Tv-recensie ‘The Goldbergs’, seizoen 2

cover170x170Dit is de zoveelste Netflix-serie die het bekijken zeker waard is. Het is een charmante ‘good old fashioned‘ sit-com die speelt in de jaren ’80 (‘nineteen-eighty something‘) en draait om de familie Goldberg, verteld vanuit het perspectief van de jonge Adam. Het bijzondere is dat de schrijver van de serie ook precies zo heet en ook nadrukkelijk heeft geput uit eigen ervaringen.

Zonder twijfel met enige dichterlijke vrijheden toont hij dus het gezin waarin hij zelf opgroeide: de dweepzieke maar goedbedoelende moeder Bev, de norse mopperende vader Murray, de wijze opa (‘Pops’) die vele levenslessen weggeeft en broer en zus Barry en Erica. En om te tonen dat het allemaal echt was, worden ook talloze echte beelden getoond, die de jonge Adam (destijds al fanatiek amateurfilmer) in zijn kindertijd schoot. Er zijn zelfs hele scenes die redelijk accuraat zijn nagespeeld in de serie.

Verder zijn veel episodes odes van Adam aan dingen uit zijn jeugd: de tv-series die hij leuk vond bijvoorbeeld, of de muziek of hype die toen in de mode was. Al met al leidt dit tot een zeer genietbare serie met een heerlijke jaren ’80 feel over zich (ook al een forte van ‘Stranger Things‘, het is wat met al die 80-melancholie). Leuk!

 

Tv-recensie ‘Narcos’ – seizoen 2

narcos-2-la-serie-tv-su-pablo-escobar_796279Deze serie gaat over de opkomst en ondergang van misschien wel de bekendste drugslord uit de wereldgeschiedenis: Pablo Escobar. En waar seizoen 1 vooral dat eerste behandelde, was duidelijk waar dit tweede seizoen over moest gaan. Precies: het einde.

Het verhaal is interessant genoeg, want al snel blijkt dat een Pablo in het nauw rare sprongen maakt: bedreigingen beantwoordt hij met bruut geweld. En zo ontspoort alles al snel in en rond Medellin. Zeker als een onduidelijk doodseskader opduikt, ‘Los Pepes’, dat het naast de Colombiaanse overheid en de DEA ook al heeft gemunt op Escobar. Dat blijkt al snel een tegenstander teveel, en onze Pablo zakt langzaam door de hoeven. Tot in episode 10, precies zoals verwacht, een inmiddels volledig geïsoleerde Escobar de dood vindt.

Ook dit tweede seizoen is zo zeer de moeite waard. Onder meer doordat de serie doorsneden wordt met nieuwsbeelden uit die tijd, waardoor het geheel extra lading krijgt. En ook de hoofdrol van de Braziliaanse acteur Wagner Moura (ook te zien in ‘Trash‘) is formidabel.

Toch zijn er wel minpuntjes. Ten eerste mist het hele plot node een verrassing, want Escobar’s uiteindelijke ondergang is weinig opwindend en totaal niet verrassend. En ten tweede vond ik de afwikkeling van het verhaal na dit moment matig. Wat doet de dood van Escobar met agent Murphy, toch de verteller van de serie? Of met kolonel Martinez en zijn zoon? Of president Gaviria? Daar wordt wel heel snel overheen gestapt, ook omdat de makers de laatste minuten van de serie nog een cliffhangertje hebben willen inbouwen. Ze tonen namelijk een scene waarin de geschorste agent Pena onverwacht een nieuwe taak krijgt: de nieuwe ‘king of the hill‘, het Cali-kartel aanpakken.

En zo zou er zo maar nog een derde seizoen kunnen komen. Afwachten maar, en nog maar even kijken of dat echt nog de moeite waard is…

Boekrecensie ‘De boerderij’, Tom Rob Smith

Tom Rob Smith is de auteur van het meesterlijke boek ‘Kind 44’, dat is verfilmd en ‘en passant’ ook een belangrijke inspiratie vormde voor mijn eigen boek. Het is een broeierige who-dunnit over de speurtocht van Leo Demidov naar een seriemoordenaar in Sovjet-Rusland; een boek dat ook nog twee heel verdienstelijke vervolgen kreeg.

9789041425553Met dit boek doet Smith voor het eerst iets anders en dat, ik zal maar met de deur in huis vallen, viel erg tegen. ‘De boerderij’ is een heel merkwaardige roman, die nauwelijks nog een thriller is te noemen. Smith, geboren Zweed, blijft heel duidelijk veel dichter bij zichzelf en bouwt het verhaal op rond de jonge Londenaar Daniël, wiens ouders in Zweden zijn gaan wonen. Alles lijkt pais en vree, tot zijn paniekerige moeder opeens opduikt met warrige verhalen over de duistere zaken die ze heeft ontdekt daar op het Zweedse platteland.

Smith geeft die moeder, Tilde, ruimschoots de gelegenheid haar verhaal te vertellen in tekstdelen die alleen door een extra inspringing zijn te onderscheiden van het hoofdverhaal. Die gekke vorm doet het verhaal echter weinig goed naar mijn idee. Net als al die halve pagina’s wit en het ontbreken van een hoofdstukindeling.

De spanning moet dan voortkomen uit de vraag of Tilde gelijk heeft of gewoon gek is. Dat laatste is namelijk wat Daniël’s vader beweert; hij vertelt aan Daniël dat ze is ontsnapt uit een psychiatrische kliniek en waarschuwt hem zelfs voor haar. Aan Daniël de taak hier dan kaas van te maken, en daarvoor reist hij enige tijd later zelf naar Zweden. Maar waar je misschien nog een tijdje op een echt spannende intrige of verrassende wending hoopt, blijkt al snel dat het verhaal vervolgens als een nachtkaars uitdooft: ja, Tilde was inderdaad een beetje kierewiet door een onverwerkt jeugdtrauma, en ja: ze heeft vrijwel alles verzonnen. Weg plot, weg spanningsboog.

Nee; dit boek was hiermee niet bepaald een succes; jammer!

Mijn volledige roman ‘Het ware paradijs’

thema HWP

Vorig jaar won ik met mijn ‘Roman 1.0‘, dat de naam ‘Het ware paradijs‘ heeft gekregen, de tweede prijs van de schrijfwedstrijd ‘Schrijf en Huiver‘. Iets waar ik nog steeds plezier aan heb, want ik ben nog steeds bezig met de schrijfstudie bij de Schrijveracademie, die aan deze prijs was verbonden.

Al eerder heb ik mijn eerste hoofdstuk op deze blog gezet. Maar nu wordt het maar eens tijd om mijn hele roman via mijn blog aan te bieden. Bij deze dus! En als je twijfelt of het de moeite waard is, hieronder een korte blurb van het boek:

Het is 1937 en in het Duitse dorpje Kurstein vindt de veertienjarige jongen Joachim een lijk in het bos. Het is een gebeurtenis die zijn leven zal veranderen. Joachim raakt al snel geobsedeerd door de zaak, zeker als blijkt dat de dode (een jongen van ongeveer zijn leeftijd) alweer het zoveelste slachtoffer is van een seriemoordenaar. Joachim besluit met zijn vrienden op onderzoek te gaan, maar zal hij echt de serie-moordenaar vinden? De omstandigheden lijken in ieder geval zich tegen hem samen te spannen! Want niet alleen in het dorpje Kurstein wordt de situatie steeds grimmiger; in de buitenwereld is dat ook zo als Hitler-Duitsland zichzelf in een nieuwe grote oorlog stort…

 

Je kan de roman op twee manieren downloaden. Ten eerste als pdf-bestand. Klik hiervoor de volgende link aan:

hwp-pdf

Ik heb echter ook een EPUB-bestand verkrijgbaar. Dit bestand kun je via de onderstaande link downloaden. Je moet het bestand echter zelf hernoemen als epub-bestand (extensie: .epub).

hwp-epub

Veel leesplezier!

Boekrensie ‘Een grootse mislukking’, Ruger Lemm

In dit boek haalt Rutger Lemm, zelf ook ooit een stand-upcomedian, verschillende keren Louis CK aan, en dat is niet zo gek. Want wat Rutger Lemm in dit boek doet, lijkt heel erg op waar deze man beroemd mee is geworden: op een genadeloos openhartige wijze vertellen over het leven en al haar soms beschamende aspecten, zichzelf daarbij zeker niet sparend. Dat leidt, zoals ook bij Louis CK, vaak tot onbedaarlijk grappige en herkenbare verhaaltjes.

Een-Grootse-Mislukking-Nieuwe-Revu-BoekWant verhaaltjes vertellen is wat Rutger doet in dit boek, dat kan worden gezien als een bundeling ‘essay-achtige’-stukken over tal onderwerpen. Hoe Rutger zichzelf tegenkomt tijdens een mislukte reis naar Iran bijvoorbeeld, of hoe hij zich onderdompelt in het Berlijnse ondergrondse nachtleven, of hoe hij tegen een burn-out aanloopt. Maar veel boeiender zijn dan nog die nog meer alledaagse dingen; als Rutger vertelt over zijn liefdesleven, gezondheidsmanies, persoonlijke hygiëne, de omgang met social-media en de beleving van seks. En daar kan hij geweldig aanstekelijk en vaak heel herkenbaar over vertellen.

Alle verhalen samen kunnen worden gezien als een studie over perfectie en falen; iets waar Rutger zijn leven lang al mee worstelt. In een heerlijke stijl ontleedt hij dit thema, waarin hij niet blijft steken in alleen maar anekdotes, maar ook behoorlijk de diepte in gaat. Zo verwijst hij niet alleen naar allerlei voorbeelden uit de ‘lage’ cultuur, zoals tv-series als ‘Friends’ en ‘Girls’ of zelfs de Donald Duck, maar gaat hij net zo makkelijk in op het werk van Flaubert en Nietzsche. Al met al leidt dit tot een -ja, daar komt dat woord weer- kostelijk en meer dan genietbaar boek.

De enige ‘maar’ is dan dat Rutger nota bene over het enige aspect waar ik hem van ken (als schrijver dus) weer helemaal nìet zelfkritisch is. Waarom is dat? Heeft hij echt geen twijfels of onzekerheden over zijn schrijverschap? Of onthult dit toch een beetje dat dit hele boek stiekem niet meer is dan een maniertje? Een Louis CK’tje doen? Ik weet het niet zeker, maar eigenlijk maakt het ook niet zoveel uit… Want dit boek is het tegendeel van een grootse mislukking, wat mij betreft!

Filmrecensies Augustus 2016

filmTarzan (The Legend of…) | Vooraf had ik weinig verwachtingen van deze remake van het bekende verhaal van Edgar Rice Burroughs, maar deze film is voorwaar niet slecht. Het plot draait erom hoe Tarzan (inmiddels in Engeland Lord Greystoke geworden) wordt gevraagd terug te keren naar de Congo, omdat hier onfrisse dingen aan de hand zouden zijn. Natuurlijk kunnen hij en zijn vrouw Jane de verleiding niet weerstaan en zo stuiten ze, eenmaal terug in de jungle, op een intrige rond bad-guy Leon Rom (Christoph Waltz), die als afgevaardigde van de Belgische koning Leopold II de slavenhandel wil herinvoeren. Meespelende film waarin alleen het wel erg overstuurde lianengezwaai wel wat realistischer had gemogen.

filmThe Martian | Matt Damon speelt een astronaut die abusievelijk op Mars wordt achtergelaten en moet worden gered (een soort Saving Private Ryan in de reprise dus). De film lijkt qua blurb verder ook al verbazingwekkend veel op Apollo 13: ruimtemissie loopt mis, maar uiteindelijk wordt de zaak toch nog weer net gered. Maar dit is nauwelijks een beletsel, want dit is toch gewoon een prima opgebouwde, mooi uitgevoerde film!

filmJungle Book | Vooraf had ik misschien mijn bedenkingen van deze remake van de Disney-klassieker, maar deze film van Jon Favreau (Chef!) is gewoon prima in orde. De jungle en de dieren hierin (zoals Bagheera, Sheere Khan en Baloe) zijn prachtig vormgegeven en het verhaal is krachtig en goed vertelt. Ik had alleen soms mijn twijfel bij het hoofdrolspelertje dat Mowgli vertolkt (de enige real-life acteur in deze film!), met name omdat hij de motorische vaardigheden voor de aalvlugge hoofdpersoon leek te missen. Maar toch erg goed, dit!

filmThe Lincoln Lawyer | Prima broeierige thriller met in de hoofdrol Matthew McConaughey, die een advocaat speelt die in een lastig parket verzeild raakt, als hij wordt ingehuurd door een rijkeluiszoontje die overduidelijk de gruwelijke moord waar hij van verdacht wordt, ook echt gepleegd heeft. Maar als advocaat heeft hij een beroepsgeheim, dus hoe hier mee om te gaan? Goed verteld verhaal, mooi!

filmBody of Lies | Deze film kreeg verontrustend lage beoordelingen, maar een film van Ridley Scott en met Leo diCaprio en Russell Crowe kan toch niet slecht zijn, toch? Nee, dus, inderdaad, want dit is gewoon een heel puike thriller. Heel actueel ook nog eens, want alles draait om een CIA agent die werkt in Irak en Jordanië, en hier de strijd aangaat met de haatbaarden c.q. booslims van terreur-organisaties als Al Qaida. Goed plot en prima uitgewerkt!

filmThe Good Dinosaur | Echt slechte animatiefilms zijn er volgens mij niet eens meer te vinden, in deze gouden eeuw van de animatiefilms, die vele pareltjes voortgebracht heeft. Ook deze film is het bekijken zeker waard. De blurb is prima: bangig dinosaurusje Arlo verdwaalt en moet snel volwassener worden. Ik vond het alleen wel moeizaam mee te gaan in de premisse dat de mens in die tijd niet meer was dan een niet al te succesvolle dierensoort: als Arlo dus vriendschap sluit met een (mensen)jongetje, dan kan die niet spreken en heeft die meer in zich van een trouw hondje (zelfs de naam, Spot, bevestigt dat). Beetje raar… Maar toch nog alleraardigst, dit!

filmMoney Monster | In deze film speelt George Clooney een noga pompeuze host van een talkshow over geld. Maar dan wordt hij gegijzeld in de studio door een kerel die door diens financiële adviezen al zijn spaargeld is kwijtgeraakt. Hij heeft een punt, want dit advies betrof Ibis, waar de CEO met dubieuze dingen lijkt te zijn bezig geweest, begint ook George Clooney te begrijpen. Hij raakt daardoor steeds meer op de hand van zijn gijzelnemer. De film is best aardig, maar een beetje karikaturaal en nog nauwelijks een serieuze thriller. Van een samenwerking van regisseur Jodi Foster, Julia Roberts en onzen Sjors had ik toch meer verwacht.

filmThe man from U.N.C.L.E. | Guy Ritchie kennen we van enkele lekkere vlotte misdaadfilms, waaronder ‘Snatch’, maar sinds zijn kortstondige romantische verbintenis met Madonna komt er weinig goeds meer uit zijn handen, bijna alsof hij creatief door haar leeg is gezogen. Een behoorlijk misbakken Sherlock Holmes-incarnatie kan ik me nog van hem heugen en nu dus deze film, een remake van een jaren ’60 serie. De film heeft best een lekkere sfeer over zich, maar toch wordt het nergens echt opmerkelijk. Niet meer dan een aardig tijdverdrijf.

filmLaw Abiding Citizen | Deze film begint met een wel aardige premisse: wat zou er gebeuren als keurige deugdzame burger het juridische systeem een hak wil zetten nadat datzelfde systeem ervoor gezorgd heeft dat de moordenaar van diens vrouw en dochter vervroegd vrij kan komen? Dat zou een spannende thriller kunnen opleveren, maar dan moet je niet een zo belachelijk script verzinnen als bij deze film is gedaan. Gerard Butler (de spierbonk die Leonidas speelde in ‘300’) is die ‘law abiding citizen’, maar hij wacht maar liefst 10 jaar en zijn wraakoefening is daarna zo ongeloofwaardig en vergezocht, dat het geheel al snel lachwekkend wordt. Het te plotselinge en zeer onbevredigende einde doet ook weinig goeds. Nee, errug matig dit!

filmBatman vs. Superman | We zitten momenteel in een hausse van superheldenfilms, uitgebracht door de concurrenten Marvel en DC Comics. Van die laatste partij is deze film en laat ik maar meteen duidelijk zijn: het is een kolossale draak! Een pathetische opzichtige poging het succes van de concurrent te evenaren, die niet toevallig net met ‘Civil War‘ kwam, waarin superhelden elkaar ook al bestrijden. Maar in deze film is het plot echt te belachelijk en is ook enige zelfspot of humor geheel afwezig. Zelfs de sterrencast, heel veel computergeanimeerd visueel spierballengerol en een dan nog wel heerlijk schmierende Jesse Eisenberg als Lex Luthor, kunnen dan de zaak niet meer redden.