Recensie ‘Community’, seizoen 2

Met nog steeds een kapotte tv ben ik de laatste tijd wat meer tv op mijn Mac aan het kijken. Bijvoorbeeld de serie ‘Community’, waarvan ik al een paar afleveringen had gezien op Comedy Central. En dat is voorwaar geen straf, bleek toen ik heel seizoen 2 ging kijken!

Community heeft een premisse die op zichzelf heel saai lijkt: het gaat over een studiegroepje op een openbare school, een beetje ‘loser-college’ in Amerika. De zeven leden van de studiegroep, elk met hun eigen (on)hebbelijkheden, groeien al snel naar elkaar toe en beleven samen de krankzinnigste dingen.

Kenmerkend voor de serie is de grote hoeveelheid ‘meta-humor’: de serie zit vol met associaties en verwijzingen naar andere zaken. De belangrijkste bron hiervan is Abed, een filmfreak met Asperger, die zijn leven alleen kan begrijpen als hij dingen kan refereren aan situaties uit films en tv-series. Hetgeen Jeff, de geschorste advocaat die de leider is van de groep, op een bepaald moment doet uitroepen: “Oh Abed, stop being so meta!”

De leukste episodes van seizoen 2 zijn misschien wel de laatste twee, waarin de school verandert in een war-zone als een paintballwedstrijd gierend uit de hand loopt. Het eerste deel is een kostelijke pastiche van spaghetti-western clichés, waarna het tweede deel onder meer Star Wars op de hak neemt. Heerlijke televisie! En bij vlagen briljant!