is dit niet meer dan een redelijk genietbare film.

The wrestler – Deze al wat oudere film gaat over Randy (briljant neergezet door Mickey Rourke), een worstelaar die al ver over zijn beste jaren heen is. Hij is ‘The Ram’, een van die potsierlijke karakters uit die raadselachtige worstelcompetitie die in de VS zo populair is en een rare mix is tussen grotendeels neppe worstelgevechten en over-the-top aangezette showbiz. Als ik de film even ontleed (spoiler alert!) volgens de regels van Bart van Lierde, dan is de blinde vlek van Randy dat hij niet inziet dat zijn bestaan als worstelaar alles is wat hem rest. Een beginincident (een hartaanval) zorgt ervoor dat hij zijn toekomst als worstelaar moet heroverwegen, maar een ander leven opbouwen (als deli-medewerker in een supermarkt) is nogal lastig, net zoals het opbouwen van een relatie met de nachtclubdanseres Cassidy en zijn verbitterde dochter Stephanie. Dit zorgt ervoor dat Randy zijn blinde vlek onder ogen moet zien en daarom erin toestemt een laatste gevecht als worstelaar te voeren. Indrukwekkend drama, met overtuigende rollen van Rourke en Marisa Tomei.

The War of the Arrows – Deze Koreaanse historische oorlogsfilm is zeer te pruimen. Dat komt met name door de mooie exotische enscenering, de prima acteurs, de soms prachtige beelden en de uitstekende regie. Het verhaal, dat kortweg gaat over de inval ergens in de 17e eeuw van Korea door de Mantsjoes en hoe een persoon, natuurlijk gewapend met pijl en boog, uitgroeit tot verzetsheld tegen die Mantsjoerijnse overheersing, wordt prima verteld. Het enige nadeel vond ik dat het plot wel erg weinig verrassingen heeft. Hoe de hoofdpersoon  uitgroeit tot ongedachte held en hoe die natuurlijk in de laatste climactische scene het gevecht aangaat met de grote schurk, als alle andere tegenstander omgelegd zijn, tja: waar hebben we dat eerder gezien? Inderdaad, in werkelijk tig andere actiefilms. Maar ondanks dat vond ik deze film prima vermaak.

Only God Forgives – Deze bizarre film is eigenlijk niet veel meer dan een aaneenschakeling van stemmig belichte stillevens van het exotische Bangkok. Een plot van enige omvang is niet te bespeuren, noch enige karakterontwikkeling. De hele film ademt bewegingloosheid uit, en als er dan iemand iets doen, is dit heel traag en gestyleerd. Hoofdpersoon Ryan Gosling kennen we al als stoïcijnse autobestuurder in ‘Drive‘, maar hier voert hij die act in extremis uit. Hele scenes staat hij doodstil, zonder enige emotie op zijn gezicht. Nog nooit zo’n makkelijk rolletje gehad, zou je zeggen! Het enige opwindende in de film zijn enkele geweldsscènes en die zijn ook meteen buitengewoon grafisch en gruwelijk. Maar dat alles leidt er geenszins toe dat je na afloop van deze film het gevoel hebt iets met enige substantie hebt bekeken. Wat een flutfilm!