Boekrecensie ‘Ararat’, Frank Westerman

Ik heb de schrijver Frank Westerman enige tijd geleden zien spreken over zijn laatste boek, Stikvallei, en hierdoor werd mijn belangstelling gewekt eens iets van hem te lezen. Om te beginnen (Stikvallei gaat ook zeker nog volgen) dus het boek ‘Ararat’.

Dit boek gaat kortom over de berg Ararat, gelegen in de Kaukasus in het grensgebied tussen Armenie en Turkije, waar volgens velen Noach’s Ark zou zijn gestrand. Westerman vertelt niet alleen over deze berg, maar vooral over zijn eigen missie om de top van deze berg te bedwingen.

Hierdoor heeft het boek een zeer groot meta-gehalte, want Westerman schrijft veel over het schrijven van dit boek. Het thema Ararat is hiernaast (natuurlijk) niet meer dan een kapstok voor de vele uiteenlopende thema’s en onderwerpen die Westerman aanstipt. Het belangrijkste hierbij is zijn vraag hoe religieus hij eigenlijk zelf nog is, als journalist en ‘man van de wetenschap’. Dit alles leidt tot een prikkelend en boeiend boek vol met interessante verhaaltjes, associaties, ideeën en denkbeelden.

Dat Westerman dan uiteindelijk de top van Ararat (net) niet heeft gehaald, zo blijkt uit het slot, doet zeker niet af aan de kracht van het boek. Juist in tegendeel, want schuilt hierin niet een krachtige symboliek? Bijvoorbeeld dat er altijd iets buiten bereik verscholen blijft? En is juist dat niet een heel belangrijk aspect van religie?