Tv-recensie ‘Eat the rich, the Gamestop Sage’

Deze korte docu-serie gaat over de Reddit-hype rondom de aandelenkoers van GameStop. Door een storm in de sociale media bereikte de aandelenkoers van dit wegkwijnende bedrijf (beetje de evenknie van Free Record Shop in NL zou ik zeggen) heel even een all-time high.

Werd Wall Street in zijn eigen spelletje verslagen, nu alle ‘short sellende’ private equity-fondsen prompt miljoen-miljarden verloren? Nou, eigenlijk niet. Alhoewel deze docu-serie helaas erg onsamenhangend is en eigenlijk nauwelijks doorgrondt wat er nu gebeurde, zijn er wel op zijn minst enkele sterke observaties.

Ten eerste over de sociale media zelf! Wat mij in toenemende mate intrigeert is hoe weinig verweer wij mensen eigenlijk hebben tegen wat in deze docu heel treffend de ‘attention industry’ wordt genoemd: we laten zomaar handenvol uren per dag van onze aandacht wegsnoepen door hun. Het ontgaat ons daarbij blijkbaar dat wij niet de klant zijn (van een dienst van Facebook, Insta, Twitter, Youtube, etc); nee: wij zijn het product: al die bedrijven willen je zo lang mogelijk op hun site houden om maar advertenties te verkopen! En op de één of andere manier trappen we daar met boter en suiker in…

Een andere mooie observatie is dat Wall Street natuurlijk helemaal niet verslagen kan worden in haar eigen spelletje. Want ja (spoiler alert): de aandelen van GameStop daalden natuurlijk al snel weer net zo hard! En niet het grote geld van Wall Street had uiteindelijk het nakijken, maar al die nietige particuliertjes, die allemaal nog even dachten heel slim te zijn met hun op sociale media vergaarde ‘kennis’. Think again! Alle grote jongens van Wall Street kunnen prima voor zichzelf zorgen, daar hoef je niet bezorgd over te zijn! En een mooie typering in deze docu is dan dat Wall Street niet zozeer een geld-makende industrie is, maar eerder precies het tegendeel! Het deed me denken aan wat ooit over Goldman Sachs is gezegd, de zakenbank op de top van de apenrots: zij zijn meer dan wat ook vooral de ‘parasiet van de wereld’, die alle financiële systemen vakkundig leeg trekken.

Het zijn zo maar wat rake observaties, die ik zeker waardevol vind, maar daarvoor hoef je misschien niet zozeer deze toch teleurstellende docu-serie te kijken.

Boekrecensie “Als je het licht niet kunt zien”, Anthony Doerr

Dit boek wilde ik uiteraard meteen lezen nadat ik zo omver werd geblazen door Doerr’s latere boek; ‘Wolkenstad‘. En deze eerdere worp van hem (een roman waar hij naar verluidt tien jaar heeft gewerkt) lijkt wel wat op het boek dat ik al van hem kende. Dezelfde korte hoofdstukjes, een zelfde soort raamvertelling met enkele personages waarvan de verhaallijnen pas later bij elkaar komen. Zelfs een zelfde soort ode aan de kracht van verhalen! En natuurlijk ook: dezelfde prachtige, poëtische stijl die Doerr op je loslaat!

Hiermee is dit boek verre van een ‘normaal’ boek over WOII. Het verhaal draait om ten eerste de blinde Marie-Laure, die vanuit Parijs in Saint Malo belandt en een heel kostbare diamant bewaart en ten tweede de jonge Duitser Werner, die een voorliefde heeft voor radio’s en als genist in de oorlog belandt. Ook de aan een dodelijke ziekte lijdende Von Rumpel, een Duitse legerofficier die achter die diamant aan is, speelt een belangrijke rol in het verhaal.

Net als in Wolkenstad maakt Doerr sprongetjes in de tijd, waarin hij steeds een chronologisch relaas van de oorlogsjaren afwisselt met stukjes uit de climax: eind ’44 in Saint Malo, waar alle verhaallijnen samen komen. En dat werkt hier wederom zeer goed. En daarbij krijg je ook nog eens een prachtig en heel zorgvuldig opgebouwd -maar ook dramatisch- eind voorgeschoteld.

Kortom is dit boek, net als Wolkenstad, niet minder dan geweldig! Wat een superieure vertelkunst! Wat een meeslepend verhaal! Wat een heerlijke personages! Ook dit boek komt gewoon in mijn Favorieten-lijstje, dat is wel helder!

Tv-recensie van enkele series

Als je ziek thuis zit (nee, mijn begin van 2023 was niet geweldig) heb je opeens tijd wat tv-series uit te proberen. En dat viel me, over het geheel genomen eerlijk gezegd niet mee. Hier een korte bloemlezing.

Series die ik noem en op volgorde van goed naar slecht:  Cabinet of Curiosities, Madoff: The Monster of Wall Street. Alice in Borderland, Kaleidoscope, BuZa, Taboo, Treason, Inside Man en 1899.

Na de break meer!

“Tv-recensie van enkele series” verder lezen

Carnaval: Over de ‘Pater en Non’-sketch

Het carnavalsseizoen is alweer in volle hevigheid losgebarsten, natuurlijk ook in home-town Reutum. En daar regeert voor het eerst in drie jaar een nieuwe prins, meer daarover hier.

Zelf denk ik natuurlijk nog terug aan die vorige prins, JP1, die maar liefst drie jaar prins mocht zijn doordat er twee jaar achtereen door de Corona helaas geen carnaval kon worden gevierd.

Nu is JP natuurlijk mijn broer en daardoor hadden Marco (mijn andere broer) en ik ook een heel uitzonderlijk carnavalsjaar, met diverse bijzondere feestjes èn een eigen carnavalswagen met de familie. Als klap op de vuurpijl hebben we zelfs opgetreden op de gala-avond. En over die act gaat het volgende stukje! Want ik heb nog een DELETED SCENE in petto! Wil je dit lezen? Klik dan het plaatje aan!

Tv-recensie ‘Human Playground’

Deze korte docu-serie van Netflix is zeer de moeite waard. Alles gaat over hoe centraal ‘sport en spel’ in de breedste zin van het woord centraal staan bij de mensheid. En elke episode belicht een aspect daarvan. Van overal van de wereld worden voorbeelden eruit gepikt om wat duidelijk te maken en zo komt zelfs het Friese Fierljeppen voorbij. Dat is niet heel vreemd omdat één van de regisseurs uit Nederland komt.

Alles wordt kundig aan elkaar gepraat door Idris Elba in diens fijne donkere timbre. Mooi gedaan dit! Super!

Filmrecensies November – December ’22

De film-oogst van deze periode, natuurlijk weer van goed naar slecht:
| Hereditary
| Avatar 2: The way of water
| The Fifth Element
| Hotel Mumbai
| LA Confidential
| Gangster Squad
| The Girl in the Spider’s Web
| Downsizing
| The Boss Baby
| Cape Fear
| Up in the Air
| Red State

Na de break de volledige recensies!

“Filmrecensies November – December ’22” verder lezen

Op de longlist van ‘Charlatans’ !

Leuk nieuwtje: ik sta op de longlist van ‘Charlatans’, de nieuwe verhalenwedstrijd van Godijn Publishing! (LINK LINK). En dus mag ik volgend jaar naar de bekendmaking van de shortlist, handig genoeg vindt dat plaats in een theatertje in mijn ‘home-town’ Arnhem.

Die shortlist-verhalen komen daarna voor de goede orde daadwerkelijk in de verhalenbundel ‘Charlatans’. Ik ben dus benieuwd! Hopen dat ik het net iets beter doe dan vorig jaar, in ieder geval! Bij de vorige verhalenwedstrijd ‘Afvalligen‘ viel ik als allerlaatste af (what’s in a name) en kwam ik nèt niet in de bundel met mijn verhaal ‘Bloedzusters‘.

Wat er nu gebeurt? We gaan het zien!

Een kort verhaal over GOOG: ‘I Belong to You’

Naast het schrijven van verhalen, zing ik in een opera-koor, GOOG, inmiddels al weer 13 jaar geleden of zo (wat gaat de tijd toch snel!). Ik ben er ooit mee begonnen in september 2009, in dezelfde maand dat het album ‘The Resistance‘ van Muse uitkwam, één van mijn absolute favorieten van deze band.

Waarom beide zaken met elkaar samenhangen ? Lees daarvoor maar mijn verhaaltje! Klik daarvoor het plaatje aan.

Deze tekst is tevens opgenomen in een boek over GOOG waaraan ik meegewerkt heb; ‘Theaterbelevingen‘ geheten. Hier lees je meer daar over!

Tv-recensie ‘The Crown’, seizoen 5

Dit is her eerste seizoen van de derde en laatste cyclus over het Britse koningshuis, met weer een nieuwe lichting acteurs die de hoofdrollen spelen. De aandacht verschuift inmiddels vooral richting Charles en diens ongelukkige huwelijk met Diana. En intussen gaat de serie over gebeurtenissen die nog niet eens zo lang geleden ècht hebben plaatsgevonden. Misschien ook dat daarom het ongemak ook steeds groter wordt: de serie is immers fictie! Dus of Charles bijvoorbeeld echt heeft overwogen Queen Elisabeth voortijdig af te zetten, om maar iets te noemen, dat weten we helemaal niet. Wat gelukkig is gebleven is de hoge kwaliteit van de serie, met de zorgvuldige verhaalopbouw, de mooie beelden, etc. Kortom: nog steeds een toppertje!!!

Boekrecensie ‘Lijfkracht’, Huub ter Haar

Dit boek gaat er heel kort gezegd over dat we als mensen meer ‘belichaming’ en dus lijfkracht nodig hebben. En dat is nu nog te weinig het geval in deze huidige tijd. We zitten met zijn allen veel te veel in ons hoofd, door de prestatiemaatschappij die veel van ons vraagt, maar ook door de continue gerichtheid op informatie: ga eens na hoeveel tijd je wel niet ‘op een scherm’ zit per dag. We zijn dus kortom bijna ‘hoofden op stokjes’ geworden. Contact met ons lichaam hebben velen verloren en daardoor herkennen we signalen van ons lijf niet meer. We benaderen ons lijf instrumenteel; het moet gewoon functioneren. En als dat niet het geval is, dan doen we vaak precies de verkeerde dingen.

Dit boek gaat erover dat nodig is de band met je lijf te herstellen. In het boek wordt goed uitgelegd wat het probleem is en wat er moet gebeuren om weer beter in je lijf te komen, namelijk via de trits ontspannen, helen en ruimte. De schrijfstijl in het boek is heel down-to-earth en prettig leesbaar. En zonder te wetenschappelijk of juist weer te zweverig te worden, wordt er gestrooid met vele mooie doorleefde inzichten! Ook de negen hele handzame tips voor meer lijfkracht zijn heel ‘hands on’; je kunt er meteen wat mee!

Kortom dus een zeer boeiend boek waar denk ik heel veel mensen wat aan zullen hebben!