Tv-recensie ‘The Walking Dead’, seizoen 7, eerste helft

The_Walking_Dead_Season_7_SDCCAlhoewel geen enorme fan, blijft de serie ‘The Walking Dead’ me voldoende boeien om me ook te wagen aan dit nieuwste seizoen. Al was het maar om uit te vinden hoe die bloedstollende scene eindigt waarin de nieuwe badguy Negan, de leider van de kwaaraardige groep die zichzelf The Saviors noemt, de hele club gevangen heeft (zie bovenstaande foto).

Die Negan is een psychopaat eerste klas, blijkt dan al snel. In de eerste episode dwingt hij op nietsontziende wijze de onderwerping van Rick af en laat hij Lucille (de met prikkeldraad omwikkelde honkbalknuppel die hij altijd meedraagt) neerkomen op niet alleen Abraham’s hoofd, maar ook op dat van Glenn. Klabam: twee zeer belangrijke personages worden zo bruut vermoord, waarbij Glenn de allerbelangrijkste is natuurlijk: als ik het goed heb is hij de enige -naast Rick- die we al sinds episode 1 van seizoen 1 volgen. Die klap komt dus hard aan, zeker als zijn ingeslagen hoofd nog even vol in beeld komt en hij nog een laatste keer Maggie’s naam uitbrengt; brrr, misschien wel de meest gruwelijke scene ooit in een tv-serie!

Hiernaast biedt dit seizoen gelukkig enigszins de expansie die ik node miste: we volgen naast Alexandria nu ook The Hiltop en de vesting van ‘King’ Ezekiel; die allen gebukt gaan onder de wreedheid van de Saviors. De vraag is echter of dat voldoende is; want de scope van het verhaal blijft toch veelal steken in de bossen van post-zombie-apocalyptisch Georgia.

Hiermee ben ik nog steeds niet super-enthousiast. Alhoewel ik nu wel langzaamaan een idee krijg waar het verhaal van deze serie naar toe gaat. Ik vroeg me dit al eerder af, en het wordt steeds duidelijker dat het einde zal worden gevormd door de onvermijdelijke eindstrijd tussen Rick en voornoemde Negan. En dat boeit voldoende om ook zeker het vervolg te blijven kijken. Nog anderhalf seizoen te gaan schat ik zo in!

Boekrecensie ‘Hotel Savoy’, Joseph Roth

sav2Dit boek gaat over Gabriel Dan, een soldaat die terugkeert uit de oorlog en zijn intrek neemt in het Hotel Savoy in een stad ergens in Oost-Europa. We spreken over het interbellum en die oorlog was WOI, waarna Gabriel Dan blijkbaar een tijd krijgsgevangene is geweest in Rusland.

In het hotel Savoy ontmoet hij tal van andere mensen, die net als hem zelf zoeken naar hun plek in deze wereld. Het is een bonte parade van personages, die hier door Roth wordt opgevoerd. Als de miljonair Bloomfield dan in de stad opduikt, hoopt iedereen wat van hem te kunnen krijgen.

Dit boek is best goed geschreven en ook te beschouwen als een metafoor voor de maatschappelijke en politieke situatie in de tijd tussen de twee grote oorlogen. Maar wat jammer is, dat een dwingend plot ontbreekt. Hierdoor kabbelt het verhaal eigenlijk toch maar een beetje richtingloos voort, tot een wat al te geforceerd aandoend slot waarin het hotel in vlammen opgaat. Niet meer dan een aardig boek dus, dit.

Boekrecensie ‘Heer der Vliegen’, William Golding

goldDit boek heb ik vroeger op de middelbare school al voor mijn Engelse lijst gelezen; het maakte toen deel uit van een set van 5 boeken die je goedkoop kon kopen. Recent kreeg ik een nieuw exemplaar in handen, middels de ‘Nederland leest’-actie, en daarom besloot ik tot herlezing, nu in het Nederlands.

En dat is zeker de moeite waard, want naar mijn idee hoort dit boek zeker in een korte rij van absolute klassiekers in de wereldliteratuur. Het plot kende ik natuurlijk nog wel (groep jongens strandt op onbewoond eiland en vervalt in barbarij), maar toch bleef er voldoende om te (her-)ontdekken. Zoals de mooie stijl van Golding, die nadrukkelijk de tijd neemt om de omgeving en situaties goede te beschrijven. En de mooie wijze waarop de karakters worden getoond en het verhaal wordt uitgerold, bijvoorbeeld. En natuurlijk die briljante climax, waarin een voor zijn leven rennende Ralph en de groep beschilderde jongens die hem opjagen, op de volwassene stuiten die hen zal redden van het eiland en de volwassene doodleuk vraagt: “Zo, kinderen, lekker aan het spelen?” Geniaal!

Mede door het boeiende voorwoord van Özcan Akyol ben ik ook beter gaan inzien wat voor een vernuftige spiegel Golding ons voorhoudt over beschaving. Want natuurlijk is diens hele verhaal ook te lezen als metafoor over hoe dun ons laagje beschaving eigenlijk is en hoe snel die ten val kan komen. Hiermee absoluut zeer de moeite waard!

Boekrecensie ‘Harvard Square’, André Aciman

coveraDit boek is van dezelfde schrijver als ‘Noem me bij je naam’, dat fantastische boek over een heftige verliefdheid dat me destijds behoorlijk overrompelde. In dit boek gaat het over een promovendus op het pretentieuze Harvard University. Hij is echter geen rijke upper-class, maar een arme immigrant, die genoodzaakt is de hele zomer in het uitgestorven Cambridge te blijven, zich intussen door een enorme leeslijst voor zijn studie heen worstelend.

Ondertussen ontmoet hij Kalaj (uit te spreken als ‘kalasj’), een intrigerende man die eveneens immigrant is en eveneens altijd te weinig geld heeft. Maar wat hun het meeste bindt is dat ze beide het idee hebben dat hun tijd eindig is; onze hoofdpersoon verwacht kansloos te zakken voor zijn promotie (en om ‘ontmaskerd’ te worden); Kalaj heeft zelfs nog steeds geen verblijfsvergunning en verwacht te worden uitgezet.

Tijdens lange middagen en avonden in hun stamkroeg, Café Algiers, bespreken ze zo met elkaar het leven. En dat leidt tot een mooi boek, nog niet eens zozeer door de materie, maar wel doordat Aciman wederom bewijst een zeer bedreven schrijver te zijn. Hiermee is dit zeker een goed boek te noemen. Niet geweldig, zoals ‘Noem me bij je naam”, maar nog steeds erg goed. Genoten!

Boekrecensie ‘Tekststructuur’, Teunissen (e.a.)

tstDit is een boek uit de leeslijst van de Schrijversacademie. In tegenstelling tot enkele wat meer zweverige titels uit deze leeslijst (enkele boeken, zoals ‘Schrijven vanuit je hart’ en ‘The Artist’s Way’ heb ik dan nog ongelezen gelaten) is dit een nogal zakelijk boek. Het gaat namelijk over effectief, ordelijk en efficiënt schrijven en uit alle voorbeelden, opdrachten, etc., blijkt dat hierbij heel erg de aandacht ligt op zakelijke of journalistieke teksten.

Hierbij worden op zich best goede inzichten gedeeld. Namelijk dat je de tekst moet aansluiten bij de verwachtingen van de lezen en vooral heel erg bewust bezig moet zijn met structuur (zowel de impliciete als expliciete structuur ook nog eens).

Voor mensen die hier veel moeite mee hebben, is dit boek denk ik heel verhelderend. Zelf vond ik het echter wat minder interessant, vooral omdat het boek veel minder toepasbaar is voor de prozaschrijver.

Maar wat voor die prozaschrijver dan nog wel interessant is, is de passage over de ‘behoeftenmatrix’ van Mack en Lakhani, die in hoofdstuk 5 wordt aangehaald. Hiermee breng je behoeften van personen in kaart en de slimmigheid is dat je dan niet alleen naar de concrete behoefte moet kijken, maar ook naar de achterliggende behoeften (tot in twee tot drie niveaus dieper). Alhoewel dit in dit boek in een andere context wordt gebruikt, is deze matrix volgens mij heel bruikbaar voor een proza-schrijver om je hoofdpersonen beter te leren kennen. Ik ben daar zelf in ieder geval al mee aan het experimenteren gegaan!

Tv-recensie ‘Black Mirror’, seizoen 2 en 3

6jW6Vl_dDeze serie is mijn nieuwe favoriet op Netflix. Seizoen 1 was al goed, maar seizoen 2 en 3 zijn gewoon nog veel beter. Nog steeds gaat het om losstaande episodes (ook met steeds andere acteurs) die als enig gemeenschappelijk kenmerk hebben dat het thema steeds is: hoe kan nieuwe technologie de mensen veranderen.

Elk verhaal lijkt te zijn bedacht vanuit de vraag: als je dit en dit verschijnsel heel ver doortrekt, waar kom je dan uit? En dat leidt tot de meest fantastische plotten, die echt tot denken aanzetten en die vaak zeer goed in elkaar zitten. Als amateur-schrijver krijg ik door deze serie in ieder geval weer heel veel zin zelf weer snel nieuwe korte verhalen te verzinnen. Errug leuke televisie dus, dit!