Tv-recensie ‘Rome’, seizoen 1 en 2

womeOndanks dat deze HBO-serie alweer tien jaar oud  is of zo, is die naar mijn idee nog steeds zeer de moeite waard. Destijds trok de serie met name veel aandacht om de wijze waarop Rome werd verbeeld: nu eens een keer niet als een glimmende, aangeharkte hoofdstad vol paleizen en tempels, maar juist als (en ik chargeer even) pre-christelijke poel van verderf vol smerigheid, seks en geweld. Dit ‘sleazy’ en gruizige karakter van de serie is volgens mij ook erg goed getroffen.

Wat ook een goede vondst is om het verhaal te vertellen rondom twee vrij volkse personen: de Centurion Lucius Vorenus en de legionair Titus Pullo. We zien op die wijze ook van alles over hoe het ‘gewone volk’ (de pleps) leefde. De belevenissen van beide mannen zijn op een ingenieuze manier verweven met die van de vele historische personen die deze serie natuurlijk ook bevolken: Caesar, Marcus Antonius, Octavianus en Cicero bijvoorbeeld. De soms wel erg grote toevalligheden hierbij (Vorenus en Pullo stuiten bijvoorbeeld één keer in de wildernis op een door wilden gevangen genomen Octavianus, en komen later in het seizoen, als ze aangespoeld zijn na een scheepsramp, weer stomtoevallig de vluchtende generaal Pompejus tegen) storen eigenlijk nergens. Misschien ook wel omdat Caesar ergens opmerkt dat beide mannen heel bijzonder zijn, misschien wel omdat ze speciale bescherming van de goden genieten?

Wat ook goed werkt in de serie is dat het verhaal lekker vlot wordt verteld. In 22 episodes wordt het hele relaas van de opkomst en ondergang van Caesar (seizoen 1) en de hiernavolgende strijd om de macht, die wordt gewonnen door Octavianus (seizoen 2) verteld. Natuurlijk door hier en daar een loopje te nemen met de geschiedenis, of die verregaand te versimpelen. Maar dat maakt eigenlijk weinig uit, want de kern blijft volgens mij overeind en bovendien zijn grotendeels fictieve elementen, zoals de manipulatieve Atia, de moeder van Octavianus, een zeer welkome toevoeging. En de serie heeft ook hele aardige vondsten: bijvoorbeeld door nota bene Titus Pullo op te voeren als de echte vader van Caesarion.

Al met al leidt dit tot een serie die het genieten meer dan waard is. Een serie die ook misschien wel de weg heeft geplaveid voor die andere serie van HBO die daarna nog veel succesvoller zou worden: ik heb het natuurlijk over ‘Game of Thrones’. In toonzetting lijken naar mijn idee de beide series in veel opzichten in ieder geval zonder meer op elkaar!