Tv-recensie ‘Game of Thrones’ – seizoen 7

got7bIk heb lang uitgekeken naar het nieuwe seizoen en nu is het na 7 luttele afleveringen alweer voorbij! Natuurlijk valt er veel -heel veel- te zeggen over ‘GoT7′ ! Allereerst dat er weer fantastische dingen in zaten, zoals de veldslag tussen Daenerys met haar draak en het leger van Lannisters. Die slag natuurlijk waarin Dany’s draken het opnamen tegen de White Walkers! Of Petyr Baelish die ten onder gaat aan zijn eigen gekonkel… Maar daarnaast moet ik constateren dat er helaas ook nogal wat valt op te merken op dit seizoen! Daarover na de break meer! En ‘brace yourself’, want dit wordt geen kort artikeltje!

got7cWe bevinden ons voor de goede orde inmiddels volledig in ‘uncharted territory’: ver voorbij de door schrijver George R.R. Martin geschapen wereld in zijn onaffe fantasy-epos ‘ASOIAF’ (A Song of Ice and Fire). En om meteen te komen tot de kern van van mijn mening: dat is helaas te merken! De makers (de scriptschrijvers en showrunners) zijn er naar mijn idee toch niet goed in geslaagd om voort te bouwen op het fantastische materiaal van Martin hun op een presenteerblaadje heeft aangereikt.

Ik heb het dan met name over hoe men het plot verder laat afwikkelen. Zelf heb ik uitgebreid nagedacht over waar dat plot heen moest, maar ik had altijd gehoopt dat de makers met iets veel beters zouden komen! Dat is volgens mij helaas toch niet echt zo… Want er zijn nogal wat problemen, waarvan twee hele grote:

Probleem 1: Tempo

Het probleem van het tempo is het allerbelangrijkst. Dit constateerde ik ook al na seizoen 6 en het komt er kortweg op neer dat sommige dingen ongelooflijk snel gaan en sommige dingen weer heel langzaam. Zoals hoe Varys de ene scene in Dorne de huizen Tyrell en Martell verbindt en de andere scene alweer terug is in Slaver’s Bay. Of hoe Arya opeens opduikt in Riverrun en de Freys al heeft vermoord, terwijl ze de scene ervoor nog in Braavos zit.

Maar in dit zevende seizoen is het probleem kolossaal geworden! Misschien wel omdat er heel veel verhaal in 7 episodes is gepropt. Ik heb het dan nog niet eens over de kleinere tempo-kwesties. Zoals dat de Unsullied in een oogwenk helemaal om Westeros heen gevaren zijn om aan de westkust Casterley Rock te bezetten en dan vervolgens de rest van het seizoen bezig zijn om over land (aanzienlijk korter in afstand) weer terug te keren.

Nee, ik heb het met name over de verwikkeling waarin Jon Snow en gevolg zich voorbij de muur omsingeld weten door White Walkers en hun leger ondoden. We moeten dan geloven dat Gendry eerst terug rent naar Eastwatch, men van daaruit een ‘raven’ naar Dragonstone stuurt, Dany (blijkbaar) besluit Jon te redden en erop af gaat met haar draken en… nog op tijd is ook! Redelijkerwijs zou zoiets echter toch minimaal anderhalve week of zo in beslag moeten nemen en zeker niet de paar uren die men hier suggereert!

Ergens op een forum las ik dat men deze kwestie ook voorlegde aan de regisseur van de desbetreffende aflevering en dat die zei (ik vat het even kort samen): “Ach, als men gelooft in draken zo groot als 747’s, dan moet dat toch niet zo’n issue zijn?” Oef… hoe oerdom kun je zijn? Juist het genre van fantasy verlangt naar mijn idee, nog veel meer dan ‘reality’, dat je als schrijver je geloofwaardigheid zéér serieus neemt. Je vraagt aan je lezer om een ‘leap of faith’ te maken door (in dit geval) te geloven in draken, maar dat vergt wel van je als schrijver zorgt voor een 100% interne consistentie. Twijfel zaaien door slordigheden, ook met verteltijd, is dodelijk!

Probleem 2: Zeer zwakke centrale plotlijn

En hiermee kom ik aan het tweede grote probleem. En dat is dat het seizoen beheerst wordt door een plotlijn die uiterst zwak is. Nog veel zwakker zelfs dan die rare missie van Jaime in Dorne in seizoen 5). Ik heb het er dan over dat op Dragonstone op enig moment bedacht wordt dat ze moeten proberen om een ‘ondode’ (of wight) te ontvoeren van achter de Muur, om die daarna te tonen aan Cersei en haar zo te overtuigen om akkoord te gaan met een wapenstilstand. Dit is om teveel reden volslagen belachelijk. Ten eerste: hoezo zou Cersei sowieso opeens voor rede vatbaar zijn? Dat stadium is zij toch allang gepasseerd! Ten tweede: waarom is een wapenstilstand überhaupt nodig? Dany heeft net daarvoor het Lannister-leger weggevaagd! Cersei is vleugellam! Ten derde: waarom zouden Jon en zijn getrouwen in hemelsnaam lijf en leden wagen voor zo’n gruwelijk gevaarlijke missie? Van iedereen zou Jon toch zeker beter moeten weten!

Nee, ik vind het hier wel heel doorzichtig dat de makers naar het punt wilden werken waarop de White Walkers één draak van Dany weten te ‘stelen’. Op zich is dat een prikkelend idee, maar dat dat dan moet gebeuren doordat Jon’s groep (natuurlijk!) in de problemen komt en moet worden gered door Danaerys en haar draken, met weer als gevolg dat er dus eentje sneuvelt, tja, dat is wel erg gezocht… Hadden de makers bovendien niet op een veel simpeler wijze hier kunnen uitkomen? Dany had toch ook kunnen beslissen om op aanraden van Jon eens een kijkje te nemen bij de Muur? Om te oordelen of het echt zo erg is als hij zei. Vervolgens kan ze dan verrast worden door de White Walkers die inmiddels de muur al gepasseerd zijn. Ik noem maar iets…

De zwakke plotlijn duurt voort tot in de seizoensfinale, waarin dan eindelijk die gekke onderhandelingssessie plaatsvindt tussen Cersei en Daenerys. Een mislukte scene naar mijn idee en allemaal vrij ridicuul, want elke uitkomst is voor Dany waardeloos! Of Cersei wijst elk voorstel tot een ’truce’ te enen male af, en dan heeft Dany niets. Of Cersei stemt in, maar dan weet je dat je haar toch niet kan vertrouwen en dan heb je er nog niets aan. En precies dat laatste gebeurt natuurlijk ook…

En dan nog dit…

Hier heb ik wel de belangrijkste problemen besproken van dit seizoen. Wat me voor het overige nog opviel is dat veel personages zich matig ontwikkelen. Zo was Arya vliegensvlug in Riverrun om de Freys af te maken, maar ze besluit daarna, na een weifeling, als ze al op weg is naar King’s Landing, om toch terug te gaan naar Winterfell. Alwaar ze weinig meer kan doen dan een beetje wantrouwen op te bouwen (of niet!) tegen haar zus Sansa.

Wat betreft Sansa is het eigenlijk hetzelfde verhaal. Zij zit eigenlijk vooral een beetje af te wachten tot Jon weer terug is. Intussen ontwikkelt er zich weinig, tot aan de seizoensfinale, die met een redelijk bevredigend einde komt voor het gekonkel waar Petyr Baelish weer mee bezig was; dat dan weer wel!

Verder verbaast het me hoe weinig de White Walkers dit seizoen opgeschoten zijn. Zij blijven daar maar in het hoge noorden zitten. Waarom duurt dat zo lang? Pas helemaal aan het eind, in de seizoensfinale, zijn ze dan eindelijk langs de Muur! (iets waar ik zelf seizoen 7 zou hebben laten beginnen)

Ook Tyrion heeft een raar seizoen achter de rug, want waar hij altijd heel slim en verstandig was, stapelt hij nu dwaling op dwaling: al eerst met dat gekke idee Casterley Rock in te nemen en vervolgens met zijn idee om onderhandelingen over een wapenstilstand te gaan voeren met Cersei.

Al even off-character is Dany dit sezoen. Want zij twijfelt dit seizoen aan alles. King’s Landing wel of niet aanvallen? Jon wel of niet helpen? Dickon Tarly wel of niet fussileren? Keuzes die ze dan maakt pakken ook nog ongelukkig uit: zo vermorzelt ze het Lannister-leger dat graan naar King’s Landing brengt, maar is ze weer niet op tijd om het gestolen goud in te pikken. Op die wijze zorgt ze er dus voor dat het volk zal verhongeren, maar Cersei bulkt van het geld, voldoende ook om The Golden Company te gaan inhuren. Da’s niet zo handig! En Dany blijft ook zo lang rondhangen op Dragonstone! Is dit nu de daadkrachtige Mother of Dragons?

Tot slot

Concluderend: al met al kun je dus niet spreken van een zeer succesvol seizoen 7. Natuurlijk: met een enorme groep kritische fans was het ook bij voorbaat heel moeilijk voor de makers om het voor iedereen goed te doen. Maar waar ze nu mee gekomen zijn is echt om teveel redenen niet goed genoeg! Jammer!

Natuurlijk ga ik ook de komende 8 (of 6?) episodes van het achtste laatste seizoen bekijken en natuurlijk hoop ik dan op een ‘return to form’. Maar helemáál goed gaat het vrees ik niet meer komen…