Tv-recensie ‘Black Mirror’ seizoen 6

Van alle Netflix-series is Black Mirror er eentje die nooit teleurstelt: schrijver en maker Charlie Brooker blijft maar boeiende ideeën over je uitstorten. En dit zesde seizoen (zie hier mijn recensies van seizoen 1, 2, 3, 4 en 5)  houdt het akelig hoge niveau vast.

De eerste episode ‘Joan is awful’ is meteen heel erg meta. En ‘Droste’. En na dit ijzersterke begin volgen nog 5 heerlijke episodes, die soms een opvallende retro-feel hebben, zoals de seizoens-afsluiter, een soort jaren ’80-horrofilm.

Hiermee blijft deze serie naar mijn idee het trotse vlaggenschip van Netflix. Hogeschool-vermaak van een akelig hoog niveau; fantastisch!

Een vleugje ‘Sterrit’, aflevering #2

Al meer dan 25 jaar ben ik betrokken bij de Sterrit of Paassterrit in mijn ‘hometown‘ Reutum.

Een constante factor is dat ik me daarbij altijd heb bezig gehouden met de (quiz-)vragen. Zoals (wat ik het leukste vind) de stellingen.

In een langere serie komen enkele van die stellingen voorbij. Steeds komt na de break het antwoord.

En dan nu de stelling: Het continent Europa is in de wereldgeschiedenis zeker een half millennium oppermachtig geweest. Vele oorden over de hele wereld werden geregeerd vanuit Europese hoofdsteden! Maar het tegengestelde is ook waar: het is voorgekomen dat de hoofdstad van een Europees land zich geheel buiten Europa bevond (en op geruime afstand daarvan!). Waar of niet waar?
“Een vleugje ‘Sterrit’, aflevering #2” verder lezen

Een vleugje “Sterrit”, aflevering #1

Al meer dan 25 jaar ben ik betrokken bij de Sterrit of Paassterrit in mijn ‘hometown’ Reutum.

Een constante factor is dat ik me daarbij altijd heb bezig gehouden met de (quiz-)vragen. Zoals (wat ik het leukste vind) de stellingen. Steeds is de vraag (op zijn Henk Westbroeks): “Wat is waarrrr???” in die Sterrit-vragenlijsten.

In een langere serie komen enkele van die stellingen voorbij. Steeds komt na de break het antwoord.

De stelling: Alanis Morrissette zingt in haar overbekende liedje “Ironic” onder meer over tienduizend lepels, als je juist net een mes nodig hebt. Een mooi voorbeeld van de stijlfiguur ironie!
Waar of niet waar?
“Een vleugje “Sterrit”, aflevering #1″ verder lezen

Boekrecensie “Alkibiades’, Ilja Leonard Pfeijffer

Als misschien wel de beste schrijver van het Nederlandse taalgebied van dit moment, Ilja Leonard Pfeijffer, een nieuw boek uitbrengt dat alles in zich heeft (de omvang, het onderwerp) van een magnus opus, dan is dat natuurlijk op voorhand al zéér interessant. Te meer omdat ik door vele andere boeken (1 2 3 4 5 6) al een behoorlijke fan geworden! Na de break daarom een extra-lange bespreking! “Boekrecensie “Alkibiades’, Ilja Leonard Pfeijffer” verder lezen

Nog even over ‘Jager en Prooi’ !

Met ‘Jager en prooi‘ heb ik meegedaan aan de Goeken Award. Niet met geweldig resultaat, mijn verhaal eindigde in de middenmoot.

Inmiddels heb ik ook het jury-commentaar binnen. Enkele soundbites daar uit wil ik graag toch nog even delen, vooral de meer positieve natuurlijk:

“Het concept is leuk gevonden en zou het zeker goed doen in boekvorm, dan kan het wat beter worden uitgewerkt en de gebeurtenissen wat meer ruimte krijgen.”

“Knap verhaal. Er zit meteen spanning in en die bijft bijna gedurende het hele verhaal aanwezig. Daarnaast is er volop actie. Er wordt mooi opgebouwd naar een daverende ontknoping. Het scifi-idee vind ik zeer origineel (ik ben geen kenner) en dat geeft het verhaal een extra dimensie. De personages zijn goed neergezet.”

“Het is wel een spannend verhaal. Tempo in het verhaal ligt erg hoog.”

“Het verhaal leest als een actiefilm, waar ook in ieder scene actie zit.”

“Fantasievol verhaal waarin de protagonist een ‘bad guy’ is.”

“Een verrassend verhaal met duidelijke taal. Hier gebeurt heel veel. Een man met superpower op de vlucht.”

“Apart verhaal, eerder fantasy dan spannend, loopt lekker.”

Boekrecensie ‘Young Mungo’, Douglas Stuart

Nadat ik Shuggie Bain heb gelezen, ben ik maar meteen door gegaan naar dit tweede boek van de Schots-Amerikaanse schrijver Douglas Stuart, nu in het Engels. En wat een fantastisch mooi verhaal is het opnieuw! Indringend, genadeloos, schrijnend, rauw, maar ook oh zo liefdevol. Een recensie op Hebban.nl vat het prachtig samen: “I’m in awe of Stuart’s writing… it hurts, it’s lovely, its painful but at the same time so tender.

Intussen gaat het verhaal over de jonge Mungo Hamilton, natuurlijk opgroeiend in een arbeidersmilieu in Glasgow. Net als Shuggie heeft hij een alcoholische en problematische moeder, waar hij desondanks van houdt. Maar voor de rest is dit verhaal heel anders. Centraal staan een vreselijke vis-vakantie met twee even vreselijke mannen uit de AA-kring van Mungo’s moeder èn de gedoemde opbloeiende relatie van Mungo (als protestant) met (de katholieke) James.

Van het plot zal ik verder maar niets verklappen, maar er ontstaat een schrijnend, dramatisch verhaal dat je meteen bij de strot grijpt en niet meer los laat. Ook omdat de liefde tussen Mungo en James zo prachtig beschreven is: zèlfs als ze ‘stoer’ aandoende gesprekken met elkaar hebben, zie je tussen de regels door de breekbare tederheid…. Echt zo mooi gedaan! En dan is er ook nog de dramatische apotheose, waar ik vooral niets over los zal laten…

Het enige minpuntje is dan nog misschien dat Stuart veel van de dialogen beschrijft in het lokale ‘Glaswegian‘ accent. Dat komt vast de geloofwaardigheid ten goede, maar niet de leesbaarheid. Ik ben wel benieuwd hoe daar in de Nederlandse vertaling mee is omgegaan!

Maar kortom: al met al een fantastisch boek en net als Shuggie Bain komt dit boek ook met stip binnen in mijn favorietenlijst op Hebban.nl!

Nieuw verhaal “Jager en prooi”

Het ‘St.Vincent‘-gegeven intrigeert me nog steeds en daarom ben ik niet alleen aan het proberen mijn manuscript weer een stuk verder te brengen, ik vond het ook eens leuk om een losstaand verhaal in dit StV-universum te schrijven. Specifiek omdat ik graag weer eens mee wilde doen aan de Hebban– verhalenwedstrijd van het spannende verhaal (Eerst Zilveren Strop geheten, nu Goeken Awards).

De laatste keer dat ik daaraan meedeed, was met ‘Istanbul Scam‘ en dat was niet zo succesvol, ik belandde ermee in het hatelijke rechter rijtje. Het verhaal was niet spannend genoeg, was de consensus, en één recencent vond het gegeven wat ongeloofwaardig; een bijzondere opmerking want die scam is me dus echt letterlijk zèlf overkomen!

Maar goed, tijd voor een herkansing dus; een revanche. En inmiddels is duidelijk geworden dat ik met het verhaal de 62e plaats heb gehaald; de middenmoot zeg maar. Nou ja, niet fantastisch, maar we doen het er maar mee… Klik het kleine plaatje aan voor de uitslagen.

Spanning zit er toch genoeg in dit verhaal, zou ik zeggen, want eigenlijk is het hele verhaal een jacht; van jager op prooi. Hoofdpersoon is de Koreaanse poker-ster Gumi, die in Las Vegas opgejaagd wordt. Klik het grote plaatje aan om het verhaal te lezen!

Boekrecensie ‘Salamander’, Thomas Wharton

Dit is een sprookjesachtige en surrealistische vertelling over de jonge boekdrukker Nick Flood, die ergens in de 18e eeuw wordt ingehuurd door de excentrieke Boheemse graaf Ostrov, die een kasteel heeft laten bouwen als een machine, waar geen kamer op dezelfde plaats blijft. Nick moet voor de oude graaf en diens prachtige maar frele dochter Irina, een ‘oneindig boek’ maken.

Dit gegeven intrigeert, maar is toch onvoldoende om de aandacht vast te houden. Het verhaal meandert eigenlijk maar een beetje richtingloos verder en ik miste node vaart. Daarom toch niet echt een succes… Ik heb ’t ook niet helemaal uitgelezen. Als je heel vilein wil zijn zou je kunnen zeggen dat Wharton hier zèlf een oneindig boek mee heeft geschapen; tot het einde ben ik immers nooit geraakt. Je zou bijna zeggen dat hij het zo bedoeld heeft…

Tv-recensie ‘Beef’

Deze Netflix-serie gaat over een simpele verkeersfittie die volledig uit de klauwen loopt. Nu ben ik zelf ook ooit ‘slachtoffer’ geweest van een verkeers-fittie (ík!), dus ik kan me er zeker enigzins toe relateren. En dat maakt dat de serie een intrigerend beginpunt heeft.

En het blijft gelukkig ook intrigerend, daarvoor zorgt filmmaker Yuen wel! Het beginpunt leidt tot een heerlijk eigenzinnige serie vol bizarre ontwikkelingen, die soms ronduit komisch zijn, maar die ook je echt weten te raken. Zo lijkt de serie wel wat op die andere Aziatische hoogvlieger: “Everything, everywhere, all at once“, óók omdat ook hier de hoofdrolspelers van Aziatische komaf zijn: de briljante Ali Wong en Stephen Yeun (Glenn uit The Walking Dead). Zij spelen resp. de geprivilegieerde, in het kunstwereldje rondwarende Amy, en de gedeprimeerde Danny, die met een klusbedrijf het hoofd boven water probeert te houden. Maar naarmate hun conflict escaleert, blijken ze meer gemeen te hebben dan gedacht!

Alles komt samen in een heerlijke apotheose en zo is dit een hele sterke serie al met al! Kijken!

Boekrecensie ‘Shuggie Bain’, Douglas Stuart

Soms zijn er boeken die je meteen bij de keel grijpen en die je niet meer loslaten. Dit is wat mij betreft zo’n boek: wat een vertelkracht, wat een schrijnend dramatisch verhaal, wat een onvergetelijke personages en wat een karrevracht aan prachtige messcherpe observaties wordt er over je uitgestort.

Hoofdpersoon in dit boek is natuurlijk het jongetje Shuggie Bain, dat in armoede opgroeit in het Glasgow van het Thatcher-tijdperk, als zoon van een drankzuchtige moeder en grotendeels afwezige vader. Maar ook lees je veel passages vanuit het gezichtspunt van al die mensen om Shuggie heen. Een wel heel los gehanteerd alwetende-verteller-perspectief dus, constateert de amateur-schrijver in mij. Maar hier stoorde die vertelstijl me geen moment, want, oh: wat zet Douglas Stuart zijn verhaal sterk neer! Je leeft intussen erg mee met de opgroeiende Shuggie. Met alles wat hij moet doorstaan, is hij ook nog ‘anders’ en worstelt hij met zijn seksuele identiteit.

Het boek deed me soms erg denken aan ‘De as van mijn moeder‘ van Frank McCourt, dat ook al ging over een jongen die in armoede opgroeit, waar alcoholisme nooit ver weg is en waar een sterke moeder-zoon-relatie centraal staat.

Kortom kan ik alleen maar lovend zijn over dit boek. Vrolijk is het misschien allemaal niet, maar meeslepend des te meer: ook omdat het zo bijzonder is dat een zo rauw en grimmig verhaal, met zoveel liefde is geschreven! Kortom: een boek dat ook meteen toetreedt in mijn lijst van favoriete boeken op mijn Hebban-account!