Tv-recensie ‘The night manager’

nmAchter deze op het eerste oog wat saaie titel verschuilt zich een miniserie op basis van een boek van John Le Carré. Inderdaad, de schrijver die menigeen vooral zal kennen van Koude Oorlog-misdaadboeken. De man blijkt echter tot hoge leeftijd -ook na het einde van de koude oorlog- te zijn doorgegaan met het schrijven van boeken. En dat doet hij niet onverdienstelijk!

Het verhaal draait om Jonathan (fijne rol van Tom Hiddleston), die als nacht-manager van een hotel in Cairo een relatie krijgt met het liefje van een criminele wapenhandelaar. Vlak voordat ze vermoord wordt, speelt ze informatie door die de filantroop Dicky Roper (een voortreffelijke rol van Hugh Laurie) ontmaskert als hoofd van het internationale wapenhandelkartel. Het plot ontvouwt zich echter pas echt als Jonathan wat later wordt gerekutreerd door de Engelse geheime dienst om Roper’s organisatie te infiltreren. Wat volgt is een spannende zorgvuldig opgezette verwikkeling die -zoals het een goed plot betaamt- natuurlijk eindigt op de plek waar het begon: het hotel in Cairo. Hiermee is dit een prima te genieten serie. Zeker het kijken waard!

 

Wat zijn de succesfactoren van George R.R. Martin?

got0George R.R. Martin heeft met zijn reeks fantasyboeken die begon met ‘A Game of Thrones’ enorme successen geboekt, ook niet in de laatste plaats natuurlijk door de HBO-serie ‘Game of Thrones’ die grotendeels op zijn boeken gebaseerd is. Het is duidelijk dat er wereldwijd miljoenen dolenthousiaste fans zijn van zijn werk. Maar waarom heeft Martin met zijn boeken zo in de roos geschoten? Er zijn toch wel veel meer grootschalige fantasy-epossen geschreven? Waarin verschilt Martin dan? En wat zijn de achterliggende redenen voor zijn succes? Ik probeer hier in dit stuk een antwoord op te geven.

Lees verder “Wat zijn de succesfactoren van George R.R. Martin?”

Boekrecensie ‘Birk’, Jaap Robben

robben-birkDit boek gaat over de jonge Mikael, die met zijn ouders op een voor de rest vrijwel onbewoond eiland woont ergens tussen Schotland en Noorwegen. Maar dan verdrinkt zijn vader, Birk, in de zee en vanaf dat moment is het resterende gezin van moeder en zoon in onbalans. De relatie tussen beide verandert, net zoals dat gebeurt bij de twee meeuwen die de jongen stiekem in een leegstaand huis verborgen houdt.

Jaap Robben heeft een mooie sobere en sensibele vertelstijl. Doordat hij de omgeving heel klein houdt (een afgelegen eiland) krijg je als lezer volop de gelegenheid af te dalen in de psyche van de gevoelige opgroeiende Mikael. En dat levert een boek op dat je voldoende boeit en dat je hier en daar betovert met de mooie beelden.

Tv-recensie ‘Homeland’, seizoen 5

homeland_s5_poster-1Aanvankelijk vond ik de serie Homeland niet echt een succes, vooral omdat ik niet voorbij het ongeloofwaardige feit kon dat na een gevangenschap van jaren de Amerikaanse soldaat Brody schijnbaar zonder moeite terugkeert in het normale leven. Ik haakte dus af maar ben de serie weer gaan volgen na de Brody-tijd: als Carrie eerst in seizoen 4 in Afghanistan belandt en in dit vijfde seizoen zelfs in Berlijn, Duitsland.

En dan blijkt dat de makers er uitstekend in geslaagd zijn de serie steeds weer te vernieuwen. Want wat je voorgeschoteld krijgt is een over het geheel genomen gewoon zeer boeiende spionagethriller. Een serie die ook nog eens zeer actueel is, met de focus die ligt op het voortwoekerende moslimextremisme en de stroom aanslagen die hieruit voortkomt. Ook de gastrollen zijn zeer fijn ingevuld, met Sebastian Koch (die we nog uit Zwartboek kennen) en vooral Miranda Otto (Éowyn uit TLotR). Het enige negatieve puntje vond ik de wel erg geforceerde plotwending waarin Quinn in contact komt met een cel die een aanslag wil plegen in Berlijn. Maar over het geheel genomen was ik zeer tevreden met dit seizoen: naar mijn idee zelfs het beste ooit!

Boekrecensie ‘Ridder van de zeven koninkrijken’, George R.R. Martin

got-1George R.R. Martin (zie de duidelijke referentie naar J. R.R. Tolkien) is natuurlijk de schrijver van het fantasy-epos dat is bewerkt tot de baanbrekende tv-serie ‘Game of Thrones‘. Als groot fan moet ik toegeven dat ik nog nooit een boek gelezen heb uit de reeks, vooral omdat ik het verhaal natuurlijk al ken van de tv. Maar omdat ik toch heel benieuwd was naar de schrijver George R.R. Martin, heb ik me gewaagd aan dit boek, dat speelt in het ‘GoT’-universum (of ‘ASOIAF‘-universum zoals je wilt), maar dan een eeuw eerder.

En dat was bepaald geen straf, want de drie korte verhalen waaruit dit boek bestaat zijn stuk voor stuk kostelijk. Alles draait om de ongedachte ‘hagenridder’ Dunk, die tal van avonturen beleeft met zijn al even ongedachte schildknaap Ei (eigenlijk Aegon Targaryen en toekomstig koning van de Zeven Koninkrijken), De schrijfstijl van Martin is kostelijk, met als de plots. Na lezing begrijp ik in ieder geval weer iets beter hoe Martin er is in geslaagd zo’n enorme fanschare achter zich te krijgen. Want dat is gewoon terecht! Misschien, als ik heel veel tijd vind, ga ik me ook nog wel aan zijn hele ‘Game of Thrones’-epos wagen!

Uitgelicht: ‘De leestafel’, een verhalenoverzicht

Aangezien recensies van verhalen (of die nu in boekvorm of in bewegend beeldvorm zijn) een flinke portie van deze blog innemen, zou je bijna vergeten dat dit blog ook (of misschien wel vooral) is bedoeld om mijn eigen verhalen te presenteren. Als je een beeld wilt hebben van al mijn schrijfsels, kan ik je doorverwijzen naar ‘De Leestafel’, met een overzicht! Handig, toch? Klik hiervoor onderstaand plaatje aan!

Uitgelicht: de ‘kunstdieven-verhalen’

kunstIn de loop der jaren heb ik min of meer samenhangende reeks verhalen geschreven rondom het thema ‘kunstdieven’. De eerste twee verhalen gaan allemaal over het befaamde en zeer kostbare schilderij ‘Het portret van Dr. Gachet’ van ene Van Gogh. Kunstdief Paul Grotelaer voelt zich ‘on top of the world‘ als hij het werk steelt, maar of dat terecht is? Deel 2 vormt een reprise hierop en deel 3 vervolgt met de belevenissen van kunstdief Luca, die een kunstroof opzet in New York. Het vierde deel ‘Portret van een oude man’, pakt de belevenissen op van Luca, maar dan alweer een behoorlijke tijd later, als hij toch nog een laatste slag wil slaan. Alle verhalen staan hieronder op een rij:

1. Het portret van Dr. Gachet

2. De Nieuwe Gachet

3. Ieder het zijne

4. Tronie van een oude man

Tv-recensie ‘The Walking Dead’, seizoen 7 deel 2

twdOok in eerdere posts (1 2) heb ik reeds gesteld dat ik vond dat deze serie onvoldoende progressie boekte: het blijkt teveel steken in gedraal door de bossen van post-zombie-apocalyptisch Georgia. Dit tweede deel van seizoen 7 biedt die progressie deels. Op zich positief is dat het steeds minder over de zombies (pardon: walkers) gaat: die zijn aanzienlijk minder in beeld en eisen ook steeds minder slachtoffers. In plaats hiervan gaat de focus vooral naar de strijd tegen opper-‘bully’ Negan. Dat is op zich interessant, maar het gezuig van dit nare heerschap begon me op een gegeven moment wel te irriteren, met dat eindelijke geleuter en dat eeuwige veile lachje… Ik vond het onvoldoende om de serie voort te stuwen. En hiermee waren diverse episodes dit seizoen naar mijn idee ronduit saai: er gebeurde gewoon te weinig…

Het was dan hopen op een schokkende apotheose in de seizoensfinale, maar dit gebeurt ook niet echt. Rick heeft wat groepen rond zich heen verzameld en weet uiteindelijk een belangrijke slag tegen Negan te winnen. Ook dankzij een indringend in beeld gebrachte zelfmoordmissie van Sasha (dat dan weer wel). Maar alhoewel Negan even lijkt te worden opgepeuzeld door de tijger van King Ezekiel, ontkomt die toch weer de dans. En zo moet de grote eindstrijd nog steeds komen.

Die gaat het achtste (en laatste?) seizoen van TWD ook zeker brengen. Zelf hoop ik echter wel dat dit seizoen ook nog wat echt verrassends weet te brengen. Want nog steeds overtuigt deze serie me maar ten dele…