Boekrecensie ‘Hier wonen ook mensen’, Rob van Essen

rve1Van deze Nederlandse schrijver had ik nog nooit wat gelezen (en ook nog nooit gehoord volgens mij), maar deze verhalenbundel beviel me prima. Wat me meteen opviel is dat Van Essen een fijn oog voor het absurde heeft. Wat preciezer: hoe doodgewone mensen in absurde situaties terechtkomen. Het eerste verhaaltje, dat gaat over een persoonsverwisseling tussen Richard Dawkins en God is wat dat betreft een vreemde eend in de bijt, want voor het overige komen er geen ‘BN’-ers of iets dergelijks aan te pas (in tegenstelling tot die verhalenbundel van John Toxopeus). Wel hele gewone mensen, die in bizarre situaties komen, zoals een appartementbewoner die twee gruwelijk dikke ‘Air-BNB’-ers naast zich krijgt te wonen of (nog veel vreemder) een (ex-)student die betrokken raakt in een opzetje om met twee fietsen naast elkaar te fietsen zonder een spinnenweb tussen die beide fietsen te vernielen.

Het mooiste vond ik echter nog de verhalen waarin Rob van Essen dichter bij zichzelf blijft, zoals die verhalen over de ‘legendarische’ vroeggestorven vriend Scipio en de verhalen over zijn vader en Oom Evert. Bij die verhalen merk je ten volle dat deze schrijver toch wel echt een fijn pennetje heeft!

Hiermee vond ik dit boek over het geheel zeer goed te genieten. Erg goed gedaan! En misschien ga ik nog wel eens een roman van Van Essen lezen!