Filmrecensie ‘127 hours’

Kun je een interessante film maken over een man die 127 uur met zijn arm klem zit onder een rotsblok voor hij zichzelf eindelijk weet te bevrijden? Het antwoord is ‘ja’, want Danny Boyle kreeg het met deze film voor elkaar. Hoe? Door het verhaal over de vrolijke avonturier Aron Ralston (gespeeld door James Franco) zwierig in gang te zetten, bijvoorbeeld. Met een passant prachtige beelden van de canyons in Utah. En door vervolgens heel dicht op Aron te zitten als die in een noodlottig toeval beklemd raakt achter het rotsblok. Alle bekende stijlmiddelen van Boyle (versnelde beelden, gekke camerapunten, splitscreens) worden ingezet om het interessant te houden. Want dat blijft het, als je meeleeft met Aron’s beproeving. Zijn pogingen om los te komen, worden afgewisseld met warrige droombeelden en herinneringen.

Tot we op het beruchte moment komen dat hij met een iel mesje zijn eigen onderarm moet afsnijden om zichzelf te bevrijden. Deze scene was heel heftig en vond ik echt bijna te gruwelijk om te bekijken. En zo weet Aron zijn vege lijf dus te redden en ondanks het feit dat ook de afloop van de film natuurlijk niet als een verrassing kwam, is die toch bevredigend. Conclusie: een goede film, zeer de moeite waard!