Deze schrijver kennen we natuurlijk van de excentrieke serie ‘Legion‘, maar vooral van drie heerlijke seizoenen ‘Fargo‘! Van beide series is hij de showrunner, maar hij is dus ook schrijver (net als bijvoorbeeld David Benioff dat is).
En ook als schrijver is Hawley zeer te genieten. Met dit boek schotelt hij je een zondermeer interessante vertelling voor over hoe een zakenvliegtuigje in zee crasht en slechts twee inzittenden overleven. Dat gegeven is vooral gebruikt om een raamvertelling aan op te hangen, waarin vrijwel alle inzittenden van dat vliegtuigje aan bod komen. Een malafide Wall-street-bons, de baas van een tv-station, een stewardess die wil stoppen met haar werk, een door haar geobsedeerde co-piloot en een consciëntieuze piloot bijvoorbeeld. Hawley weet hen allen vakkundig tot leven te brengen en kenschets hiermee en passant allerlei eigentijdse worstelingen in de levens van deze mensen.
Maar hoofdpersoon is toch de schilder Scott, die de crash op miraculeuze wijze overleeft en te maken krijgt met de mediastorm die volgt. Hij duikt uiteindelijk onder bij de tante van de kleuter JJ, de andere overlevende. En ten slotte confronteert hij de lompe tv-presentator die allerlei onzin-theorieën over de vliegtuigcrash de wereld in helpt. Hawley stelt hier onverbloemd de hijgerigheid van de hedendaagse media ter discussie en houdt hiermee en passant hedendaags USA een spiegel voor.
Al met al is dit hiermee een zeer sterk boek. Als ik toch een kritiekpuntje mag geven: van de achterflap-tekst klopt erg weinig; wie schrijft die dingen toch? Hebben die mensen überhaupt het boek gelezen? En het is niet voor het eerst dat ik dat constateer. Heel vreemd!
‘The Umbrella Academy‘ is hierbij te zien als het antwoord van Netflix op al het Marvel-geweld: door eigen ‘superhelden’ op te voeren. En dat lukt best aardig. Op zijn best is dit een lekker excentriek vormgegeven en vlotte serie rond de 6 (of 7) adoptiefkinderen van een steenrijke magnaat die allemaal bijzondere gaven hebben. Als volwassenen zijn ze echter lang niet allemaal geslaagd. Robert Sheehan (uit 
Dan ‘Russian Doll‘, het Netflix antwoord op ‘Groundhog Day’; de filmklassieker met Bill Murray die steeds dezelfde dag moet beleven; de dag dat één of andere bever in een suf bergdorpje het eind van de winter moet voorspellen. In ‘Russian Doll’ gebeurt de cynische Nadia ongeveer hetzelfde; als ze steeds weer doodgaat en opnieuw begint in het toilet tijdens haar verjaardagsfeestje. In de serie komt het plot wat traag op gang en is die Nadia ook maar een rare snijboon. Maar het wordt toch interessanter als ook ene Alan een zelfde groundhog-day-ervaring heeft. Uiteindelijk blijkt dat ze beiden een probleem in hun leven te overwinnen hebben voor ze verder kunnen in de tijd… Dat is aardig bedacht, maar toch ook niet heel bijzonder. Daarom vond ik de uitwerking toch niet heel erg overtuigend.
Van goed naar slecht: