Uitgelicht: mijn korte verhaal ‘Doppelganger’

Mede gezien mijn recente recensie over het onrustbarende boek van Joris Luyendijk dat de misstanden in de financiële wereld beschrijft, wil ik hierbij nog maar eens mijn verhaal ‘Doppelganger‘ voor het voetlicht brengen. Dit verhaal speelt zich immers af in het New York van najaar 2008, waar de hele economische crisis begint met het faillissement van Lehman Brothers.

Hoofdpersoon Duco van Kaam is op dat moment een beginnend journalist en hij is misschien ergens wel blij dat hij zich in het oog van de orkaan bevindt. Zijn situatie is in ieder geval heel anders dan die van David Kerry, de medewerker van Lehman Brothers, die hij al een tijdje volgt. Die is namelijk van het een op het andere moment zijn baan kwijt!

Lees hier het verhaal: Doppelganger

Boek-recensie ‘Dit kan niet waar zijn’, Joris Luyendijk

De huidige misstanden in de mondiale financiële wereld houden me al jaren, sinds de crisis van 2008, zeer bezig. Het is ook niet voor niets dat veel van mijn korte verhalen er (al dan niet zijdelings) over gaan. Zo handelt mijn verhaal Doppelganger over een medewerker van Lehman Brothers, de zakenbank die als eerste domino-steentje in de herfst van 2008 om viel. In mijn verhaal ‘Ieder het zijne‘ speelt een handelaar van Goldman Sachs een belangrijk rol en niet toevallig is dit een psychopaat die een gruwelijke moord pleegt. En mijn verhaal ‘De Olympus Affaire‘ ten slotte draait om Nick, die betrokken raakt bij een zeer bijzondere artistieke statement tegen de vier grote Nederlandse banken.

jldknwz

Dit boek van de geroemde journalist Joris Luyendijk (die destijds al een zeer boeiende ‘banking blog’ bijhield) was dus een absolute must-read voor mij. Hij doet zijn onderzoek met de insteek van de antropoloog die hij van oorsprong is en hij bestudeert nauwgezet hoe die samenleving-in-een-samenleving nou eigenlijk werkt en hoe mensen er met elkaar omgaan.

En ook hij reageert geschokt en woedend als hij door krijgt hoe de financiële wereld eigenlijk in elkaar steekt. ‘Godverdomme‘, is er meermalen onverbloemd te lezen. Het beeld dat hij schetst is dan ook zeer verontrustend: sinds de deregulering in de jaren ’80 zijn de vele zakenbanken tot nog maar een paar kolossale ‘molochen’ uitgegroeid, die niet alleen too-big-to-fail zijn maar ook too-big-to-manage. Er wordt enorm veel geld verdiend, maar vooral omdat er continu zeer grote risico’s worden genomen en niemand enig belang schijnt te hechten in een verantwoorde lange-termijn bedrijfsvoering. Snelle winsten en aandeelhouderswaarde, dat is het enige waar het om draait! En die risico’s, daar kan de belastingbetaler voor opdraaien als het mis gaat, terwijl de onheilsstichters er zelf vrolijk met astronomische bonussen vandoor gaan.

Luyendijk maakt ook duidelijk dat de crisis van ’08 vooral een bijna-crisis was, waarin de wereld langs de rand van de afgrond is gelopen en ternauwernood ontsnapt is aan een nog veel ergere ramp. Bij het grote publiek is dit toch onvoldoende doorgedrongen, want bij de ‘in-crowd‘ heerste toen blijkbaar echt blinde paniek, tot en met dat familie werd opgedragen meteen al het spaargeld op te nemen, zo veel mogelijk voorraden in te slaan en met de kinderen te vluchten naar het platteland.

Maar dat is nog niet eens het meest verontrustende dat Luyendijk benoemt. Dat is namelijk dat hij moet constateren dat er ondanks de bijna-ramp van ’08 niets wezenlijks veranderd is. Natuurlijk, er zijn wat regeltjes bijgekomen en wat makkelijk te omzeilen bonusplafonds, maar de financiële wereld is gewoon weer doorgegaan. Business as usual! Niemand grijpt in en niemand heeft ook de controle! En intussen lijkt de wereld onafwendbaar af te stevenen op een volgende en nog veel ergere catastrofe, als een vliegtuig met een lege cockpit. Schokkend allemaal en zeer onrustbarend! Dit boek is daarom ook wat mij betreft voor iedereen een absolute must om zelf ook te lezen!

 

Boekrecensie ‘Uw vaderen…’, Dave Eggers

Deze nieuwe worp van Eggers heeft net als zijn debuut (afgekort EHVVDG) een nogal lange naam: “Uw vaderen, waar zijn zij? En de profeten, leven zij voor eeuwig?” Het is niet toevallig dat dit een quote is (uit de Bijbel overigens), want het hele boek is één grote verzameling quotes, of beter gezegd: is één lange serie dialogen zonder ook nog maar één beschrijvende zin. Stilistisch is dit boek dus zeer bijzonder. Het verhaal is dat ook, want dat draait om een enigszins verknipte jongeman die 5 mensen ontvoert en opsluit in een verlaten legerbasis. De gesprekken die hij met hen voert zijn prikkelend en raken aan allerlei eigentijdse thema’s. Net zoals in ‘The Circle‘ is Eggers dus weer erg relevant en actueel. Maar of dit boek hiermee inhoudelijk ook zo sterk is? Tja, ik vond het zelf erg gekunsteld bij tijd en wijle en het verhaal moet ook steeds meer overeind gehouden worden door gekke toevalligheden. Maar desondanks is dit nieuwste werkje van Eggers toch nog steeds zeer boeiend. Het is niet voor niets dat ik alles heb gelezen wat hij uitgebracht heeft…

Boekrecensie ‘De advocaat’, Rene Appel

9200000030213074Nadat ik, dankzij de schrijfwedstrijd ‘Schrijf en huiver‘, een Masterclass heb mogen volgen bij Rene Appel (volgens z’n site de Godfather van de Nederlandstalige psychologische thriller), was het tijd om me eens aan een boek van hem te wagen. Het werd deze dus: ‘De advocaat’. Voor mijn doen is het natuurlijk een nogal ‘gewoon’ boek, omdat het in hedendaags Nederland speelt en een hoofdpersoon heeft met een alledaagse naam: David Driessen. Ik ben immers toch wel gewend meer ‘exotische’ verhalen te lezen.

Daarmee is niet gezegd dat ik het boek saai vond, zeker niet. Rene Appel toont zich (zoals ik had verwacht) als een kundig verteller, die je mooi de wereld van David, advocaat in loodst. Het verhaal gaat lekker snel en Appel is zeer goed in het neerzetten van realistische dialogen; daarvan kan ik zeker veel van hem leren.

Appel vertelde al tijdens de masterclass dat hij gewend is zijn verhalen op te bouwen rond een ‘conflict’ dat steeds meer uit de hand loopt en dat blijkt ook duidelijk uit dit boek. David komt namelijk al snel steeds meer in problemen: mede als gevolg van zijn gokschulden wordt hij steeds meer in de armen gedreven van een Holleeder-achtige onderwereldfiguur en bovendien gaat zijn vrouw vreemd. En zo loopt alles in de soep, precies zoals je kon verwachten…

Wat ik bij dit boek echter minder snapte, was waarom Appel eigenlijk nu specifiek dit verhaal wilde vertellen. Tijdens de Masterclass zei hij dat vaak een bijzonder berichtje in de krant of zo het vonkje inspiratie gaf dat nodig was voor hem om een boek te schrijven. Maar wat is eigenlijk het bijzondere gegeven van dit boek? Dat kon ik toch niet echt vinden. Het hele plotje van een ambitieus advocaatje dat zich steeds meer ontpopt als ‘mafia-maatje’, tja, dat is toch niet heel bijzonder….

Een ander puntje waar ik moeite mee had was de geloofwaardigheid. Appel geeft er blijk van zeer gedegen research te hebben gedaan naar het juridische wereldje waarin David Driessen verkeert. Juist daarom is het jammer dat de beweegredenen van een van de hoofdpersonen nogal moeilijk zijn te doorgronden. Ik heb het dan over Hein Wesseling, de genoemde onderwereldfiguur die ‘D-2’  onder zijn ‘hoede’ neemt. Ik begon het steeds ongeloofwaardiger te vinden dat deze Hein zoveel tijd investeert in onze David, terwijl je van mijlenver weg ziet aankomen dat David zich in gokschulden steekt die hij nooit meer kan terugbetalen en dat Hein dus objectief gezien eigenlijk weinig aan hem heeft. Hiernaast blijft Hein zelf een nogal vlakke persoonlijkheid, want je leert letterlijk niets over hoe zijn eigen leven in elkaar steekt.

Al met al was dit boek ondanks deze mindere aspecten, echter zeker boeiend om te lezen en voor mij als amateurschrijvertje ook zeer leerzaam. Maar of ik nu meteen meer van Rene Appel ga lezen…? Tja, ik zie wel.

TV-recensie ‘Marco Polo’, seizoen 1

Ogenschijnlijk is dit een hele kansrijke serie, al is het maar omdat er overduidelijk een flinke smak geld tegenaan is gegooid om een nieuwe serie te ontwikkelen die zich qua succes kan meten met ‘Game of Thrones‘. Ook het basis-gegeven, het leven van de ontdekkingsreiziger Marco Polo aan het hof van de grote Khan, Koeblai, lijkt kansrijk. En toegegeven, de serie ziet er prachtig uit, met mooie kostuums, decors en indrukwekkende massa-scenes.

En toch… En toch is dit het allemaal gewoon net niet. Ik heb het zes episodes geprobeerd, maar werd niet gegrepen door de personages of door de verwikkelingen. Natuurlijk is er genoeg aan de hand aan het hof van de Grote Khan, en is hij in oorlog met de Song-dynastie, maar toch werd ik er niet echt door geboeid. Daarom is dit dus helaas geen succes gebleken… Ik haak af…

Lijstjes #3: Top 5 SF & Fantasy

hyperHet genre Science Fiction en Fantasy heeft mij altijd zeer weten te boeien. Daarom als aflevering 3 in mijn serie van lijstjes van beste boeken aller tijden, mijn top 5 van de beste boeken in het SF&Fantasy genre:

The Lord of the Rings – J.R.R. Tolkien | Als moeder aller fantasyboeken mag dit imposante werk van Tolkien natuurlijk niet ontbreken. Ergens werd dit boek zelfs gekroond als het beste boek van de twintigste eeuw, en dan vind ik niet eens overdreven. De allesomvattende fantasiewereld waarin Tolkien je meevoert is adembenemend en hierbinnen weet hij ook nog eens een zeer meeslepend verhaal te vertellen over de queeste om die Ene Ring te ‘ontmaken’. Een klassieker die je gelezen moet hebben en ook bij voorkeur in het Engels, want dan komt Tolkien’s fabelachtige taalbeheersing het best tot zijn recht.

Hyperion Canto’s – Dan Simmons | Ik vind de serie van vier boeken, beginnend met ‘Hyperion’, nog steeds het allerbeste serie science fiction epos dat ik ooit gelezen heb. De kostelijke vertelling die begint als een soort ‘Canterbury Tales‘ in de verre toekomst is hoogst origineel, zeer meeslepend en gewoon ongemeen spannend. Simmons bewijst een meesterverteller te zijn die ook nog eens beschikt over een enorme verbeeldingskracht. En hij gebruikt zijn vertelling ook nog eens om een ode te geven aan zijn eigen literaire helden.

The Dark Tower – Stephen King | Deze serie met in totaal acht (vaak vuistdikke) boeken, wordt algemeen beschouwd als het Magnum Opus van Stephen King. King is misschien wel de grootste schrijver van de huidige tijd, en in deze fantasy-serie weet hij zichzelf te overstijgen. Ronduit fascinerend wordt het als King erin slaagt niet alleen allerlei andere boeken van hem aan elkaar te verbinden, maar ook zichzelf een te rol geven in het verhaal. Heel bijzonder!

Night Dawn’s Trilogy – Peter F. Hamilton | Dit imposante science fiction epos is in die zin vergelijkbaar met het hiervoor genoemde ‘Hyperion’ in de zin dat het goeddeels in dezelfde tijd speelt, zeg maar de 26e of 27e eeuw. Hamilton voert je in deze trilogie mee in een zeer complex en rijkgeschakeerd verhaal, met als hoofdpersoon kapitein Josha Calvert van het starship Lady MacBeth. Meeslepend, intelligent en boeiend verhaal!

Ilium/Olympos – Dan Simmons | Nog een keer Dan Simmons, gewoon omdat het kan. Want nadat Simmons al zijn Hyperion Canto’s had afgerond alsmede vele andere boeken in vele genres, kwam hij nog met deze cyclus van twee boeken op de proppen. Met een nog ongewoner en nog poëtischer science fiction epos, maar daarom niet minder kostelijk. In zijn ode aan onder meer Shakespeare (her)vertelt hij de Trojaanse Oorlog, waarvan het verloop steeds meer gaat afwijken van het heldendicht van Homeros. Maar dat is dan nog maar een van de verhaallijnen. Meeslepend en intrigerend!

Boekrecensie ‘Jongen A’, Jonathan Trigell

Dit boek gaat over A, een naamloze Engelse jongen met een inktzwart verleden, want als jonge jongen heeft hij met een vriendje ooit een meisje bruut vermoord. Na een lange gevangenisstraf komt A weer vrij en wil hij met behulp van de sociaal werker Terry opnieuw te beginnen in een andere stad (Manchester), onder het pseudoniem ‘Jack’. Hier probeert hij een leven op te bouwen en zelfs enig geluk in zijn leven te vinden, als dat hem gegeven is. Maar dat blijkt al snel erg lastig…

Dit boek is erg goed geschreven in een elegante maar tegelijkertijd beknopte stijl en de diepe emotionele lading van het dramatische verhaal zorgt ervoor dat je al snel zeer door geraakt wordt en er volledig in opgaat. Je raakt echt begaan met deze jongen, die nogal wat voor de kiezen heeft gehad en hoopt oprecht dat alles toch nog goed afloopt… Tegen beter weten in misschien… Werkelijk erg goed gedaan, dit, ik was echt geroerd! Een van de beste boeken die ik de afgelopen jaren heb gelezen!

Boekrecensie ‘The Magicians’, Lev Grossman

TheMagicians Van deze schrijver had ik al ooit het boek ‘Codex’  gelezen, een raadselachtig boek dat ik niet erg sterk vond. Maar toch wilde ik me eens wagen aan dit eerste deel uit een trilogie over Quentin, een Amerikaanse jongen die wordt uitverkoren om naar een speciale magie-school te gaan. Inderdaad; de vergelijking met Harry Potter is al erg snel gemaakt en dit boek zou je misschien kunnen beschouwen als een Amerikaanse variant voor een iets ouder lezerspubliek.

Net zoals ik me nooit bovenmatig heb geïnteresseerd in Harry Potter, kon ook dit verhaal me echter ook niet erg interesseren. Het verhaal begon voor mij gewoon niet erg te leven en ergens terwijl Quentin contact maakte met de heus bestaande fantasiewereld Filloria, ben ik helaas afgehaakt. Jammer, maar ik laat deze trilogie voor de rest even aan me voorbij gaan…