Boekrecensie ‘Goat Mountain’, David Vann

Dit boek gaat over een jachttrip van een viertal ergens in de outback van Canada: een grootvader, vader, zoon en de kennis Tom. Het is een plek waar deze familie geworteld is en waar ze elk jaar komen om herten te schieten. We volgen in het verhaal de 11-jarige zoon, die voor het eerst een geweer mag dragen. Maar al snel gaat het mis als ze bij aankomst tegen een stroper aan lopen.

David Vann verhaalt hierover in een bijzondere, in ieder geval zeer literaire stijl. Vele zinnen en observaties zijn heel mooi, dat is zeker waar. Maar makkelijk lezen is het geenszins. Ook door de bijna hallucinante denkwereld van de jongen en de vele referenties naar de Bijbel.

Intussen is de toon van het verhaal grimmig, ‘Cormac McCarthy‘-grimmig zelfs. Tussen de familieleden lijkt er niets te bestaan van liefde en dat er een dode (of twee) moet vallen lijkt al meteen duidelijk. Enkele scenes, zoals het schieten van een hertenbok, worden in al hun gruwelijkheid beschreven. Hiermee is het zeker geen vrolijk boek om te lezen, maar wel heel fascinerend en bijzonder.

Nieuw verhaal ‘De toren’

Hierbij kan ik weer een nieuw verhaal presenteren; alhoewel; in dit geval is het een herschreven versie van mijn eerdere verhaal ‘Planeet P’. Ik heb het ingezonden voor de doorgaande verhalenwedstrijd ‘Verhaal van de maand’, dat ik twee keer won (1 en 2), in verschillende categorieën.

Deze keer minder succes, maar niet getreurd, volgende keer beter!

Klik om het verhaal te lezen het plaatje aan!

Boekrecensie “Komt een paard de kroeg binnen”, David Grossman

Dit boek beschrijft eigenlijk een hele lange act van stand up comedian Dovele, ergens in een achterafzaaltje in een buitenwijk van Tel Aviv. Al snel begint Dovele van alles te vertellen over zijn jeugd, zijn trauma’s, etc. etc. etc. Dat zou best interessant kunnen zijn, maar de vorm waarin Grossman zijn verhaal heeft gegoten, zit die vertelling danig in de weg. Al heel snel is het heel ongeloofwaardig dat een comedie-act op deze wijze verloopt. Door die veel te gekunstelde vorm kwam ik in ieder geval niet in dit verhaal, hoe goed Grossman overduidelijk kan schrijven. Nee, jammer…

Op de longlist van ‘Vuurspuwers’ !

Leuk nieuwtje! Ik sta met een inzending van mij op de longlist van de ‘Walküre’-fantasy-verhalen wedstrijd van uitgeverij Godijn!

Vorig jaar kwam ik met mijn verhaal in de bundel ‘Charlatans‘, en hopelijk lukt dat deze keer weer!

Dat gaan we allemaal zien op de uitslag tijdens de bijeenkomst op 2 maart, waar ik natuurlijk zeker weer bij ga zijn!

Aflevering 3 van Sint Vincent Stories

Ik ben nog steeds volop bezig het universum van Sint Vincent verder te exploreren. De komende tijd zal ik me vooral gaan richten op het grote hoofdverhaal ‘Sint Vincent‘ waarvoor ik een eerste manuscript heb afgerond, maar intussen schrijf ik, om het in goed Nederlands te zeggen, ook enkele ‘Sint Vincent Stories’. Daarvan verschenen eerder ‘Jager en Prooi‘ en ‘Saguaro‘.

En nu is daar voorlopig de laatste in de reeks: ‘Eten of gegeten worden‘. Daarvoor gaan we naar het Polen van winter 1945. En zet jezelf schrap, want het wordt grimmig! Klik het plaatje aan om het verhaal te lezen!

Boekrecensie ‘De partizaan’, Patrick Worrall

Dit boek werd aanbevolen in de lokale boekhandel “Jansen & de Feijter” en kon ik daarom niet weerstaan. Ik belandde in een spionage-verhaal dat in alle opzichten gewoon hartstikke goed geschreven is.

Tegelijkertijd werd steeds duidelijker bij lezing dat de schrijver wel erg veel wilde. De vertelling is te groot, wordt door alle sprongen in tijd te warrig en krijgt ook niet een bevredigende apotheose. Daarom ben ik niet onverdeeld positief; ik geef 2 uit 5 sterren.

Tv-recensie ‘Shameless’, seizoen 1 en 2

Deze Amerikaanse serie speelt in de slechtere volksbuurten van Chicago en gaat over het volstrekt disfunctionele gezin van Frank.

Frank zelf is een ontzettend egoïstische en zwaar alcoholische nietsnut en omdat moederlief is gevlogen, is het aan oudste dochter Fiona om dan maar het gezin te bestieren, dat naast haar bestaat uit nog vijf kinderen, met allemaal zo hun issues.

Dit zou het basis-gegeven kunnen zijn van een heel grimmige serie, maar het is juist vaak allemaal onbedaarlijk grappig, waarbij een fijne lichte toon wordt aangeslagen en de humor lekker politiek incorrect is. Erg fijne serie al met al! Ook door de fantastische hoofdrol van William H. Macy als Frank.

Tv-recensie ‘The Crown’ seizoen 6

Dit laatste seizoen van de serie over Koningin Elizabeth kreeg nogal wat kritiek in het VK, maar dat snap ik toch niet helemaal. Want dit laatste seizoen is heel erg in lijn met de vorige seizoenen en heeft dezelfde kwaliteit.

Nu worden de nadagen van de langst regerende Britse vorst ooit in beeld gebracht en ik vind dit vooral weer mooi en smaakvol gedaan.

Dit zesde seizoen laat met name natuurlijk de dood van Diana zien; en iets van de worsteling in het leven van beide zonen. Maar tegelijkertijd blijven Harry’s huwelijk met Megan en Prince Andrew’s strapatsen buiten beschouwing. En dat is omdat de serie niet eindigt met Elizabeth’s dood, maar bij Charles’ tweede huwelijk met Camilla.

Dat is natuurlijk een nogal arbitraire keuze; maar toch is het allemaal best mooi gedaan, met fijne vertolkingen van de belangrijkste personen. Alhoewel het ongemakkelijk blijft dat je kijkt naar het verhaal van mensen die gewoon nog leven. Daarom is het ook goed dat de serie nu voorbij is.

Een vleugje ‘Sterrit’, aflevering #9

Al meer dan 25 jaar ben ik betrokken bij de Sterrit of Paassterrit in mijn ‘hometown‘ Reutum.

Een constante factor is dat ik me daarbij altijd heb bezig gehouden met de (quiz-)vragen. Zoals (wat ik het leukste vind) de stellingen. In een (naar verwachting) langere serie komen enkele van die stellingen voorbij. Steeds komt na de break het antwoord!

En dan nu de stelling: De afkorting ‘SOS’ staat voor ‘Save our Souls’Waar of niet waar?
Lees verder “Een vleugje ‘Sterrit’, aflevering #9”