Het meest bijzondere aan dit boek is nog wel dat ik het begon te lezen op de dag van de aanslag op Charlie Hebdo, waarbij men het gemunt had op de alhier werkende cartoonisten. Voor de goede orde, dat is bijzonder omdat dit boek gaat over een cartoonist. In dit geval een bejaarde Colombiaanse cartoonist die al tientallen jaren dagelijks gepubliceerd heeft in een krant en vele reputaties om zeep heeft geholpen. Dat laatste is natuurlijk een belangrijk thema, want het plot draait er vooral om hoe de cartoonist, ene Mallarino, het vooral heeft voorzien op de politicus Correa, die mede hierdoor tot de ultieme daad komt: zelfmoord plegen. Maar ook het meisje dat mogelijk door deze Correa is aangerand en daar als volwassen vrouw mee moeten zien te leven, speelt een belangrijke rol in dit verhaal. Het boek gaat hiermee sterk over moraliteit en het omgaan met zaken die je in het verleden hebt gedaan. En daarmee heeft Vasquez een prima boek geschreven. Maar een nieuwe Gabriel Garcia Marquez? Dat herken ik nog niet in deze schrijver….