Met ‘Alsof het voorbij is’ (wat matig vertaald van ‘The sense of an ending’) levert Julian Barnes weer een uitstekend boek af in zijn toch al indrukwekkende oeuvre. In een erudiete stijl vertelt Barnes het verhaal van Tony Webster. Deze had als jongeman ooit een relatie met Veronica, voordat ze het uit maakten en zij er vandoor ging met een goede vriend van Tony, Adrian Finn. Dit leidt natuurlijk tot veel wrevel. Maar dit eindigt allemaal met de abrupte zelfmoord van Adrian.
Vele jaren later, als Tony inmiddels een zestiger is en een voor de rest redelijk gelukkig leven achter de rug heeft, dringt deze hele episode uit zijn leven zich weer bij hem op als hij blijkt te zijn opgenomen in het testament van Veronica’s moeder en van haar het dagboek van Adrian moet krijgen. Maar als Veronica die vervolgens niet wil afstaan, legt hij contact met haar. En dan blijkt langzaam dat de zaken allemaal toch iets anders liggen dan gedacht.
Wat met name knap is aan dit boek, zijn de prachtige doorleefde levenswijsheden die Barnes op je loslaat. Het boek is soms ronduit filosofisch, als je merkt dat het verhaal misschien wel niet meer is dan een kapstok om de zoektocht naar de betekenis van tijd en de rol van het geheugen hierin te kunnen exploreren. Briljant boek!