Als ‘teaser‘ voor mijn ‘lange korte verhaal’ ‘Ieder het zijne’ hierbij de tiende en laatste beschrijving van één van de personages:
Reginald ‘Butch’ Johnson
Reginald Johnson had als kind de pech dat een ander kind in zijn buurt ook al ‘Reggie’ heette. Daarom werd hij, om redenen die onduidelijk blijven, hernoemd tot ‘Butch’. Een bijnaam die hij verafschuwde, tot hij als jongeling op de kunstacademie kwam.
Want in hetzelfde jaar was de naar zijn mening epische film ‘Pulp Fiction’ net uitgekomen. In die film speelde Bruce Willis de rol van ene Butch, en toen hem werd gevraagd wat die naam betekende, klonk zijn antwoord: ‘I’m American, honey. Our names don’t mean shit!’ Butch vond dit zo ‘cool’ dat hij de bijnaam weer aannam als geuzennaam.
Butch rondde de opleiding overigens nooit af. Daarvoor was hij veel teveel een vrije geest, zo vond hij zelf. En hij had het ook helemaal niet nodig. Met zijn amicale karakter en zijn natuurlijke leiderschapskwaliteiten, had hij altijd voldoende vrienden om zich heen om zich altijd bezig te kunnen houden.
Een bijzonderheid die verder het vermelden waard is, is dat Butch een groot fan is van Harry Houdini. Ook hedendaagse illusionisten als David Copperfield fascineren hem enorm. Ze prikkelen zijn fantasie, zo zegt hij er vaak desgevraagd over…