Tweede ‘best-of’-bundel: Projector2

Hierbij wil ik graag mijn tweede ‘best of’-bundel presenteren: Projector2. Hierin zijn enkele van de beste verhalen uit mijn derde en vierde bundel opgenomen. Het is hiermee een logisch vervolg op mijn eerdere bundel Projector, waarin enkele van de beste verhalen uit mijn eerste twee bundels te vinden waren.

In deze bundel vind je onder meer ‘De Tündük’, het eerste deel van ‘De taxidermist’ en een gereviseerde versie van mijn korte verhaal ‘Hamburg’. Hiermee is deze bundel een goede manier om kennis te maken met mijn latere verhalen. Om de bundel te downloaden kun je het plaatje hiernaast aanklikken. Veel leesplezier!

Boekrecensie ‘De geweldenaars’, Flannery O’Connor

Dit boek viel me op in de bibliotheek omdat de naam Flannery O’Connor ergens een belletje deed rinkelen. Werd deze Amerikaanse niet genoemd als inspiratie van T.C. Boyle? En hadden die niet dezelfde schrijfopleiding gevolgd? Het was voldoende aanleiding het boek maar eens te lenen.

En meteen al door de monumentale beginzin, begreep ik dat dit een heel bijzonder boek is over godsdienstwaanzin. We volgen ‘de jongen’, die is opgevoed door zijn oudoom, een zelfverklaard ‘profeet’ die zich terug heeft getrokken in afzondering in het bos. Als die oom op een dag dood in elkaar zakt, kan de jongen eindelijk de wereld in trekken en hij besluit naar zijn oom te gaan, die als leraar in alles precies het tegenovergestelde lijkt van die oudoom. En natuurlijk probeert ‘de leraar’ de jongen meteen beschaving bij te brengen, maar dat is niet zo makkelijk, want de jongen wordt bijna letterlijk verscheurd door het gedachtengoed van zijn oudoom en oom. En zo raakt hij al snel op drift…

Het boek heeft een heel bijzondere schrijfstijl, vol gruwelijkheden, gekte en verderf. In die zin deed het boek me denken aan Cormac McCarthy, die ook al zo’n rauw typisch Amerikaans boek schreef en ook al het gebruik had zijn karakters consequent zonder naam aan te duiden.

En net als dat boek van Cormac, vond ik ook dit boek, alhoewel tot op een bepaald niveau zeker fascinerend, niet echt een prettig boek. Daarvoor is de schrijfstijl te weerbarstig en de toon te duister…

 

Tv-recensie ‘Homeland’, seizoen 6

Van alle hedendaagse tv-series vind ik dit verreweg de meest realistische. De angst voor (moslim-)terrorisme, de Patriot-Act, de Alt-Right beweging, het zit allemaal in dit zesde seizoen, dat hiermee hoogst actueel is. Niet voor niets is dit het eerste seizoen sinds jaren dat zich weer helemaal in de VS afspeelt: de makers realiseren zich terdege dat al het belangwekkende zich nu hier afspeelt.

En de makers hebben volgens mij ook Amerika een spiegel willen voorhouden. Bijvoorbeeld als keer op keer de veiligheidsdiensten extreem reageren, mede doordat ze nogal vooringenomen en stompzinnig handelen. Zo concluderen ze meteen dat een busje dat ontploft een zelfmoordaanslag moet zijn en daarna dat Peter Quinn (ja, hij leeft nog) de dochter en oppas van Frannie, Carrie’s dochter, gijzelt. Beide aannames zijn natuurlijk fout. Maar ook de Alt-Right beweging wordt flink op de hak genomen, als in beeld wordt gebracht hoezeer zij de waarheid keer op keer grotesk verdraaien.

Zo is deze serie, afgezien van een uitstekende en meer dan boeiende spionage-thriller, ook een sterke politieke statement naar mijn idee. En al met al dus zeker de moeite waard!