Boekrecensie ‘De afvallige’, Jan van Aken

Ik zit tegenwoordig wat meer in de historische boeken en daarom vond ik ook dat ik maar eens iets moest lezen van een Nederlandse specialist op dit gebied, Jan van Aken. Zijn boek ‘De afvallige’ pronkt met een mooie schildering van Carel Willink op de voorkaft. Dat belooft alvast veel goeds! Een boek spelend in de nadagen van het Romeinse Rijk, ook dat klinkt veelbelovend.

Het boek gelezen hebbend, moet ik evenwel concluderen dat de verwachtingen niet uit komen. Van Aken had naar mijn idee twee richtingen op kunnen gaan: er een literaire boek van maken of juist een lekker ‘leesboek’. Zijn pennevrucht is echter geen van beide: het boek heeft veel te weinig inhoud om als literair door te gaan en ook kan niet bepaald worden gesteld dat het boek smeuiig en makkelijk leesbaar is.

Blijkbaar was toch dat laatste met name het doel van Van Aken, want hij propt het boek vol met sappig bedoelde verwikkelingen, overigens vooral heel veel gereis door hoofdpersoon Swintharik en de vele personages om hem heen.

Maar waar het mis gaat is de vooral vertelstijl: die komt heel vaak wat onbeholpen over, zelfs in die mate dat ik me steeds afvroeg: waarom schrijft hij dat niet anders? Maar ook is zijn stijl vaak belegen, soms merkwaardig plechtstatig en dan weer overdreven pathetisch. Van Aken gebruikt ook talloze oubollige woorden en dat is nogal merkwaardig. Natuurlijk: zijn verhaal speelt in de vierde eeuw, maar waarom woorden gebruiken die misschien enkele eeuwen geleden in Nederland in zwang waren? Dat slaat als een tang op een varken.

Die matige vertelstijl zit het boek danig in de weg. Daarbij komt dat het verhaal ook niet echt boeit. Er wordt voldoende beschreven, maar het blijft allemaal heel vaak nogal vlak. De vele onlogisch ogende sprongen in de tijd sleuren je eerder uit dan in het verhaal. En ook de soms nogal onwaarschijnlijke gebeurtenissen overtuigen niet, net als de soms nogal kolderieke scenes, alsof Van Aken zelf soms verlichting zocht in zijn verder toch echt serieus bedoelde vertelling.

Een coherent plot lijkt er verder intussen in het geheel niet te zijn. Nee; alles is blijkbaar opgehangen aan die ene vraag: wie de (vanuit de optiek van de vroege Christenen) ‘afvallige’ keizer Julianus vermoord heeft; is het echt Swintharik? En Van Aken laat de lezer tot het einde wachten om daar meer over te weten te komen… Maar daar aangekomen was mijn aandacht al volledig weggesijpeld.

Nee, dit is in totaal een matige leeservaring. Van Aken zou eens een boek van Ken Follett moeten lezen; die heeft het genre waarin Van Aken blijkbaar ook in wil schrijven, veel beter in de vingers.

Uitgelicht: verhalen geïnspireerd door Dan Simmons’ Hyperion

De science fiction-quadrilogie die ooit begon met het boek Hyperion van Dan Simmons, heeft een grote indruk op me achtergelaten en is tot de dag van vandaag zeer geliefd bij mij. Naar mijn idee is het absoluut één van de beste sf-epossen ooit gepubliceerd, met name door het ongelooflijke verbeeldingsrijke en originele verhaal.

Natuurlijk heeft het boek me zelf ook op tal van manieren geïnspireerd bij mijn eigen schrijfsels. De volgende verhalen wil ik er graag uit lichten:

Avatars. In dit korte verhaal figureert een ‘Ouster’ (een sterk doorgeëvolueerde mensensoort uit het boek) en wordt gehint naar de succesvolle film  ‘Hyperion II‘. Helaas is een verfilming vooralsnog geen bewaarheid geworden.

I know that much is true. In dit verhaal is er een bedrijf dat ‘Bettik Corporation’  heet; een bedrijf dat ‘bettiks‘ (androïden) vervaardigt. Dit is een verwijzing naar de blauwhuidige A. Bettik die met name in de laatste twee delen van de quadrilogie een belangrijke rol speelt.

Lieve Brawne. Dit verhaal gaat om twee mensen die World of Warcraft spelen en die beiden avatars hebben aangemaakt die zijn geïnspireerd op personages uit Hyperion; het gaat om Albedo en de Brawne Lamia uit de titel.

De Gouden Rivier. Centraal in dit verhaal staat een mysterieuze vrouw, Moneta. Zij is sterk gebaseerd op een personage met dezelfde naam uit Hyperion, een vrouw die wordt gezien als medestrijder van The Shrike en geregeld opduikt rondom de Tijdtombes.

 

Tv-recensie ‘Westworld’, seizoen 2

‘Westworld’ is naar mijn idee dé serie van dit moment! Het is zelfs die andere sensationele HBO-serie ‘Game of Thrones’ voorbijgestreefd, natuurlijk vooral omdat deze serie, zoals ik eerder heb beschreven, helaas in haar laatste seizoen behoorlijk desastreus uit de bocht gevlogen is.

De belangrijkste vraag is dus bij voorbaat: slagen Jonathan Nolan (ja; de broer van!) en consorten er in dit tweede seizoen wèl in om het niveau van seizoen 1 vast te houden?  Het antwoord is, helaas, toch een weifelachtig mwah!

Na de break leg ik uit waarom!

Lees verder “Tv-recensie ‘Westworld’, seizoen 2”

Boekrecensie ‘Het Noordwater’, Ian McGuire

Dit is het tweede boek dat ik -deels- tijdens mijn zomervakantie las en -ja!- het is nog veel beter dan het ook al erg fijne boek ‘Pilaren van de aarde‘ van Follett. Waar Follett je een uitstekende leeservaring biedt met gewoon een erg puike historische thriller, doet dit boek van de voor mij nog onbekende McGuire echter meer: het grijpt je echt bij de strot.

Vanaf het begin is duidelijk dat je een bijzonder boek aan het lezen bent. McGuire schetst de grimmige wereld van de walviswaarders (we spreken ergens in de 19e eeuw) en doet dat met ongelooflijk veel zintuiglijke beschrijvingen: hoe iets eruit ziet, klinkt, maar vooral: ruikt! Waar heb ik toch ook alweer gelezen dat het zintuig reuk het meest direct met je emoties is verbonden? Hoe dan ook, McGuire lijkt dit ook te beseffen, want mijn hemel; wat vertelt hij veel over allerlei geurtjes, vaak zeer onwelriekend!

Het plot ‘stinkt’ ook al; want we lezen over hoe een volstrekt gewetenloos monster, ene Drax, voordat hij aanmonstert op de walvisvaarder Volunteer als harpoenier, nog even een jongen gruwelijk vermoordt. Maar ook eenmaal aan boord zal hij zich op gruwelijke wijze vergrijpen aan één van de scheepsjongens.

We ervaren dit allemaal vanuit de ogen van Patrick Sumner, een getroebleerde persoon, die aanmonstert als scheepsarts, maar totaal onvoorbereid is op de ontberingen van de reis naar het ‘Noordwater’. En zo ontvouwt zich een duister en verontrustend verhaal als enerzijds de moordenaar die aan boord is moet worden ontmaskerd en anderzijds de kapitein de geheime taak heeft in het kader van een verzekeringsfraude zijn schip te laten vergaan. De verschrikkingen die Sumner moet doorstaan zijn hierdoor bij tijd en wijlen verbijsterend.

Zo is dit een niet heel makkelijk leesbaar, maar wel fascinerend en uiteindelijk prachtig boek dat uiteindelijk gaat over alle facetten van de moraliteit… Lezen!

Uitgelicht: Verhaal #4 uit mijn bundel Projector 2

Ik heb recent weer een nieuwe bundel samengesteld met enkele van mijn beste verhalen: ‘Projector2’. Het naadloze vervolg op mijn eerdere best of-bundel ‘Projector‘. Als opwarmertje ga ik kort alle verhalen langs uit deze bundel!

Verhaal 4: La Isla Maldita
Dit verhaal heb ik geschreven in het kader van mijn studie bij de Schrijversacademie. Ik heb ervoor terug gegrepen naar wat van mijn mijn eigen ervaringen, namelijk een meerdaagse trip naar Venezuela die ik samen met een vriend heb ondernemen tijdens een vakantie op Ilsa Margarita. Niet de eerste keer dat ik over die vakantie schreef, getuige ook mijn eerdere verhaal ‘Sirius’. Klik het plaatje aan voor het verhaal.