Boekrecensie ‘Mythos’, Stephen Fry

In dit boek hervertelt Stephen Fry tal van verhalen uit de Griekse mythologie. En dat is smullen. Enerzijds omdat die mythologie ongelooflijk rijk is; neem alleen al alles wat er gebeurde voor de Olympische goden onder Zeus eindelijk de macht overnamen. Kindermoord, list en bedrog, noem het maar! En wat nog maar weer eens blijkt is dat de Griekse mythologie er uniek in is dat de goden vaak maar al te menselijk zijn (met tal van slechte eigenschappen en zwaktes) èn zich maar al te vaak tussen de mensen begeven (met vele halfgoden tot gevolg). Dat levert fascinerende, kleurrijke, bizarre, dramatische en soms zelfs ronduit komische verhalen op.

Ik moest meteen weer denken aan de gedeeltelijke hervertelling van de Ilias, door Dan Simmons in het boek ‘Ilium’, waarin een intrigant het plot steeds meer laat ontsporen; dat was ook al zo’n kostelijk verhaal!

De tweede reden waarom dit boek smullen is natuurlijk omdat Stephen Fry kostelijk over deze materie weet te vertellen; in een prachtige soepele stijl waar het vertelplezier van af spat. Dat maakt dit een kostelijk boek. Een boek dat je misschien alleen soms wel even moet weg leggen, als die bonte parade goden, halfgoden en helden je soms iets te veel wordt…

 

Tv-recensie ‘Don’t F**k with Cats: Hunting an Internet Killer’

Dit is een Netflix-documentaire over hoe op social media een jacht begon op de persoon die op internet enkele filmpjes postte over waarin hij katten vermoordde. En dat moet je op internet, dat soms wel voor de helft lijkt te bestaan uit schattige kattenfilmpjes, natuurlijk niet doen!

We worden meegenomen over hoe enkele fanatieke leden van een Facebook-groep op zoek naar de dader en na een tip op het spoor van de Canadees Luka Magnotta wordt gezet. Eens te meer blijkt dat het doden van dieren vaak hetgeen is waar seriemoordenaars mee beginnen: want Magnotta doodt vervolgens in Montréal een man! Dan wordt het al snel serieus, wordt de politie betrokken en kan de dader uiteindelijk in Berlijn worden opgepakt.

Op de rol van de internet-speurders is daarbij wel wat af te dingen, want die is uiteindelijk vrij klein. Als niet negatief, want hebben zij met alle aandacht die ze Luka gaven, hem niet juist het zetje gegeven een stap verder te gaan? Een kritische noot waar de docu mee afsluit.

De documentaire wordt interessant genoeg verteld, maar laat toch wat gaten achter. Tot het einde houdt Luka namelijk vol dat hij werd gedwongen door een zekere mysterieuze ‘Manny’. En inderdaad is een ander paar handen in beeld in één van de kattenfilmpjes. En lijkt Luka een filmopname van de dan juist gepleegde moord te bezorgen bij iemand die geparkeerd stond voor het appartementencomplex.

Het zijn gaten die echter niet worden verklaard. Want uiteindelijk blijkt Manny niet bestaan te hebben: Luka was de enige dader en hij speelde, aandachtsgeil als hij was, met zijn moord vrijwel letterlijk de befaamde moord-scene na uit de film ‘Basic Instinct’.

Tv-recensie ‘The Crown – seizoen 3’

Kan dat eigenlijk wel interessant blijven, een heel lange tv-serie over de langst zittende Britse monarch ooit, Elisabeth II? Zo boeiend is die vrouw toch niet?

Om die reden was ik na seizoen 1 en 2 eigenlijk even afgehaakt, maar door lovende recensies heb ik met seizoen 3 toch maar weer een poging gedaan. En dat was niet voor niets, want schrijver Peter Morgan weet er toch weer een heel interessant verhaal van te maken.

Wederom staan niet alleen de strubbelingen van de koninklijke familie centraal (de frustraties van Margaret over haar ondergeschikte rol, de onderkoelde relatie van Elisabeth met haar zoon Charles, de eigenzinnigheid van prins Philip, om maar iets te noemen), maar wordt ook een mooi tijdsbeeld geschapen, waarin tal van andere bekende namen langskomen.

Het is duidelijk dat het historische materiaal hier en daar wel flink opgeleukt en opgeblazen wordt (zo wordt Lyndon B. Johnson neergezet als een wel hele lompe Yankee en zal prins Philip toch nooit echt zijn gechanteerd door dubbelspion Anthony Blunt), maar nergens gaat dit over het randje. Neem hierbij in ogenschouw dat de nieuwe ploeg acteurs die na het vorige seizoen de hoofdrollen invult uitstekend werk verricht en alles op een fenomenale manier in beeld is gebracht, dan is duidelijk dat dit nog steeds een top-serie is!

Tv-recensie ‘Sex Education’, seizoen 2

Deze serie was in seizoen 1 al erg leuk en dit seizoen houdt het niveau redelijk goed vast. Nog steeds is de kracht van de serie de hele typische sfeer van deze highschool-‘komedie’. Een soort heel eigen universum, waarin een knots van een middelbare school in een klein dorpje kan staan en er tal van bijzondere personages rondlopen; naast Otis, Eric, Maeve krijgen nu bijvoorbeeld Lily, Aimee en Ola veel meer aandacht.

In het plot dat zich ontvouwt gaat Otis weer seks-adviezen geven, maar krijgt hij concurrentie van nota bene zijn eigen moeder, die vertrouwenspersoon (o.i.d.) op de school wordt. Enkele scenes zijn misschien wel erg plat, maar vele dan ook wel weer erg geestig. Zoals de high-school musical waar het seizoen mee eindigt. Maar intussen raakt de serie je ook, bijvoorbeeld als Otis beseft dat hij eigenlijk altijd al verliefd is geweest op Maeve. Mooie fijngevoelige, excentrieke serie die een goede snaar raakt!