Boekrecensie ‘Pilaren van de aarde’, Ken Follett

Dit is een heel populair boek van de voormalige spionagethriller-schrijver Follett. Het is volgens mij ook het eerste boek waarin hij zijn oeuvre opnieuw uitvond en meeslepende historische romans ging schrijven. Diens latere ‘Val der titanen‘ dat ik zelf eerder las, is in dat zelfde genre geschreven en lijkt dus ook heel erg op dit boek.

Beide boeken kenmerken zich door de vele verwikkelingen rondom zeker een handvol hoofdpersonages, wiens levenspaden elkaar zeer regelmatig kruisen. De verhalen hebben veel vaart en zijn in een makkelijk, zeer leesbaar proza geschreven dat wars is van enige literaire pretentie. Dat blijkt er bijvoorbeeld wel uit dat Follett niet terug deinst voor clichés, bijvoorbeeld door te schrijven dat de maag van een personage knort als die etensgeuren ruikt.

Dit boek speelt intussen in de vroege middeleeuwen en centraal hierin staat de bouw van een kathedraal in het (fictieve) stadje Kingsbridge. We volgen de bouwer Tom Builder, die aanvankelijk moeite heeft met zijn gezin zijn hoofd boven water te houden, maar er uiteindelijk (bijna) in slaagt zijn droom te verwezenlijken: hij mag de bouw van de kathedraal leiden. Ook volgen we de ambitieuze prior van het klooster van Kingsbridge, de wrokkige en wrede William Hamsleigh, die graaf wil worden, Aliena, een zelfbewuste dochter van een graaf en ten slotte Jack Jackson, de zoon van een mistreel en een vermeende heks.

Dit alles is mooi ingebed in de historische feiten van het vroegmiddeleeuwse Engeland. Follett heeft daarnaast een mooi rond plot gesmeed dat is uitgesmeerd over circa een halve eeuw waarin uiteindelijk alles mooi samen komt. Dit leidt tot een kostelijk boek dat geen moment verveelt: het is zeer onderhoudend zonder een moment literair te worden. Leuk!

 

Tv-recensie ‘Legion’, seizoen 2

Deze tv-serie ving mijn aandacht omdat de maker Noah Hawley is; inderdaad: ook de maker van drie onvolprezen seizoenen Fargo (1 2 3). Dat was natuurlijk voldoende reden me ook eens aan deze serie te wagen, die door HBO werd uitgezonden.

Ik wist dus dat ik een eigenzinnige serie kon verwachten, en dat is ook zeker het geval: in alles is deze serie zeer excentriek te noemen (en nauwelijks nog een loot aan de Marvel-stam). Zeker omdat ik het eerste seizoen heb het gemist was het zelfs een pittige kluif om sowieso te bepalen waar alles eigenlijk over gaat. Nou, het blijkt dus te draaien om David, een schizofreen die bijzondere krachten blijkt te hebben. In dit tweede seizoen draait alles (net als seizoen 1 begreep ik) om de strijd tegen de bad guy (of niet?) ‘The Shadow King‘.

En om even aan te geven hoe ‘weird’ alles is: David werkt samen met ‘Division 3’, een organisatie die wordt aangestuurd door Fukyama, een personage die zijn gezicht verbergt in een omgekeerde mand op zijn kop en die alleen praat via een drietal vrijwel identieke androïden, ‘vrouwen’ (of zijn het mannen?) met bloempotkapsels en snorren, die samen ‘Vermillion’ worden genoemd. Inderdaad: Huh…?

Dit alles leidt tot een serie die op zijn best fascinerend en zeer verrassend is, vol met dezelfde soort interessante visuele en verhaaltechnische trucjes die ook Fargo kenmerken. Op zijn minst wordt alles echter  soms wel heel vaag… Maar al met al was dit zeker een serie die zeker de moeite van het kijken waard was!

Tv-recensie ‘Archer’, seizoen 9

Deze komedieserie begon ooit in het spionage-genre en draaide rond topspion Archer van de organisatie ISIS. In latere seizoenen beweegt de serie zich evenwel (misschien ook wel door de inmiddels besmette naam) in steeds weer andere richtingen. Zo kregen we het vorige seizoen een detectiveverhaaltje voorgeschoteld dat speelt in de jaren ’50. Wat echter al die jaren hetzelfde is gebleven is de centrale cast van de circa acht hoofdpersonen.

Dit nieuwe seizoen speelt omstreeks een decennium vroeger als vorig seizoen (nu net vóór WOII) en nu zijn alle personages ingebouwd in een plot dat zich afspeelt op een tropisch eiland (een Franse kolonie) waar de drankzuchtige moeder van Archer, Malory, een hotel bestiert. Er ontvouwt zich een plot waarin de nazi’s aangevoerd door Cyril Figgis (nu Fuchs geheten) een kostbaar relikwie proberen te bemachtigen met behulp van de lokale prinses (de incarnatie van Lana). Al snel ontstaat er een soort ‘rat race’ tussen iedereen die deze schat in handen wil krijgen.

Deze serie was altijd het grappigst door de snedige en zeer rijkelijk aanwezige dialogen en de riant aanwezige meta-humor. Maar in dit seizoen lijkt die formule toch wat sleets geworden; het is gewoon allemaal niet zo leuk meer… Daarom is dit al met al een matige aflevering in de reeks. Er komt ook nog een seizoen 10, maar even kijken of dat nog wat is…

Boekrecensie ‘Pizarro, conqueror of the Inca’, Stuart Stirling

Dit geschiedenisboek gaat over de fascinerende verovering van het Inca-rijk door de Spanjaard Francisco Pizarro, begin zestiende eeuw. Zelf heeft me al tijden gefascineerd hoe één man met net aan hondervijftig soldaten erin geslaagd is een heel rijk ten val te brengen. En ook bij lezing van dit boek blijft verbazen hoe onwaarschijnlijk dit was. Want Pizarro deed er al een hele tijd over om überhaupt voorbij de ondoordringbare jungles aan de kust te komen, voor hij op de cordillera’s belandde, de hooglanden van de Andes waar zich de belangrijkste steden bevonden en het hart van de Inca-beschaving.

Maar door een volledige onderschatting van de zijde van de Inca’s, gecombineerd met een voorafgaande burgeroorlog die het rijk danig had verzwakt èn een misplaatst ontzag voor deze witbebaarde mannen die van overzee kwamen (als incarnaties van de godheid Viracocha), kon het gebeuren dat Pizarro daarna bizar snel de Inca’s op de knieen kreeg. In een extreem baude manoeuvre slaagde Pizarro erin de Inca-keizer Atahualpa in gijzeling te nemen en door vernuftig manoeuvreren, maar vooral door het gebrek aan centraal leiderschap bij de Inca’s, stortte hierna de gehele Inca-beschaving als een kaartenhuis in elkaar.

Door de materie is het boek zeer interessant en het is ook prima geschreven. Zeker de moeite waard dus!

 

Waarom delven goede scripts in grote filmfranchises het onderspit?

Het is me de laatste tijd opgevallen dat met name grote film-franchises de laatste tijd gebukt gaan onder zeer matige scripts. Die, anders gezegd, dus verhaal-technisch behoorlijk ondermaats zijn. Hoe komt dat en wat kan eraan worden gedaan?

Hierop ga ik in dit essay nader in!

Lees verder “Waarom delven goede scripts in grote filmfranchises het onderspit?”