Tv-recensie ‘The residence’

Deze Netflix-serie is in alles een typische klassieke detective. De Sherlock Holmes-achtige speurneus Cordelia Cupp (heerlijke rol van Uzo Aduba) moet uitknobbelen wie A.B. Wynther, ‘chief usher’ van het Witte Huis, heeft vermoord. Die laatste wordt gespeeld door Giancarlo Esposito trouwens, de acteur die ons het monumentale karakter Gus Fring (BB èn BcS) gaf.

De serie is licht van toon, lekker vlot en excentriek gemonteerd en verschiet soms bijna van kleur naar comedy. Er is genoeg te genieten, alhoewel de serie soms wel wat te uitleggerig wordt, bijvoorbeeld door die scenes op een hoorzitting. Ook wordt het nergens ècht geraffineerd. Maar het archetypische einde, waarin rechercheur Cupp iedereen bij elkaar roept om de dader te onthullen is dan weer kostelijk. Grappig ook dat elke naam van een episode refereert aan een klassiek detective-verhaal!

Dus toch al met al een prima genietbare serie!

Teaser ‘St. Vincent’ #01

Mijn boek “St. Vincent” is definitief afgerond. Ruim 140.000 woorden, 5 delen, 38 hoofdstukken, een proloog, epiloog èn intermezzo; ja, het is een flinke, hele flinke, roman geworden! Ga voor alles over boek naar deze pagina.

Als teaser licht ik steeds een willekeurig element, een persoon of een locatie toe. In deze allereerste episode: De Barasingha.

De barasingha (Rucervus duvaucelii) is een hertensoort die voorkomt op het Indiase subcontinent. Het wordt ook wel het moerashert genoemd. Het is een zeer weinig voorkomend soort en de populaties zijn versnipperd. In Sint Vincent heeft iemand de bijnaam ‘De Barasingha’. Benieuwd wie? En benieuwd op welke manier hij aan zijn einde komt? (Ik voorspel alvast, niet fraai!) Lees dan het boek!

Boekrecensie ‘Land van echo’s’, Mark H. Stokmans

Dit is een historische roman die speelt in het Spanje van tussen WOI en WOII; het Interbellum. We komen erin bij het begin van de vriendschap tussen de Nederlander Herman Kruijssen, die in WOI voor de Duitsers vocht, en de Spanjaard Vicente, als Herman doelloos door het Spaanse land trekt. Ze worden vrienden en Herman settelt zich in een leegstaand landhuis. Als de Spaanse Burgeroorlog uitbreekt, raakt hij daar natuurlijk bij betrokken.

Stokmans beschrijft dit allemaal in mooie, vaak weelderig vormgegeven, zinnen. Tegelijkertijd vond ik het zeer geregeld veel te hoogdravend worden; bijvoorbeeld in het begin, als Herman en Vincente elkaar nog nauwelijks kennen en meteen aan een filosofisch debat beginnen, of later in het boek, in de gecursiveerde dagboekfragmenten van Herman en anderen, die nogal onecht ogen. Hiermee werd ik toch niet echt in het verhaal getrokken, ook omdat de personages, zoals Herman, voor mijn gevoel nogal vlak bleven. Dat terwijl Stokmans wel erg veel woorden uittrekt om het verhaal te vertellen. Ook het plot was naar mijn smaak weinig dwingend en een beetje richtingloos. Gaandeweg gaat het bijvoorbeeld opeens meer over Hermans vrouw en zijn zoon Levi.

Ten slotte vond ik het alwetende verteller-perspectief en het wel heel losse switchen tussen ‘in wiens hoofd je zit’ wat amateuristisch; maar goed, het kan ook zijn dat ik daar gewoon wat te ‘anal’ over doe. Maar al met al dus niet fantastisch; als ik lief ben drie uit vijf sterren.

TV-recensie ‘Rick & Morty’, seizoen 6

Dit is op zijn best een onbedaarlijk geestige serie vol met meta-humor, met in de hoofdrol een soort parodieën op Doc en Marty. Maar alleen al de titels van enkele afleveringen (A Rick in King Mortur’s Mort, Ricktional Mortpoon’s Rickmas Mortcation) geven aan dat de makers misschien iets zijn doorgeschoten in het té slim, té meta, té ironisch willen zijn. Het leidt tot extreem complexe verhaaltjes, waar soms geen touw meer aan vast te knopen is. Daarmee ben ik matig enthousiast, niet meer dan dat…

Boek ‘Sint Vincent’ afgerond!

Heuglijk nieuws! Ik heb mijn boek Sint Vincent afgerond! Na jaren van schrijven, redigeren, schrappen, toevoegen en herstructureren, heb ik er nu maar eens een klap op gegeven.

Het is een flink boekwerk geworden! Met meer dan 144.000 woorden is het bijna een dubbele roman. In de redelijke compacte layout die ik gemaakt heb, telt het boek nog steeds 478 pagina’s. Een flinke kluif dus! Maar in ieder geval niet saai, want er gebeurt van àlles in het boek. Ga naar deze pagina naar meer informatie over het boek. Of klik meteen onderstaand plaatje aan om het te lezen!

Beste liedjes per jaar: totaaloverzicht

De afgelopen tijd heb ik de beste liedjes per jaar gekozen uit de Top 100 van dat jaar, zoals samengesteld door de Nederlandse Top 40, vanaf mijn geboortejaar tot en met 2023:
– jaren ’70
– jaren ’80
– jaren ’90
– jaren ’00
– jaren ’10 & ’20

Dit bleek al snel een weerbarstige exercitie: waar in de eerste decennia de keuze ‘reuze’ nog was, had ik zeker de laatste 15 jaar moeite nog hier en daar iets leuks uit te kiezen. Tevens hebben zovele fantastische bands en acts de Top100 nooit gehaald, denk naast het al eerder genoemde Radiohead eens aan bijvoorbeeld Arcade Fire, Elbow, Rammstein, Dream Theater, etc. etc. etc.. Dit blijkt ook wel uit mijn lijst. Nu ja, hoe gemankeerd ook, na de break, dan toch het overzicht, van mijn geboortejaar 1976 tot en met 2024!

Lees verder “Beste liedjes per jaar: totaaloverzicht”

Tv-recensie ‘Black Mirror’, seizoen 7

Deze serie blijft wat mij betreft de kers op de Netflix-taart, die je elke weer met smaak consumeert.

Nog steeds is het basisidee van maker Charlie Brooker dat hij in beeld brengt welke invloed technologie kan hebben op de mens in de zeer nabije toekomst. Maar de serie ontwikkelt zich nog steeds; zo is de aflevering Eulogy een prachtig fijnzinnig portret van een man die ooit brak met zijn vriendin en daar nooit echt overheen kwam. Heel mooi gedaan.

En de geweldige slotepisode brengt ons terug bij de USS Callister, inderdaad: dat kostelijke verhaaltje over hoe de bouwer van een enorme sim-wereld, Infinity, zich verliest in zijn liefde voor een oude ‘Star Trek’-achtige sf-serie. Inmiddels is hij dood (of toch niet?) en moet Nannette zich als kapitein staande houden. En dat is nog niet makkelijk!

Geweldig, wat een dijk van een serie is dit!

Boekrecensie ‘De gentleman uit Peru’, André Aciman

Van André Aciman kenden we natuurlijk het fantastische ‘Noem me bij jouw naam‘ (heel verdienstelijk verfilmd met heart-throb Timothée Chalamet), dus is was vol verwachting. Maar dit boek vond ik toch wel echt een heel stuk minder.

Het verhaal kan naar mijn idee maar niet echt interessant worden en wordt ook niet erg overtuigend gebracht. Een in een luxe Italiaans hotel gestrande groep Amerikanen, komt in contact met een wat zonderlinge gentleman uit Peru. Ze komen aan de praat en de man blijkt een bijzondere belangstelling te hebben in Margot. Het verhaal dat zich daarna ontspint, iets over een soort eeuwige liefde in de tijd, lijkt ergens wel iets op mijn eigen verhaal ‘De Gouden Rivier‘. Beetje vergezocht. Waar ik moeite mee had was de schrijfstijl. Dan heb ik het nog niet eens over Aciman’s mooie poetische taalgebruik, maar wel over hoe hij allerlei verschillende vertelperspectieven wel heel los door elkaar husselt, een beetje zoals een amateur-schrijver zonder al te veel kunde dat al snel zou doen. Nee, al met al niet echt een succes. Twee uit vijf sterren.

Beste liedjes per jaar, sloteditie, de jaren ’10 en ’20

In deze laatste editie van de langere reeks, ga ik, in navolging van David Bennett, na wat voor mij de beste liedjes per jaar zijn. Dat heb ik nu gedaan voor de jaren ’70, ’80. ’90 en ’00. En inmiddels is wel gebleken dat de mijzelf opgelegde beperking dat het liedje in de top100 van de top40 van dat jaar moet staan, er flink inhakt; zo heb zèlfs ik nog steeds niets van Radiohead kunnen kiezen, de beste band van dit tijdperk!

Hoe dan ook maak ik hierna de serie compleet voor de laatste ca. 15 jaar, waarin het voor mij, afgedreven als ik ben van popmuziek, steeds moeilijker wordt om nog iets acceptabels te vinden. Nou, we gaan maar gewoon, beginnen na de break!

Lees verder “Beste liedjes per jaar, sloteditie, de jaren ’10 en ’20”