Tweede ‘best-of’-bundel: Projector2

Hierbij wil ik graag mijn tweede ‘best of’-bundel presenteren: Projector2. Hierin zijn enkele van de beste verhalen uit mijn derde en vierde bundel opgenomen. Het is hiermee een logisch vervolg op mijn eerdere bundel Projector, waarin enkele van de beste verhalen uit mijn eerste twee bundels te vinden waren.

In deze bundel vind je onder meer ‘De Tündük’, het eerste deel van ‘De taxidermist’ en een gereviseerde versie van mijn korte verhaal ‘Hamburg’. Hiermee is deze bundel een goede manier om kennis te maken met mijn latere verhalen. Om de bundel te downloaden kun je het plaatje hiernaast aanklikken. Veel leesplezier!

Boekrecensie ‘De geweldenaars’, Flannery O’Connor

Dit boek viel me op in de bibliotheek omdat de naam Flannery O’Connor ergens een belletje deed rinkelen. Werd deze Amerikaanse niet genoemd als inspiratie van T.C. Boyle? En hadden die niet dezelfde schrijfopleiding gevolgd? Het was voldoende aanleiding het boek maar eens te lenen.

En meteen al door de monumentale beginzin, begreep ik dat dit een heel bijzonder boek is over godsdienstwaanzin. We volgen ‘de jongen’, die is opgevoed door zijn oudoom, een zelfverklaard ‘profeet’ die zich terug heeft getrokken in afzondering in het bos. Als die oom op een dag dood in elkaar zakt, kan de jongen eindelijk de wereld in trekken en hij besluit naar zijn oom te gaan, die als leraar in alles precies het tegenovergestelde lijkt van die oudoom. En natuurlijk probeert ‘de leraar’ de jongen meteen beschaving bij te brengen, maar dat is niet zo makkelijk, want de jongen wordt bijna letterlijk verscheurd door het gedachtengoed van zijn oudoom en oom. En zo raakt hij al snel op drift…

Het boek heeft een heel bijzondere schrijfstijl, vol gruwelijkheden, gekte en verderf. In die zin deed het boek me denken aan Cormac McCarthy, die ook al zo’n rauw typisch Amerikaans boek schreef en ook al het gebruik had zijn karakters consequent zonder naam aan te duiden.

En net als dat boek van Cormac, vond ik ook dit boek, alhoewel tot op een bepaald niveau zeker fascinerend, niet echt een prettig boek. Daarvoor is de schrijfstijl te weerbarstig en de toon te duister…

 

Tv-recensie ‘Homeland’, seizoen 6

Van alle hedendaagse tv-series vind ik dit verreweg de meest realistische. De angst voor (moslim-)terrorisme, de Patriot-Act, de Alt-Right beweging, het zit allemaal in dit zesde seizoen, dat hiermee hoogst actueel is. Niet voor niets is dit het eerste seizoen sinds jaren dat zich weer helemaal in de VS afspeelt: de makers realiseren zich terdege dat al het belangwekkende zich nu hier afspeelt.

En de makers hebben volgens mij ook Amerika een spiegel willen voorhouden. Bijvoorbeeld als keer op keer de veiligheidsdiensten extreem reageren, mede doordat ze nogal vooringenomen en stompzinnig handelen. Zo concluderen ze meteen dat een busje dat ontploft een zelfmoordaanslag moet zijn en daarna dat Peter Quinn (ja, hij leeft nog) de dochter en oppas van Frannie, Carrie’s dochter, gijzelt. Beide aannames zijn natuurlijk fout. Maar ook de Alt-Right beweging wordt flink op de hak genomen, als in beeld wordt gebracht hoezeer zij de waarheid keer op keer grotesk verdraaien.

Zo is deze serie, afgezien van een uitstekende en meer dan boeiende spionage-thriller, ook een sterke politieke statement naar mijn idee. En al met al dus zeker de moeite waard!

Blog-bericht op Ruimtemakers-Oost

Ik heb wederom een blog-bericht geplaatst op de site van GSRO; Ruimtemakers-Oost, deze keer over de vraag welke informatie we nog meer kunnen halen uit RuimtelijkePlannen.nl (de landelijke voorziening waarop alle ruimtelijke plannen worden gedeeld) als we deze koppelen en vergelijken met registraties van het kadaster.

Lees het blog door het nevenstaande plaatje aan te klikken!

Boekrecensie ‘De vrouw van Zagreb’, Philip Kerr

Een tijd geleden merkte ik op dat ik de ‘Bernie Gunther‘-serie zo goed vond dat ik het niet erg zou vinden als die ooit de tien zou halen. Niet dat ik dacht dat dat ooit zou gebeuren, overigens. Maar nu is dat toch een feit, want ja; dit boek is die trotse jubilaris. Ongelooflijk! Inmiddels zijn er zelfs nog twee boeken bij gekomen, heb ik begrepen!

Het boek is een duidelijke voortzetting in de serie en nog steeds zijn de hoofdpersonage en de vertelstijl heerlijk: Gunther laveert weer eens, cynisch als altijd, tussen de Nazi-kopstukken dat het een lieve lust is, en bewijst wederom menig snedige opmerking in petto te hebben.

Tegelijkertijd zijn er wel dingen die ik duidelijk minder vond en die het maakten dat dit bepaald niet de beste episode uit de reeks is. Ten eerste was het plot van dit boek weinig dwingend; delen van het verhaal kabbelen rustig voort en echt heel spannend wordt het te weinig. Ten tweede komt iets teveel naar voren dat Philip Kerr al zijn noeste research met je wil delen, met lange lappen uitleg tot gevolg. Ook de personages laat Kerr bij tijd en wijlen van die lange monologen houden (zoals een toespraak van Bernie die 1-op-1 is opgenomen), en dit komt de vaart van het verhaal niet ten goede.

Ten slotte manifesteert zich voor de hele serie als geheel het probleem dat de gekozen structuur wel erg onoverzichtelijk wordt: aan de tijdlijn is inmiddels geen touw meer vast te knopen. Een iets beter te behappen chronologische volgorde was achteraf gezien toch wel prettig geweest. En ten slotte dan nog: wat een foeilelijke boek-covers heeft de Gunther-serie tegenwoordig gekregen! Om het op zijn Gijps te zeggen: “niet om aan te gluren”!

Maar ondanks dat, toch zeker weer een hele prettige leeservaring dit. Leuk!

Tv-recensie ‘Black Mirror’, seizoen 4

Al vanaf het eerste seizoen excelleert deze ‘anthology’-serie (waarin elke episode een apart verhaal vertelt) in het exploreren van wat nieuwe technologie zal betekenen voor ons mensen. En daar gaat dit seizoen gewoon weer mee verder met wederom zes steengoede episodes.

Bijzonder leuk is dan de eerste episode, waarin een opmerkelijk lichte en humoristische toon wordt aangeslagen, als we zien hoe een wrokkige techneut (een heerlijke rol van Jesse Plemons, die we al kenden van Breaking Bad en Fargo) collega’s in gijzeling houdt in een Star Trek-fantasie waarin hij natuurlijk kapitein is (zie foto).

De volgende vier episodes zijn dan wellicht iets meer wat we gewend zijn, als er wordt ingegaan op de invloed van software die kinderen veilig moet houden, technologie die je geheugen kan lezen, de toekomst van ‘dating’ en robot-waakhouden. En alle zijn ze  kostelijk.

Ten slotte wordt er passend afgesloten met een episode die op zichzelf bijna weer een anthologie is, als een buitenissige museum-directeur drie min of meer losstaande verhalen vertelt over uitgestalde objecten. Fantastisch gedaan, opnieuw!

Hiermee is dit een serie van een torenhoog niveau en voor iemand die van verhalen houdt (zoals ik) een ontzettend grote inspiratiebron!