Tv-recensie ‘Drive to survive’, seizoen 5

Natuurlijk wilde ik ook dit nieuwe seizoen zien van de F1-docu van Netflix, nu over het seizoen 2022. En alhoewel de serie gewoon goed gemaakt is, vond ik die toch wel minder dan de vorige jaren.

Zo is er te weinig nieuws aan de zon. Dat team-baas Guenther Steiner het hart op de tong heeft wisten we al, net als dat Ricciardo graag de clown speelt. En heel veel over de andere coureurs hadden we ook al gezien. Alhoewel nu voor het eerst ook Max Verstappen voor de camera kruipt (hij meed Netflix voorheen) én er natuurlijk nog wel een paar nieuwelingen zijn, zoals Mick Schumacher.

Ook is de bestaande zwakte van de serie ongewijzigd gebleven; de vreemde mengeling tussen een thematische en chronologische aanpak, die nog steeds verwarrend aandoet.

Maar wat dit seizoen vooral minder boeiend was, was dat het race-jaar 2022 gewoon minder interessant was. Geen apotheose in de laatste ronde van de laatste race, maar een ongenaakbaar Red Bull. En dan is er opeens net iets te weinig interessants te vertellen over…

Jurycommentaar ‘Bloedzusters 1943 aD’!

Zoals ik in mijn vorige post al heb meegedeeld, ben ik met ‘Bloedzusters 1943 aD‘ het Verhaal van de Maand van Maart 2023 geworden! Een mooi succes! En nu heb ik ook het jurycommentaar gelezen. Enkele soundbites (met name de positieve natuurlijk) daaruit wil ik jullie niet onthouden!

  • “Soms heb je een tekst waarvan je weet dat hij knallend goed is”
  • “Deze schrijver kan schrijven.. dat is zeker.”
  • “Een erg bijzondere leeservaring”
  • “Hoewel qua onderwerp en inhoud erg bizar is het als verhaal heel geloofwaardig opgeschreven, knap!”
  • “Een akelig verhaal dat op een prettige wijze verteld wordt. De hoofdpersoon wordt overtuigend neergezet.”
  • “Boeiend geschreven, goede spanningsboog.”
  • “De overdreven bombastische stijl (past) bij de inhoud. Gruwelijk verhaal, maar dat mag.”

Ook merkte een opmerkzaam jurylid een telfout op, ontstaan omdat in een eerdere versie van het verhaal Zuster Dinera niet vijf, maar zes zusters had; dat heb ik in mijn verhaal meteen even aangepast! Voor het verhaal op de site van Verhaal van de Maand, klik HIER!

Verhaal ‘Bloedzusters 1943 aD.’ is het Verhaal van de Maand !!!

Wat een leuk succes is dit dan weer: Mijn verhaal ‘Bloedzusters 1943 aD.’ is deze maand verkozen tot het Verhaal van de Maand. Zie deze link! Hier kun je ook het verhaal lezen (en anders: hier).

Enkele reacties:

“Wah…wat een humor! Of is het menens? In één adem uitgelezen! Geweldig die fantasie(hoop ik?) van je. Ben toch een beetje bang van u geworden.”

“Lekker zwart, lekker luguber. Heerlijk om te lezen. Je hoort de waanzin van de hoofdpersoon tijdens het lezen. Puike prestatie wat mij betreft.”

Mooi ook, het artwork dat Paul van Gelder speciaal voor dit verhaal gemaakt heeft!

Verhaal Bloedzusters 1943 aD. op de Longlist!

Ik heb mijn verhaal Bloedzusters ingediend bij Verhaal van de Maand en heb hiermee de long list gehaald, ontzettend leuk weer! Zie hiervoor deze link.

Zeker reden nog eens aandacht te vragen voor mijn verhaal over de godsdienstwaanzinnige zuster Dinera die in het Moskou van tijdens de ‘Grote Vaderlandse Oorlog’ besluit een nieuwe  eigen zusterorde te beginnen om haar bijzondere God-gegeven Taak uit te voeren.

Klik om het verhaal te lezen het plaatje aan!

Verhaal ‘De glorieuze terugkeer’ in bundel Charlatans!

Een leuk nieuwtje! Mijn verhaal ‘De glorieuze terugkeer‘ is opgenomen in de verhalenbundel ‘Charlatans‘ van Godijn Publishing. Ik werd zelfs dertiende met dit verhaal! Een leuk succesje en ook een revanche op vorig jaar, toen mijn inzending als aller-allerlaatste afviel voor de verhalenbundel ‘Afvalligen‘ (what’s in a name, zou je in retrospect bijna zeggen!).

Meer over dit nieuws: hier! Interesse in het verhaal? Klik  dan één van de plaatjes aan! En geïnteresseerd in de hele bundel: klik dan deze link aan!

Tv-recensie “Man vs. Bee”

Deze korte Netflix-serie (die ook een korte film had kunnen zijn) is weer zo’n typische Rowan Atkinson: over een onhandige man die alles in het honderd laat lopen. In dit geval is Atkinson een ‘house-keeper’, maar is de miljoenen-villa veilig in zijn handen als het jet-set koppel dat er woont op vakantie gaat? De vraag stellen is hem beantwoorden. Een duidelijk nee dus. Alles ontspoort al snel, en natuurlijk op groteske wijze. En dat allemaal door een irritante bij! Aardig vermaak dit!

Mijn verhaal ‘Het koolmeesje’ herzien

Ik heb mijn verhaal ‘Het koolmeesje‘ herzien en laten meedingen in Verhaal van de Maand. Daarin kwam het niet in de longlist, maar de jury had naast wat duidelijke kritiekpunten toch ook positieve noten: “De tekst ratelt (in positieve zin), het raakt me en ik blijf lezen“, “Goed verhaal met een intrigerende dialoog” en “Op zich goed geschreven verhaal.”

Nou ja, al met al zeker een reden nog eens dit verhaal onder de aandacht te brengen! Wil je het lezen? Klik dan het plaatje aan!

Tv-recensie ‘Eat the rich, the Gamestop Sage’

Deze korte docu-serie gaat over de Reddit-hype rondom de aandelenkoers van GameStop. Door een storm in de sociale media bereikte de aandelenkoers van dit wegkwijnende bedrijf (beetje de evenknie van Free Record Shop in NL zou ik zeggen) heel even een all-time high.

Werd Wall Street in zijn eigen spelletje verslagen, nu alle ‘short sellende’ private equity-fondsen prompt miljoen-miljarden verloren? Nou, eigenlijk niet. Alhoewel deze docu-serie helaas erg onsamenhangend is en eigenlijk nauwelijks doorgrondt wat er nu gebeurde, zijn er wel op zijn minst enkele sterke observaties.

Ten eerste over de sociale media zelf! Wat mij in toenemende mate intrigeert is hoe weinig verweer wij mensen eigenlijk hebben tegen wat in deze docu heel treffend de ‘attention industry’ wordt genoemd: we laten zomaar handenvol uren per dag van onze aandacht wegsnoepen door hun. Het ontgaat ons daarbij blijkbaar dat wij niet de klant zijn (van een dienst van Facebook, Insta, Twitter, Youtube, etc); nee: wij zijn het product: al die bedrijven willen je zo lang mogelijk op hun site houden om maar advertenties te verkopen! En op de één of andere manier trappen we daar met boter en suiker in…

Een andere mooie observatie is dat Wall Street natuurlijk helemaal niet verslagen kan worden in haar eigen spelletje. Want ja (spoiler alert): de aandelen van GameStop daalden natuurlijk al snel weer net zo hard! En niet het grote geld van Wall Street had uiteindelijk het nakijken, maar al die nietige particuliertjes, die allemaal nog even dachten heel slim te zijn met hun op sociale media vergaarde ‘kennis’. Think again! Alle grote jongens van Wall Street kunnen prima voor zichzelf zorgen, daar hoef je niet bezorgd over te zijn! En een mooie typering in deze docu is dan dat Wall Street niet zozeer een geld-makende industrie is, maar eerder precies het tegendeel! Het deed me denken aan wat ooit over Goldman Sachs is gezegd, de zakenbank op de top van de apenrots: zij zijn meer dan wat ook vooral de ‘parasiet van de wereld’, die alle financiële systemen vakkundig leeg trekken.

Het zijn zo maar wat rake observaties, die ik zeker waardevol vind, maar daarvoor hoef je misschien niet zozeer deze toch teleurstellende docu-serie te kijken.

Boekrecensie “Als je het licht niet kunt zien”, Anthony Doerr

Dit boek wilde ik uiteraard meteen lezen nadat ik zo omver werd geblazen door Doerr’s latere boek; ‘Wolkenstad‘. En deze eerdere worp van hem (een roman waar hij naar verluidt tien jaar heeft gewerkt) lijkt wel wat op het boek dat ik al van hem kende. Dezelfde korte hoofdstukjes, een zelfde soort raamvertelling met enkele personages waarvan de verhaallijnen pas later bij elkaar komen. Zelfs een zelfde soort ode aan de kracht van verhalen! En natuurlijk ook: dezelfde prachtige, poëtische stijl die Doerr op je loslaat!

Hiermee is dit boek verre van een ‘normaal’ boek over WOII. Het verhaal draait om ten eerste de blinde Marie-Laure, die vanuit Parijs in Saint Malo belandt en een heel kostbare diamant bewaart en ten tweede de jonge Duitser Werner, die een voorliefde heeft voor radio’s en als genist in de oorlog belandt. Ook de aan een dodelijke ziekte lijdende Von Rumpel, een Duitse legerofficier die achter die diamant aan is, speelt een belangrijke rol in het verhaal.

Net als in Wolkenstad maakt Doerr sprongetjes in de tijd, waarin hij steeds een chronologisch relaas van de oorlogsjaren afwisselt met stukjes uit de climax: eind ’44 in Saint Malo, waar alle verhaallijnen samen komen. En dat werkt hier wederom zeer goed. En daarbij krijg je ook nog eens een prachtig en heel zorgvuldig opgebouwd -maar ook dramatisch- eind voorgeschoteld.

Kortom is dit boek, net als Wolkenstad, niet minder dan geweldig! Wat een superieure vertelkunst! Wat een meeslepend verhaal! Wat een heerlijke personages! Ook dit boek komt gewoon in mijn Favorieten-lijstje, dat is wel helder!