Deze serie heb ik zelfs bekeken vanaf die ouderwetse zilveren ronde schijfjes die je in een apparaat moet schuiven; wat een primitief gedoe! 😉
Maar die ‘moeite’ was het zeker waard, want dit is een fantastische misdaadserie over het roerige Berlijn van de jaren ’30. In het vernuftige plot spelen verschillende zaken door elkaar heen. Zo is Gereon Rath op zoek naar compromitterende foto’s van Adenauer en proberen revolutionaire Russen een verzameling goud door te voeren.
Alles in vormgegeven in een prachtige stijl met indrukwekkende beelden van historisch Berlijn en natuurlijk veel art-deco interieurs. Ook de storytelling en de acteurs maken dit een meer dan uitstekende serie. Bijzonder is zonder meer de excentrieke vormgeving van de serie, die heel erg ‘noir’ aandoet en ook de vrijgevochten cultuur laat zien in Berlijn in de nadagen van de Roaring Twenties (en voor het nazisme het land in zijn greep krijgt). Zoals die transgender-dame (de vorstin Sorokina) die de titelsong zingt: “Zu asche, zu staub’.
Mooie serie, ik ga zeker seizoen 2 ook nog maar eens kijken!