Fantasticon

Dit is een boekje in een langere reeks van Paulien Cornelisse over taal. En dat is, zoals de titel al aangeeft, leuk om te lezen. Het is met name een lekker luchtig boek dat je er z0 nu en dan even bij pakt. Met fijne leessnacks voor tussendoor of bijvoorbeeld voor het slapen gaan.

Steeds lees je weer een stuk of drie en maar al te vaak moet je op zijn minst grinniken om Pauliens”s originele invallen. Leuk boek!

Dit boek stond in de Top 5 van beste thrillers van 2025 en na lezing van dit boek is dat zonder meer terecht. Dit is een heerlijke vlotte thriller met korte hoofdstukjes waar je onontkoombaar in getrokken wordt. Alles komt in een geraffineerd plot samen tot een mooie ontknoping. Het verhaal is hierbij zeker niet kleinzerig; er sterven vele mensen, en ook vaak op bijzondere wijze.

Alles draait om vier voormalige corpsgenoten, die in hun studietijd iets onoirbaars gedaan hebben. Jaren later worden ze met hun verleden geconfronteerd, als een onbekende een wraakactie over hun uitstort. De stagiaire criminologie Jackie belandt al snel midden in dit alles.

Dit boek las ik natuurlijk ook omdat ik de schrijver ervan ken; geen Zweedse dame, maar de Nederlander Martyn van Beek. Van hem probeer ik meer te leren over hoe je een goede thriller schrijft. En dat vak heeft hij zelf uitstekend in de vingers, zo veel is wel duidelijk. Lezen!

’s Neerlands favoriete geschiedenisleraar Geert Mak stort zich in dit boek volop op Amerika en dat is, zoals we gewend zijn van deze fantastische schrijver, meer dan interessant. Mak hangt zijn bespiegelingen over dit fascinerende land op aan een roadtrip die hij kopieert van de schrijver John Steinbeck een halve eeuw eerder; ‘Travels with Charley’ levert zo de niet zo aantrekkelijke titel ‘Reizen zonder John’ op (overigens is óók de boek-cover een beetje non-descript naar mijn smaak).

Maar ach, ja! Dat wankele kapstokje, maakt allemaal weinig uit, want Mak sleurt je vooral mee in een relaas vol interessante observaties en verhalen. Hij schakelt soepel tussen de politieke geschiedenis en bijvoorbeeld alles rond de orkaan Katrina en doet uit de doeken hoe de VS nogal last heeft van ‘imperial overstretch’. Opvallend is dat hij ergens noemt dat de VS dreigt te imploderen onder een enorme staatsschuld; vijftien jaar geleden dreigde die al 90% van het bbp te bedragen. En dat was alarmerend, want bij nóg hogere staatschulden, kom je gevaarlijk dicht bij een ‘failed state’. Kleine update: anno 2025 is die staatsschuld meer dan 120%!

En het maakt heel weinig uit dat het boek alweer 15 jaar oud is, want relevant en urgent is het des te meer, sinds Amerika wordt geleid door de ‘Orange Buffoon’, zoals ik Trump al eens eerder noemde. Geert Mak lijkt ook over voorspellende gaven te beschikken, want over Rusland vertelt hij al dat die terug willen naar de tijden van het Russische Rijk; de droeve resultaten daarvan hebben we de laatste ruim tien jaar helaas als wereld mogen aanschouwen…

Dit boekje is de weerslag van een lezing die de bij mij zeer geliefde David Mitchell hield in nota bene Nederland, bij een VanderLeeuw-lezing (nooit van gehoord, maar zij blijken vele interessante gasten te hebben gehad).

Ik moest het natuurlijk metéén lezen. Niet alleen omdat ik Mitchell, geweldig vindt, maar ook omdat eerdere boeken die ik heb gelezen van schrijvers die gingen over het schrijven maar al te vaak kostelijk waren: “Over leven en schrijven” van Stephen King en “Brieven aan een jonge romanschrijver“, van Mario Vargas Llosa moet ik dan zeker noemen.

En dit boek is zelfs méér dan kostelijk, want wat is Mitchell toch een fijne en erudiete verteller! Ik voelde ook een nog grotere verwantschap dan eerder, toen hij vertelde hoe hij vroeger al werelden schepte door fantasiekaarten te tekenen en dingetjes in BASIC te programmeren. Want, verrek: dat deed ik allemaal óók. Net als dat ik natuurlijk schrijf (alhoewel: op een iets ander niveau natuurlijk). En dan heb ik het nog niets eens over het belangrijkste wat me bindt aan Mitchell, namelijk dat óók hij stotteraar is. Hij framet het als een blessing in disguise, omdat je als stotteraar wordt gedwongen heel snel met synoniemen te komen, als je bepaalde moeilijk uit te spreken letters (of eigenlijk: klanken) wilt vermijden.

Maar natuurlijk heeft Mitchell veel meer zeer interessante observaties voor je in petto. Zoals dat ‘iwaths‘ bij hem heel belangrijk. Dat zijn kleine snippertjes realiteit, die je alleen kunt weten als je er zelf bij was (‘I was there’) en die een verhaal enorm veel kleur en realiteitsgehalte geven. Zoals, noemt Mitchell, dat als je door een een hevige sneeuwbui fietst, er altijd minimaal één sneeuwvlok door de binnenkant van je mouw omhoog kruipt.

Alleen al dit soort prachtige observaties maakt dit een fantastisch boekje, waarin naast de lezing ten tweede ook een bespiegeling van wetenschapsjournaliste Ionica Smeets en een interview met de schrijver is opgenomen.