Wederom een ‘zakelijke’ blog van mij!

Zou er niet meer samenhang moeten zijn in de regels over de fysieke leefomgeving? Het is een vraag die mij bij mijn werk nog wel eens bezighoudt!

Ik blog erover op de site van de GSRO: Ruimtemakers-Oost. Om het te lezen klik op het plaatje!

Boekrecensie ‘De moord op Margaret Thatcher’, Hilary Mantel

Dit een verhalenbundel van de schrijfster van de fenomenale, monumentale -en nog onaffe- trilogie over Thomas Cromwell (1 2).

Dat ze een zeer goed schrijfster is, was dus bekend en dat bewijst ze ook in dit boek. De verhalen in deze bundel zijn gewoon uitstekend. Mantel heeft een sublieme schrijfstijl en weet situaties en sferen heel goed neer te zetten.

Het enige minpuntje is dat ik sommige verhaal-eindes echt iets te cryptisch vond, zodanig dat je soms echt je hersenen moet pijnigen over de vraag hoe iets nu in elkaar zat. Dat had wat mij betreft niet gehoeven.

Maar over het geheel: genieten!

Boekrecensie ‘Timbuktu’, Paul Auster

Het meest bijzondere aan dit boek is de keuze van de hoofdpersoon, dat is namelijk een hond. Deze Mr. Bones is evenwel een als een mens denkende personage, die uitstekend gedachten kan vormen, maar ze alleen niet kan uitspreken door de fysieke beperkingen van zijn ‘spraakorgaan’. En zo weet Auster de valkuil ter vermijden dat hij het heel simpel moet houden omdat het immers ‘maar’ over een hond gaat. Hij sleurt je mee in een prachtig verteld verhaal over hoe ‘Bonesy’ een plekje in het leven moet vinden als zijn geliefde baasje Willy doodgaat.

Eindconclusie is dat dit een ontzettend goed verteld verhaal is, want zoals altijd is er op Auster’s geweldige schrijfstijl niets aan te merken. Aan de andere kant bekroop mij wel het gevoel dat de onderwerpkeuze en met name die keuze van dat hoofdpersoon wel wat gezocht is. Auster weet er nog een heel aardig boek van te maken, maar eigenlijk lijkt dat hele idee me toch een beetje ‘lame’, zoals Amerikanen dat zouden zeggen.

Daarom: zeker niet de beste van Auster dus, dit werkje (lees dan maar eerst 1 2). Maar toch nog wel steeds de moeite waard!

Nieuw verhaal ‘Point of no Return’

Sommige verhalen kunnen maanden, jaren, misschien wel eeuwen beslaan. Neem bijvoorbeeld mijn serie verhalen van de onsterfelijke Miksa, wiens leven meer dan zeven eeuwen beslaat.

Dit verhaal is geheel andere koek. Dit verhaal gaat over één seconde, en misschien zelfs nog wel minder. A split second, zouden de Engelsen zeggen. En de Engelse taal leverde me ook de titel aan, “Point of no return“! Lees mijn verhaal door het plaatje aan te klikken!

Uitgelicht: Monologen van een onsterfelijke

Het concept van de onsterfelijkheid heeft me altijd gefascineerd. En het heeft een paar gedenkwaardige personages opgeleverd in enkele van mijn favoriete boeken. Ik heb het dan bijvoorbeeld over Melanie Fuller (uit ‘Carrion Comfort’ van Dan Simmons) en Hugo Lamb (uit ‘The Bone Clocks‘ van David Mitchell).

Natuurlijk heb ik ook meerdere malen geprobeerd de thematiek ter hand te nemen. In zekere zin heb ik me hier met Raso van Kaam, die in De Kliniek uit de dood terugkeert al eerder aan gewaagd. Maar een èchte onsterfelijke, daar had ik nog nooit over geschreven. Tot ik een geschikte manier vond, in de vorm van een monoloog, waarin een onsterfelijke in vier sessies zijn verhaal vertelt aan een ongeziene toehoorder.

Voor dit lange verhaal ben ik schatplichtig aan onder meer de ‘Donkere Toren’ van Stephen King en het stripboek ‘De schaduwen voorbij’ van scenarist Jean van Hamme.

Lees hier de vier delen:

1. Een wens

2. De dood

3. Het leven

4. De laatste wens

Tv-recensie ‘Stranger Things’, seizoen 2

Deze serie vind ik één van de onverwachte pareltjes van Netflix, niet voor niets staat die in mijn top 6 van tv-series. En daarom was ik natuurlijk zeer benieuwd naar het vervolg!

Om niet teleurgesteld te worden. Het tweede seizoen blijft heel dicht bij het eerste seizoen, als we terugkeren naar Hawkins, waar het gevaar van het ‘Upsidedown’ na de eerdere apotheose van nog allerminst geweken blijkt… En ook vrijwel alle personages uit seizoen 1 keren terug, zelfs Eleven, die toch echt dood gegaan leek te zijn.

Het feest der herkenning is misschien soms ook wel té groot, als dit seizoen soms iets teveel in een herhalingsoefening blijft hangen. Dit gevoel had ik onder meer als Joyce Byers (Winona Ryder) alweer haar hele huis volhangt met iets dat te maken heeft met haar zoon Will, die opnieuw het nauwste contact met ‘het kwaad’ heeft. In seizoen 1 was dit kerstverlichting en nu zijn het weer allemaal tekeningen. Hetzelfde gevoel had ik toen bleek dat opnieuw Jonathan en Nancy weer een teampje gaan vormen, en alle hoofdrolspelers als seizoen 1 weer samen komen in de apotheose.

Maar dit mag toch de pret niet drukken, want nieuwe verwikkelingen zijn er toch genoeg. En alles werkt wederom toe naar een mooie seizoensfinale. Dat er hier en daar toch wel wat wankele plotlijntjes zijn, neem je dan voor lief. Concluderend ben ik dus wederom zeer te spreken over dit seizoen. Laat de beloofde seizoenen 3 en 4 maar komen!

Tv-recensie ‘Misfits’, seizoen 1 en 2

Deze BBC-serie kwam ik tegen op Netflix en is zeker de moeite waard. Het is een lekker vlot vertoond verhaaltje over een vijftal dat ‘community service‘ moet doen, maar door een bizar onweer allemaal opeens een ‘super-power‘ krijgt. Het is het begin van veel knotsgekke intriges, waarin nogal eens hun begeleider het moet ontgelden. Met de hippe soundtrack en de snelle editing, blijf je geboeid. Hoe onbenullig het plotje misschien ook is. En hoe puberaal vooral ook …

Maar toch, voor twee seizoenen; geinig!

Nieuw verhaal: ‘Een makkelijke keuze’

leonidas kl3Ignorance is bliss‘, met dat kleine zinnetje begon dit verhaal zich voor mij te vormen. Het is iets wat een zekere Cypher zegt in ‘The Matrix’ tegen enkele agenten, net voordat hij met veel smaak op een stuk zojuist op een vork geprikte biefstuk begint te kauwen.

Wellicht weet iemand waar ik het over heb en misschien is het wel beter van niet. Want die ene scene hangt ergens samen met dit verhaal over Walter, Walter die net van zijn werk komt en zich afvraagt wat hij mee moet nemen voor zijn vriendin op hun volgende afspraakje.

Lees meer door nevenstaand plaatje aan te klikken! Veel leesplezier!

Boekrecensie ‘Danubia’, Simon Winder

danubDit boek gaat kortom over de geschiedenis van het Habsburgse Rijk in Midden-Europa (rondom de rivier de Donau dus, vandaar: Danubia). En daar kan Winder veel over vertellen. Erg veel zelfs. Winder is overduidelijk een academicus pur-sang en schrijft heel erudiet en op een heel persoonlijke wijze over de geschiedenis, die natuurlijk op zich interessant genoeg is.

Zo schetst hij de Habsburgse dynastie, het langstzittende Europese vorstenhuis, lekker vilein als maar al te vaak volledig onbekwaam. Het meest prominent bij de Habsburgers is dan nog vaak hun enorme kin, de bekende Habsburgse centenbak.

Dit is op zich leuk allemaal. Maar Winder maakt er wel een heel langdradige vertelling van als al snel de namen en toestanden over elkaar heen buitelen. En wat mij betreft is het ook té langdradig, want nee: ik kwam er niet doorheen, door dit boek. Misschien iets voor mensen met heel veel tijd en heel veel interesse in de Centraaleuropese geschiedenis, maar voor mij was het toch allemaal iets te veel. De speels ogende cover van dit boek is wat dat betreft naar mijn idee ook behoorlijk misleidend, want dit is gewoon taaie kost!

Uitgelicht: Mijn verhaal ‘The Joker’

tjDe hele hype die is ontstaan rondom #metoo, waarin vrouwen (en mannen) melding doen van hoe ze ooit misbruikt zijn, deed mij denken aan mijn verhaal ‘The Joker’.

Hierin speelt een film-regisseur een rol, ene Tony Janson, die velen misschien zouden doen denken aan film-producent Harvey Weinstein waarmee #metoo begon. Niet dat ik Weinstein in gedachten had, toen ik dit verhaal schreef, overigens. Dat had misschien tijdstechnisch gekund (Weinstein’s onoirbare gedrag is al zeker 15 jaar bekend, als je de berichten mag geloven). Nee, ik had met name een personage voor ogen uit Dan Simmons’ onvolprezen ‘Carrion Comfort‘.

Hoe dan ook, film-regisseur Tony Janson vertoont ook soortgelijk onoirbaar gedrag. En ja, daar zal hij niet mee weg komen! Klik op het plaatje om het verhaal te lezen!