Het boekenweekgeschenk van dit jaar is een korte novelle van Dimitri Verhulst, de schrijver die ik al kende van ‘De helaasheid der dingen‘.
Verhulst heeft op zijn best een aardige vertelstem en weet dingen vaak mooi te verwoorden. Dat laat hij met de verteller van dit verhaal, Pierre, een personage die duidelijk dicht bij Verhulst zelf ligt, goed zien. En soms laat hij heel aardige aforismen op je los, zoals ‘Vrouwen zijn moeders, mannen zijn zonen’.
Dit kan echter maar deels verhullen dat deze novelle voor de rest te weinig om het lijft heeft. Zestiger Pierre ‘ontvoert’ zijn zwakzinnige ‘zoon’ Sonny naar de Franse heuvel waar hij de beste tijden met Sonny’s moeder heeft gekend en mijmert hier uitgebreid over zijn geschiedenis met haar. Daarmee is het verhaal wel weer zo’n beetje verteld. Een aardig boekenweekgeschenk dit dus, maar ook niet veel meer dan dat.