You know the drill! Van goed naar (deze keer héél) slecht:
Apocalypse now Redux | Deze film had ik al eens gezien, maar nog nooit in de verlengde ‘director’s cut’. Hierdoor duurt de film nu maar liefst 200+ minuten! Maar die minuten vliegen voorbij en je verveelt je geen moment. Want wat een geweldig meesterwerk is dit, deze film van Francis Ford Coppola uit zijn hoogtijdagen. Hij verbeeldt de waanzin van de Vietnam-oorlog op briljante wijze, hierbij dankbaar gebruik makend van het centrale gegeven uit ‘Heart of Darkness‘ van Joseph Conrad. Een absoluut hoogtepunt uit de filmgeschiedenis!
Moonrise Kingdom | Kostelijke film van regisseur Wes Anderson, ook de maker van The Grand Budapest Hotel. Deze film is hiermee ook heel goed vergelijkbaar, met opnieuw een zeer eigenzinnige vormgeving, bijna cartooneske personages en een meeslepend plot. De hele film heeft een soort aanstekelijke lulligheid over zich, die vaak heel grappig aan doet. Het gegeven (boy scout gaat ervan door met zijn vriendinnetje) is weinig bijzonder, maar wat Anderson er van maakt is vrij geniaal. Geweldig!
Gone Girl | Deze film draait rond de plotselinge verdwijning van Amy, de vrouw van Nick (Ben Affleck). Als het politie-onderzoek begonnen is, lijkt het steeds meer alsof Nick (ongelukkig in een slecht huwelijk) het was die zijn vrouw vermoord heeft. Maar dan begint alles te kantelen in een ingenieuze plot-twist. ‘Amazing’ Amy is misschien niet het weerloze slachtoffer zoals ze zichzelf voordoet. Dit is een intelligente, suspense-rijke en intrigerende thriller die niet voor niets vaak geroemd als een van de beste films van 2014. Kijken!
Toy Story 3 | Deze tweede sequel van de moeder aller computer-geanimeerde films (Toy Story uit 1995 alweer), is wederom van zeer hoge kwaliteit. Dat komt alleen al door het vernuftige plot, dat erom draait dat het speelgoed van de inmiddels 17-jarige Andy (als die uit huis gaat om te gaan studeren) belandt bij een day-care-center. Het is het begin van veel spannende verwikkelingen, maar uiteindelijk komt alles natuurlijk goed met Woody, Buzz Lightyear en al hun vrienden. Een van de beste films van de afgelopen jaren in dit genre!
How to train your Dragon 2 | Dat het genre van de computergeanimeerde film inmiddels een akelig hoog niveau heeft bereikt, blijkt wel uit deze film uit 2014. Prachtige fantasierijke beelden over een vikingstam en hun draken, onder aanvoering van de sympathieke Hiccup. Alles in deze film is gewoon prima in orde en hiermee is het geheel uitstekend vermaak. Mooi gedaan!
The Fantastic Mr. Fox | Omdat ik de regisseur Wes Anderson steeds meer begin te waarderen, werd het ook tijd dit werkstukje van hem te bekijken, een verfilming van het Roald Dahl boek in een stop motion animatie-techniek. En ook deze film is prima geslaagd, in Anderson’s prettig eigenzinnige vormgeving. Zeer goed vermaak!
The Drop | Een film met een screenplay van Dennis Lehane, en met acteurs Tom Hardy, Noomi Rapace en James Gandolfini in de hoofdrollen, dat moet wel dik in orde zijn. En inderdaad is dit gewoon een prima thriller. Zoals we van Lehane gewend zijn is dit een rauwe misdaadfilm over de zelfkant van de Amerikaanse samenleving. Goed vermaak!
Leviathan | Boeiende, maar ook zeer wrange en zwartgallige Russische film over hoe een eenvoudige garagehouder in hedendaags Rusland wordt vermorzeld door de wereld om hem heen, als de lokale burgemeester uit is op zijn huis, een vriend van hem vreemdgaat met zijn vrouw en ook zijn andere vrienden die naam niet echt aandoen. Dat de man zwaar aan de wodka gaat, is hem dan nauwelijks nog aan te rekenen, alhoewel dit natuurlijk wel weer een vooroordeel bevestigt.
The Railway Man | Speelfilm over een man die tijdens de Tweede Wereldoorlog in Thailand als Engels soldaat krijgsgevangene werd gemaakt van de Japanners en door hen gruwelijk werd gemarteld (met o.m. waterboarding avant la lettre). Vele jaren wordt hij weer met deze traumatische ervaringen geconfronteerd als hij er achter komt dat de Japanner die hem destijds martelde, tegenwoordig werkt als gids in Thailand. Hij besluit hem te confronteren. Mooie en indringende film en goede rollen van Colin Firth, Nicole Kidman en Jeremy Irvine!
The Darjeeling Limited | De laatste in een rij Wes Anderson-films die ik gezien heb. De film draait om drie broers die in India op weg zijn naar hun moeder en dichter tot elkaar komen. Een soort exotische roadmovie dus. De vormgeving en storytelling zijn nog steeds even eigenzinnig en extravagant, maar toch is dit een film die niet heel meeslepend wil worden, door het weinig bijzondere verhaal.
Before the Fall | Dit is een ‘coming-of-age’ film over de jongen Friedrich, die rond 1942 wordt uitverkoren voor een nazi-eliteschool. Hij raakt er bevriend met Albrecht Stein, de fijngevoelige zoon van de lokale Gauleiter en net als hem krijgt hij steeds meer moeite met het kwaadaardige gedachtengoed van de nazi’s. Alhoewel de film een mooie opbouw kent, waren er duidelijk wat mindere scenes en vond ik ook de plotafwikkeling een beetje onverkwikkelijk. Daarom niet meer dan een redelijke film.
The Hobbit – The war of the five armies | Dat de filmtrilogie The Hobbit is gebaseerd op een niet al te dik boek van Tolkien, wreekt zich het meest in dit derde en laatste deel. Goed beschouwd zien we namelijk niets meer dan dat de draak Smaug Meerstad vernietigt voor hij zelf ten onder gaat en hoe vervolgens zo’n beetje iedereen (elven, dwergen, orks, mensen) met elkaar gaat knokken om de achtergelaten goudschat van deze draak. Wat node ontbreekt is een urgent plot, zoals deel 3 van TLotR (The Return of the King) dat nog wel had (Sauron verslaan, de ene ring ‘ontmaken’). Het einde van die grote vijfpartijenoorlog blijft zelfs nogal onduidelijk! Jammer dus dat de zesde en laatste film over Tolkiens Middle Earth ook de minste is!
Touching the Void | Deze ‘documentaire’ vol nagespeelde scenes is eigenlijk niets meer dan een dubbellange aflevering van Discovery’s ‘I shouldn’t be alive‘. Twee bergbeklimmers komen bij de afdaling in de problemen en een ervan weet zelfs met een gebroken been toch nog levend beneden te komen. Interessant, maar niet veel meer dan dat.
Source Code | Prima film, die kortweg kan worden gekarakteriseerd als een variant op Groundhog Day, maar dan in een sf-thriller uitvoering. Intelligent plot en mooie hoofdrol van Jake Gyllenhaal. Prima film, zonder heel bijzonder te worden.
War Horse | Het grootste probleem met deze oorlogsfilm is toch wel het basisidee: WOI maar dan grotendeels vanuit de optiek van een paard. That’s pretty lame! Alsof de schrijver heel lang zijn hoofd heeft gebroken over de vraag wat nou nog nooit eerder gedaan was. Voor de rest is dit overigens best aardig allemaal, alhoewel ook het plot nogal voorspelbaar is: paard en eigenaar, de jonge Albert – alweer een rol overigens van Jeremy Irvine trouwens – zullen elkaar natuurlijk uiteindelijk terugvinden. Niet meer dan een redelijke film dus, ook omdat het natuurlijk onvergeeflijk is dat de Duitse acteur David Kross (cute!) al na een goed half uurtje dood wordt geschoten.
Neverland | Deze film vormt de zoveelste ‘re-boot’ van een bekende filmheld (in dit geval natuurlijk Peter Pan) en net als in de vergelijkbare re-boots ‘Batman Begins’, ‘Man of Steel’ (Superman) en ‘Star Trek’ beginnen we dus bij het vroegste begin. Om te ontdekken hoe Peter eigenlijk een negentiende-eeuws Londens straatschoffie is, voor die, met zijn vriendjes en (Fagin-achtige) baas Jimmy Hook in Neverland belandt. We zien hoe Peter hier leert vliegen, hoe Hook aan zijn haak komt en hoe ze ook alweer aartsvijanden worden. Vermakelijk, maar om eerlijk te zijn ook niet veel meer dan dat…
Knowing | Deze science fiction film met Nicolas Cage begint nog heel aardig: een getroebleerd meisje stopt in de jaren 50 gecodeerde toekomstvoorspellingen over grote rampen in een ‘time capsule’ en Cage mag vervolgens in de huidige tijd gaan ontrafelen hoe het allemaal zit. In een heftige scene is hij zo getuige van een vliegtuigcrash. Helaas ontsporen de film en het plot daarna echter op groteske wijze. Wat een aanfluiting!
The Homesman | Een film met Hilary Swank en Tommy Lee Jones, spelend in het Wilde Westen, dat kan best aardig worden, zou je zeggen. Maar wat een totale mislukking is dit! Want werkelijk niets klopt aan deze film. Het basis-gegeven over hoe drie krankzinnig geworden vrouwen terug moeten worden gebracht naar het oosten is al waardeloos; al is het maar omdat die wezenloze zombie-achtige vrouwen al snel je irritatie opwekken. En voor de rest gebeuren er alleen maar raadselachtige dingen in een richtingloos plot, dat geen enkel moment mijn aandacht kon grijpen. Slechte film!
The Interview | Door een sabotage-actie van wat opstandige cyber-terroristen kreeg de film ‘The interview’ nogal wat aandacht. Maar dat verdient deze flut-komedie toch echt niet. Dit vehikel van Seth Rogen en James Franco ontbeert ook maar één goeie grap en is zelfs zo tenenkrommend slecht, dat het maar één emotie oproept: woede, woede over dat je 2 uur van je leven hebt verspild met het kijken ervan. Bah!
United Passions | Je zou toch zeggen dat zelfs Sepp Blatter en zijn corrupte FIFA-kliek niet zo onbeschaamd zouden zijn om een film te maken die hem zelf en zijn voorgangers grenzeloos bewierookt en ophemelt. Toch gebeurt precies dat in deze onvoorstelbaar cynische parodie van een film, die de geschiedenis van de FIFA in beeld zou moeten brengen. De verbijstering over deze groteske wanvertoning maakt langzaam plaats voor plaatsvervangende schaamte, een enorme afkeer en grote woede (ja, wederom). Hoeveel geld hebben de acteurs Gerard Depardieu, Sam Neill en Tim Roth in hemelsnaam gekregen om hen over te halen mee te werken aan dit wanstaltige gedrocht? Gadverdamme, nee echt: gadverdamme!! Walgelijk!!!
Het meest bijzondere aan dit boek is nog wel dat ik het begon te lezen op de dag van de aanslag op Charlie Hebdo, waarbij men het gemunt had op de alhier werkende cartoonisten. Voor de goede orde, dat is bijzonder omdat dit boek gaat over een cartoonist. In dit geval een bejaarde Colombiaanse cartoonist die al tientallen jaren dagelijks gepubliceerd heeft in een krant en vele reputaties om zeep heeft geholpen. Dat laatste is natuurlijk een belangrijk thema, want het plot draait er vooral om hoe de cartoonist, ene Mallarino, het vooral heeft voorzien op de politicus Correa, die mede hierdoor tot de ultieme daad komt: zelfmoord plegen. Maar ook het meisje dat mogelijk door deze Correa is aangerand en daar als volwassen vrouw mee moeten zien te leven, speelt een belangrijke rol in dit verhaal. Het boek gaat hiermee sterk over moraliteit en het omgaan met zaken die je in het verleden hebt gedaan. En daarmee heeft Vasquez een prima boek geschreven. Maar een nieuwe Gabriel Garcia Marquez? Dat herken ik nog niet in deze schrijver….
Mede bij wijze van achtergrond-studie voor het boek dat ik zelf aan het schrijven ben (en dat speelt tijdens WOII in Duitsland), heb ik me gewaagd aan deze Duitse miniserie, die ook gaat over dezelfde oorlogstijd. Ik werd al snel het verhaal ingezogen, dat draait om vijf vrienden die goedgemutst en optimistisch in de vroege zomer van 1941 afspreken dat ze elkaar allemaal bij de kerst van 1941 weer treffen. Helaas verloopt alles iets anders. De beide broeders Wilhelm en Friedhelm belanden als soldaten aan het Oostfront en helaas voor hun slaagt het Duitse leger er niet in om nog voor de winter de Russen op de knieën te krijgen. Charlotte intussen belandt in een ‘lazarett’, een veldkliniek direct achter de frontlinie en merkt al snel dat de realiteit veel bruter is dan zij ooit gedacht had. Greta is intussen in Berlijn gebleven en ze probeert hier een carrière als zangeres op poten te zetten. Maar ook probeert ze haar Joodse vriend Viktor uit Duitsland weg te smokkelen door aan te pappen met een hoge SS-er. Dit alles met noodlottige gevolgen…Want onder meer Greta zal de oorlog niet overleven. En zo eindigt het verhaal in mei 1945, als de resterende drie leden van de vriendenclub elkaar uiteindelijk weer treffen in hun stam-cafe in Berlijn. Allemaal zijn ze ouder en wijzer geworden. Geweldige serie!
Dit boek gaat over een noodlottig voorval in 1986 waarin, op zomaar een nazomeravond, ergens in Kameroen alle inwoners van een vallei (mens en dier) dood neervallen. De internationale gemeenschap duikt al snel op deze ramp en denkt dat een bepaald gas dat in dit vulkanische gebied vrij is gekomen de boosdoener is, maar de precieze toedracht wordt nooit duidelijk.
Deze schrijver kende ik natuurlijk al van zijn kostelijke boekwerkje over ‘