Maand: maart 2018

Uitgelicht: “De muziek van de sferen”

Onder de naam ‘De Muziek van de sferen’ gaan twee verhalen van mij schuil. Ten eerste het verhaal van de artiest Gany Zeno, die met zijn album ‘Music of the Spheres’ zichzelf heeft gekatapulteerd richting absolute wereldfaam, maar desondanks niet erg gelukkig is. Lees hierover meer in het verhaal ‘Thuis‘.

Hiernaast heb ik een verhaal geschreven over een worstelende schrijver, die maar niet die inspiratie krijgt die hij nodig heeft. Tot hij het met zijn broer heeft over… Gany Zeno. Lees daarvoor het verhaal: ‘De muziek van de sferen‘.

Boekrecensie ‘Gezien de feiten’, Griet op de Beeck

Traditiegetrouw lees ik natuurlijk het Boekenweekgeschenk; zoals ook de bijdrage voor 2018 van Griet op de Beeck. Ik ken geen enkele van haar boeken en de vraag was of dit Boekenweekgeschenk ervoor zou zorgen dat dit ik me verder verdiep in haar oeuvre. Meteen het antwoord: nou… nee…

Het boek begint op zich wel aardig als de man van de bejaarde vrouw Olivia sterft, en zij merkt dat zij eigenlijk is bevrijd van een last. Ze stort zich meteen in nieuwe uitdagingen, waaronder een trip naar een Goed Doel in Afrika. En hier ontmoet ze lokalo Daniel. Ondanks dat haar dochter er niets van moet hebben, ontstaat er een relatie. En op enig moment besluit ze zelfs terug te gaan naar Afrika voor hem. Waarna het verhaal plotsklaps (letterlijk plotsklaps) eindigt…

Het probleem met dit boek is denk ik met name de vraag wat Griet op de Beeck nu eigenlijk wil vertellen. Dat je elke dag moet leven als je laatste? Altijd nieuwe wegen moet durven in te slaan? Maar die boodschap gooit ze met haar bruuske afloop zelf weer in…

Verder is de personage van Daniel voor mij erg onduidelijk; hij een perfecte vriend, zonder enige twijfel, zonder enig krasje. Maar daarmee is hij ook ongeloofwaardig en eigenlijk van bordkarton.

Conclusie: nee; dit is geen erg geslaagd boek. Volgend jaar hopelijk weer beter!

Nieuw verhaal ‘De Poolster’

Diverse malen heb ik op dit blog al verkondigd dat ik een groot fan ben van de serie ‘Black Mirror‘, met name omdat ik de verhalen heel interessant vindt. Maker Charlie Brooker lijkt steeds te zijn begonnen met de zelfde vraag: als ik deze nieuwe ontwikkeling heel ver door trek, waar kom ik dan uit? En wat betekent dat voor mensen?

Ik vind het een heel prikkelend beginpunt en steeds weer blijkt dat hier hele boeiende verhalen uit ontstaan. En daarom wilde ik ook zelf een Charlie Brooker-verhaaltje schrijven. Het resultaat? Dit verhaal. Klik het plaatje aan om het te lezen!

Boekrecense ‘Kafka on the Shore’, Haruki Murakami

Ik heb toch al wel een flinke reeks Murakami’s gelezen, maar dit vind ik toch echt zijn beste! Naar mijn idee komt in dit boek alles samen wat Murakami zo goed kan: in een prachtig, soepele en leesbare stijl een meeslepend verhaal vertellen vol magisch-realistische elementen. Met dat laatste bedoel ik de soms wel heel bizarre gebeurtenissen: zoals vissen die uit de lucht vallen, twee WOII-soldaten die nog steeds ergens diep in het bos ‘de wacht houden’, personages als Johnnie Walker en Colonel Sanders (de KFC-man!), mannen die met katten praten, het houdt niet op. Alles is daarnaast verweven in een plot waarin een heel sterke interne logica toch een beetje lijkt te ontbreken.

Maar dat neem je allemaal zonder meer voor lief. Want zo kostelijk is het boek wel! Het verhaal concentreert zich op ten eerste de 15-jarige jongen Kafka die van huis wegloopt en zijn plek in de wereld zoekt. Hij belandt in een buitenissige bibliotheek en bouwt een bijzondere relatie op met de eigenaresse en haar enige werknemer. En in een parallel verhaal gaat de bejaarde man Nakata, die zichzelf ‘dom’ noemt en een bijzondere spreekstijl heeft, een bizar avontuur aan, geholpen door een vrachtwagenchauffeur die in hem zijn oude opa ziet. En aan het einde van het boek komt alles min of meer samen.

Concluderend: dit boek kan ik iedereen, ook zeker degenen die Murakami nog niet kennen, van harte aanbevelen!