Boekrecensie ‘De Dr. Ludidi Vastenmethode’, Samefko Ludidi

Ik ben bepaald niet een fan van het zelfhulp-genre en zit ook zeker niet te wachten om nog meer over me heen te krijgen van alle zin en onzin die over eten en afvallen wordt geschreven.

Maar ik heb me toch maar eens aan dit boek gewaagd omdat ik meer wilde weten over het ‘intermittent fasting’ waarmee ik zelf -als goed voornemen- vanaf begin dit jaar ben begonnen. Dat was overigens vooral nadat ik hierover een interessant artikel had gelezen van Teun van der Keuken. En op aanraden van een vriend; dezelfde vriend die me dit boek leende.

Het boek van Ludidi komt wat mij betreft traag op gang als eerst een uitgebreide historische verhandeling wordt gegeven over eet-gewoontes en -culturen en de geschiedenis van diëten. Wat mij betreft had dat niet zo gehoeven. Gelukkig had Ludidi dat blijkbaar zelf ook al voorzien, want de eerste pak hem beet zes hoofdstukken worden keurig met een samenvatting afgesloten. Handig!

Pas later in het boek gaat hij dan in op het ‘intermittent fasting’ en wordt het interessant. De methode valt uiteen in een 5:2-protocol (2 dagen niet eten, en 5 dagen normaal eten) of een 16:8-protocol (16 aaneengesloten uren per dag niet eten, de overige uren normaal eten). Zelf ben ik voor de goede orde met die laatste variant bezig en heb die opgerekt tot 17:7.

Interessante vond ik dat Ludidi stelt dat de volkswijsheid dat een goed ontbijt de basis zou zijn voor de dag en ook belangrijk zou zijn ‘om de spijsvertering op gang te helpen’ echt onzin is! En essentieel vond ik ook zijn constatering dat je lijf na ca. 10-11 uur begint met vetverbranding en dat het juist daarom zinvol is je periodieke vastenperiode op te rekken van het laatste blokje kaas en biertje om 22u ’s avonds tot de ochtend-boterham om 8u (10 uur) zoals zoveel mensen doen, naar ten minste 16 uur.

Hiermee heb je volgens mij de kern van zijn methode te pakken. En de reden waarom dit voor mij zo goed werkt is dat de methode glashelder is (voor mij: alléén water/zwarte koffie/ongesuikerde thee tussen 19u en 12u), voor mij goed is vol te houden (ik ben toch al niet zo’n ontbijter) en toch tegelijk vrij ontspannen is: binnen de ‘eet-window’ van 12u-19u kan je redelijk normaal eten en een dagje je ‘vasten-doel’ niet halen is ook geen ramp.

Hiermee vond ik het boek best interessant; alhoewel ik dan wel weer snel door al die vragenlijsten, recepten, persoonlijke ervaringen van mensen en gedetailleerde zelfhulpinstructies aan het einde van het boek gebladerd ben.