Boekrecensie ‘Harvard Square’, André Aciman

coveraDit boek is van dezelfde schrijver als ‘Noem me bij je naam’, dat fantastische boek over een heftige verliefdheid dat me destijds behoorlijk overrompelde. In dit boek gaat het over een promovendus op het pretentieuze Harvard University. Hij is echter geen rijke upper-class, maar een arme immigrant, die genoodzaakt is de hele zomer in het uitgestorven Cambridge te blijven, zich intussen door een enorme leeslijst voor zijn studie heen worstelend.

Ondertussen ontmoet hij Kalaj (uit te spreken als ‘kalasj’), een intrigerende man die eveneens immigrant is en eveneens altijd te weinig geld heeft. Maar wat hun het meeste bindt is dat ze beide het idee hebben dat hun tijd eindig is; onze hoofdpersoon verwacht kansloos te zakken voor zijn promotie (en om ‘ontmaskerd’ te worden); Kalaj heeft zelfs nog steeds geen verblijfsvergunning en verwacht te worden uitgezet.

Tijdens lange middagen en avonden in hun stamkroeg, Café Algiers, bespreken ze zo met elkaar het leven. En dat leidt tot een mooi boek, nog niet eens zozeer door de materie, maar wel doordat Aciman wederom bewijst een zeer bedreven schrijver te zijn. Hiermee is dit zeker een goed boek te noemen. Niet geweldig, zoals ‘Noem me bij je naam”, maar nog steeds erg goed. Genoten!