Deze serie ving mijn aandacht omdat één van de makers Dan Harmon is, natuurlijk ook de showrunner van de onvolprezen serie ‘Community’ (1 2 3). Die serie kenmerkte zich door vaak knotsgekke plotjes, zich allemaal afspelend in een bedrieglijk saai lijkende omgeving; een ‘community college’. En die ‘Dan Harmon’-touch zit ook heel duidelijk in Rick en Morty.
Deze serie is duidelijk sterk geïnspireerd op ‘Back to the Future‘, vooral omdat de twee hoofdpersonen duidelijk een persiflage zijn op Doc en Marty. Rick is echter een veel extremere versie van Doc: een briljante ‘mad scientist’ met een kwade dronk en een afwezig geweten, die het hele multiversum bereisd, maar intussen ook inwoont bij zijn dochter en de garage gebruikt als zijn laboratorium. Morty, diens kleinzoon, is dan weer een heel naïeve en beïnvloedbare tiener, maar ook iemand met juist een sterk moreel kompas. De beide karakters sluiten heel goed op elkaar aan en dat is één van de redenen voor het succes van de serie.
De andere reden is met name dat de plotjes heerlijk uitgewerkt zijn. Heel erg geestig, zeer origineel, natuurlijk vol ‘meta-humor’ en soms zelfs bijna filosofisch van aard; bijvoorbeeld die episode waarin ‘De Citadel’, een soort paradijs, bewoond met alleen maar Ricks en Morty’s, volledig ontspoort.
Maker Justin Roiland heeft ergens gezegd dat de serie een soort mengvorm is van de Matt Groening-series ‘Futurama’ en ‘The Simpsons’. En dat klopt wel. Want we krijgen enerzijds onversneden science fiction (als Rick zijn kleinzoon Morty weer naar één of ander parallel universum meesleept) en anderzijds een familie-komedie voorgeschoteld (als verwikkelingen in het gezin van Morty aan bod komen). En allebei die aspecten zijn even geestig.
Hiermee is dit een ronduit briljante serie. Laat seizoen 4 maar snel komen!