Uitgelicht: het lange verhaal ‘Judas Iskariot’

Dit langere verhaal is geïnspireerd op een kort verhaal van Jorge Luis Borges waarvan ik de bundel ‘De Aleph’ gelezen heb. Diens proza is bepaald moeilijk te verteren, maar bevatte wel vele buitengewoon interessante ideeën. Ook bijvoorbeeld over het christelijk geloof, zoals altijd een buitengewoon vruchtbare bron voor interessante verhalen.

Zo vind ik het fascinerend om theorieën te lezen over hoe de verhalen die in de Bijbel zijn samengebracht tot stand zijn gekomen. De prille Christenen toonden zich namelijk uiterst pragmatisch. Ze schroomden er niet voor om bestaande elementen in hun geloof op te nemen. Zo is het verhaal over Mozes, die in een biezen mandje op de rivier dreef, gebaseerd op een vroegere mythe over de Mesopotamische koning Sargon. Ook probeerden de vroege Christenen mensen over te halen tot het Christelijke geloof door doodleuk allerlei elementen uit hun eigen geloof te incorporeren. Zo moest de Maria-verheerlijking de cultus rond Isis vervangen en werd het Kersfeest juist op 25 december gezet, zodat het samen zou vallen met de midwinterfeesten en het hoogfeest van Sol Invictus.

Tja, allemaal smeuïge theorietjes die Manuel Seinberg, de hoofdpersoon van dit verhaal, ook had kunnen vertellen. Als hij ten minste niet te druk was geweest met het tot stand brengen van de communistische revolutie…

Lees hier de twee delen van dit langere verhaal:

Judas Iskariot, deel 1

Judas Iskariot, deel 2