Boekrecensie ‘De hoge bergen van Portugal’, Yann Martel

de-hoge-bergen-van-portugal-yann-martel-boek-cover-9789044630121Bij Yann Martel weet je één een ding zeker; namelijk dat je geen gewoon boek van hem zult lezen. Hij is namelijk een schrijver die houdt van het absurde en mede hierdoor is hij niet meteen heel toegankelijk. Goed beschouwd was het daarom best gek dat diens bestseller ‘Het leven van Pi‘ toch nog zo’n groot publiek bereikte, want Martel is volgens mij niet iemand die normaliter de grote massa zal aanspreken.

Maar mij dus wel; ik hou van zijn zeer oorspronkelijke en vaak absurde verhalen, die vol zitten met gekke gedachte-experimenten en magisch-realistische verwikkelingen. Dit boek is ook zeker weer een duidelijke voortzetting van zijn eerdere werk, waarin tal van bekende elementen samenkomen: veel dieren (en alweer een aap; die zat ook al in ‘Beatrice en Vergilius’), het geloof en -nota bene- Portugal (ook in ‘Zelf’ reist de hoofdpersoon immers al naar dit land om als iemand anders terug te keren naar thuisland Canada).

Het boek is intussen opgebouwd uit 3 ‘novellen’ die duidelijke verbanden kennen. Elk zijn ze op hun eigen manier absurd. In het eerste, dat speelt aan het begin van de vorige eeuw, raakt ene Tomas (die consequent achterwaarts loopt) geïntrigeerd door een kunstschat die ergens in de ‘hoge bergen’ van Portugal zou zijn beland. Wat volgt is een bizarre rit in een heel vroeg model auto (die men in die streken nog nooit gezien heeft). En zo belandt hij in het gehucht Tuizelo waar hij inderdaad in het dorpskerkje een bijzondere crucifix aantreft.

Het tweede verhaal handelt over een patholoog die op enig moment een autopsie moet uitvoeren op Rafael, de man van Maria, ook al een vrouw uit Tuizelo. Hij treft bizarre dingen aan in zijn lijk. En het derde verhaal besluit met een hedendaagse Canadeze politicus die in een vreemde opwelling na de dood van zijn vrouw een aap bevrijdt uit een onderzoeksinstituut en met hem terug gaat naar zijn roots, om daar samen met hem te gaan samenwonen in; je raadt het al: het durpje Tuizelo in de hoge bergen van Portugal.

Het verhaal is goed, erg goed geschreven en houdt zeker je aandacht vast. Wat wel een beetje onduidelijk blijft is wat Martel met zijn buitenissige verhaal nu eigenlijk wil vertellen. Maar misschien is dat wel iets om nog even goed over na te blijven denken… Boeiend is het allemaal in ieder geval zeker!