Tv-recensie ‘The Crown – seizoen 3’

Kan dat eigenlijk wel interessant blijven, een heel lange tv-serie over de langst zittende Britse monarch ooit, Elisabeth II? Zo boeiend is die vrouw toch niet?

Om die reden was ik na seizoen 1 en 2 eigenlijk even afgehaakt, maar door lovende recensies heb ik met seizoen 3 toch maar weer een poging gedaan. En dat was niet voor niets, want schrijver Peter Morgan weet er toch weer een heel interessant verhaal van te maken.

Wederom staan niet alleen de strubbelingen van de koninklijke familie centraal (de frustraties van Margaret over haar ondergeschikte rol, de onderkoelde relatie van Elisabeth met haar zoon Charles, de eigenzinnigheid van prins Philip, om maar iets te noemen), maar wordt ook een mooi tijdsbeeld geschapen, waarin tal van andere bekende namen langskomen.

Het is duidelijk dat het historische materiaal hier en daar wel flink opgeleukt en opgeblazen wordt (zo wordt Lyndon B. Johnson neergezet als een wel hele lompe Yankee en zal prins Philip toch nooit echt zijn gechanteerd door dubbelspion Anthony Blunt), maar nergens gaat dit over het randje. Neem hierbij in ogenschouw dat de nieuwe ploeg acteurs die na het vorige seizoen de hoofdrollen invult uitstekend werk verricht en alles op een fenomenale manier in beeld is gebracht, dan is duidelijk dat dit nog steeds een top-serie is!