Deze serie vond ik aanvankelijk nog heel aardig (1 2). Maar in dit derde seizoen begon ik toch echt mijn aandacht te verliezen. Waarom? Niet door de wijze waarop het verhaal wordt verteld, die is nog steeds sprankelend, zoals we van maker Vince Gilligan gewend zijn. Maar waar Breaking Bad nog echt een zeer meeslepend verhaal had, wordt dat bij deze serie zonder meer saai. De snelheid is er echt volledig uit gelopen. En zo blijft het gaan om de schrapende advocaat Jimmy McGill en diens arrogante broer, en in een vrijwel losstaand verhaal om Mike Ehrmantraut, die naast zijn baantje als parkeerwacht te maken krijgt met het Salamanca drugskartel en Gus Fring. Zo’n hernieuwde ontmoeting met al die bekende mensen en plekken is op zich leuk; de Pollos Hermanos-burgertent, die villa met zwembad waar Gus Fring jaren later alle hoge kartel-bazen, inclusief zichzelf, zal vergiftigen. Maar tegelijkertijd blijft de serie daarmee teveel hangen in Breaking Bad-melancholie. Het is te weinig een op zichzelf staand boeiend verhaal en gaat het allemaal veel te traag. Jammer. Ik moet zeggen dat ik nog maar even moet zien of ik me nog aan seizoen 4 ga wagen…
Naar de inhoud springen
Verhalen en meer van Christian Deterink