Tv-recensie ‘American Horror Story, Asylum’

Deze tv-serie krijgt goede recensies en daarom heb ik me maar eens aan seizoen 2 gewaagd, dat gaat over een kliniek voor geestelijk gestoorde mensen, Briarcliff, en grotendeels speelt in de jaren ’60 van de vorige eeuw. Zo’n sinistere plek is een kansrijke omgeving voor onversneden horror en inderdaad is die aanvankelijk ruimschoots aanwezig. Briarcliff is zo’n oord waar het altijd duister is en de buitenwereld of het daglicht maar moeilijk doordringen. Het bewind onder zuster Jude is bars en dan hebben we het nog niet gehad over de nog onheilspellender doctor Arden, een wrede voormalige nazi-officier, die met gruwelijke Mengele-achtige experimenten bezig is. Het zustertje Mary Eunice is aanvankelijk nogal onschuldig, tot ze wordt bezeten door een demon. De psycholoog dan, dr. Thredson, lijkt aanvankelijk de stem der rede te zijn, totdat blijkt dat hij een serie-moordenaar is. En dan zijn er ook nog buitenaardse wezens die zich lijken te interesseren in Brarcliff. Ja, er is van alles aan de hand!

De jonge mensen Lana, Kit en Grace moeten dan maar proberen al die bedreigingen hert hoofd te bieden, en dat is een hele opgave. Ook hoofdzuster Jude (mooie rol van Jessica Lange) wordt overigens niet gespaard, als ze zelf patiënt van het instituut wordt. Het verhaal wordt mooi opgebouwd, met een verrassende gastrol voor nota bene Anne Frank, en wordt ook zorgvuldig tot een bevredigend einde gebracht. Hiermee raakt gedurende het seizoen de horror op de achtergrond ten faveure van het plotafwikkeling, maar dit vond ik alleen maar positief. Goede serie dus al met al. Wellicht ga ik me nog aan een  ander seizoen wagen!