Van Pfeijffer las ik eerder met veel plezier La Superba, een naar mijn idee zeer geslaagd boek. Dit boek, ‘Harde feiten’, volgens de ondertitel een bundeling van ‘100 romans’ was echter een aanzienlijk kleiner succes. Het boek bevat, zoals al te verwachten viel, precies 100 verhaaltjes, variërend van enkele alinea’s tot maximaal 2 pagina’s, die op zijn best een eerste vonkje voor een hele roman zijn. Maar waarschijnlijk meende Pfeijffer dit ook niet serieus. De verhaaltjes zijn ook nog eens keurig alfabetisch gerangschikt, waarschijnlijk ook voor de grap. Deze flauwigheid zet zich helaas ook door in de verhaaltjes zelfs, met wel wat al te veel poep-pies-seks meligheid of soms wel heel voor de hand liggende miniplotjes. Als je daar al niet in vastloopt, dan is het wel in de barokke hermetische schrijfstijl vol bizarre invallen. Hier tussen door is het dan moeilijk de pareltjes te ontwaren; die toch zeker in enige mate ook aanwezig zijn. Echter in onvoldoende mate om dit hele bizarre boek tot een succes te maken.