Tarzan (The Legend of…) | Vooraf had ik weinig verwachtingen van deze remake van het bekende verhaal van Edgar Rice Burroughs, maar deze film is voorwaar niet slecht. Het plot draait erom hoe Tarzan (inmiddels in Engeland Lord Greystoke geworden) wordt gevraagd terug te keren naar de Congo, omdat hier onfrisse dingen aan de hand zouden zijn. Natuurlijk kunnen hij en zijn vrouw Jane de verleiding niet weerstaan en zo stuiten ze, eenmaal terug in de jungle, op een intrige rond bad-guy Leon Rom (Christoph Waltz), die als afgevaardigde van de Belgische koning Leopold II de slavenhandel wil herinvoeren. Meespelende film waarin alleen het wel erg overstuurde lianengezwaai wel wat realistischer had gemogen.
The Martian | Matt Damon speelt een astronaut die abusievelijk op Mars wordt achtergelaten en moet worden gered (een soort Saving Private Ryan in de reprise dus). De film lijkt qua blurb verder ook al verbazingwekkend veel op Apollo 13: ruimtemissie loopt mis, maar uiteindelijk wordt de zaak toch nog weer net gered. Maar dit is nauwelijks een beletsel, want dit is toch gewoon een prima opgebouwde, mooi uitgevoerde film!
Jungle Book | Vooraf had ik misschien mijn bedenkingen van deze remake van de Disney-klassieker, maar deze film van Jon Favreau (Chef!) is gewoon prima in orde. De jungle en de dieren hierin (zoals Bagheera, Sheere Khan en Baloe) zijn prachtig vormgegeven en het verhaal is krachtig en goed vertelt. Ik had alleen soms mijn twijfel bij het hoofdrolspelertje dat Mowgli vertolkt (de enige real-life acteur in deze film!), met name omdat hij de motorische vaardigheden voor de aalvlugge hoofdpersoon leek te missen. Maar toch erg goed, dit!
The Lincoln Lawyer | Prima broeierige thriller met in de hoofdrol Matthew McConaughey, die een advocaat speelt die in een lastig parket verzeild raakt, als hij wordt ingehuurd door een rijkeluiszoontje die overduidelijk de gruwelijke moord waar hij van verdacht wordt, ook echt gepleegd heeft. Maar als advocaat heeft hij een beroepsgeheim, dus hoe hier mee om te gaan? Goed verteld verhaal, mooi!
Body of Lies | Deze film kreeg verontrustend lage beoordelingen, maar een film van Ridley Scott en met Leo diCaprio en Russell Crowe kan toch niet slecht zijn, toch? Nee, dus, inderdaad, want dit is gewoon een heel puike thriller. Heel actueel ook nog eens, want alles draait om een CIA agent die werkt in Irak en Jordanië, en hier de strijd aangaat met de haatbaarden c.q. booslims van terreur-organisaties als Al Qaida. Goed plot en prima uitgewerkt!
The Good Dinosaur | Echt slechte animatiefilms zijn er volgens mij niet eens meer te vinden, in deze gouden eeuw van de animatiefilms, die vele pareltjes voortgebracht heeft. Ook deze film is het bekijken zeker waard. De blurb is prima: bangig dinosaurusje Arlo verdwaalt en moet snel volwassener worden. Ik vond het alleen wel moeizaam mee te gaan in de premisse dat de mens in die tijd niet meer was dan een niet al te succesvolle dierensoort: als Arlo dus vriendschap sluit met een (mensen)jongetje, dan kan die niet spreken en heeft die meer in zich van een trouw hondje (zelfs de naam, Spot, bevestigt dat). Beetje raar… Maar toch nog alleraardigst, dit!
Money Monster | In deze film speelt George Clooney een noga pompeuze host van een talkshow over geld. Maar dan wordt hij gegijzeld in de studio door een kerel die door diens financiële adviezen al zijn spaargeld is kwijtgeraakt. Hij heeft een punt, want dit advies betrof Ibis, waar de CEO met dubieuze dingen lijkt te zijn bezig geweest, begint ook George Clooney te begrijpen. Hij raakt daardoor steeds meer op de hand van zijn gijzelnemer. De film is best aardig, maar een beetje karikaturaal en nog nauwelijks een serieuze thriller. Van een samenwerking van regisseur Jodi Foster, Julia Roberts en onzen Sjors had ik toch meer verwacht.
The man from U.N.C.L.E. | Guy Ritchie kennen we van enkele lekkere vlotte misdaadfilms, waaronder ‘Snatch’, maar sinds zijn kortstondige romantische verbintenis met Madonna komt er weinig goeds meer uit zijn handen, bijna alsof hij creatief door haar leeg is gezogen. Een behoorlijk misbakken Sherlock Holmes-incarnatie kan ik me nog van hem heugen en nu dus deze film, een remake van een jaren ’60 serie. De film heeft best een lekkere sfeer over zich, maar toch wordt het nergens echt opmerkelijk. Niet meer dan een aardig tijdverdrijf.
Law Abiding Citizen | Deze film begint met een wel aardige premisse: wat zou er gebeuren als keurige deugdzame burger het juridische systeem een hak wil zetten nadat datzelfde systeem ervoor gezorgd heeft dat de moordenaar van diens vrouw en dochter vervroegd vrij kan komen? Dat zou een spannende thriller kunnen opleveren, maar dan moet je niet een zo belachelijk script verzinnen als bij deze film is gedaan. Gerard Butler (de spierbonk die Leonidas speelde in ‘300’) is die ‘law abiding citizen’, maar hij wacht maar liefst 10 jaar en zijn wraakoefening is daarna zo ongeloofwaardig en vergezocht, dat het geheel al snel lachwekkend wordt. Het te plotselinge en zeer onbevredigende einde doet ook weinig goeds. Nee, errug matig dit!
Batman vs. Superman | We zitten momenteel in een hausse van superheldenfilms, uitgebracht door de concurrenten Marvel en DC Comics. Van die laatste partij is deze film en laat ik maar meteen duidelijk zijn: het is een kolossale draak! Een pathetische opzichtige poging het succes van de concurrent te evenaren, die niet toevallig net met ‘Civil War‘ kwam, waarin superhelden elkaar ook al bestrijden. Maar in deze film is het plot echt te belachelijk en is ook enige zelfspot of humor geheel afwezig. Zelfs de sterrencast, heel veel computergeanimeerd visueel spierballengerol en een dan nog wel heerlijk schmierende Jesse Eisenberg als Lex Luthor, kunnen dan de zaak niet meer redden.