Ik was bezig om in één ruk alle delen van de Hyperion-Quadrilogie (1 2 3) opnieuw te lezen, maar dan in het Engels, en nu heb ik ook het vierde en laatste deel uit.
Dit vierde deel vormt natuurlijk een duidelijke voortzetting en afronding van boek 3, ‘Endymion‘ en heel veel dat ik over dit boek heb gezegd, is hier ook van toepassing. Kortom: misschien niet meer zo briljant als de beide Hyperion-delen, maar nog steeds een heel meeslepend sf-avontuur.
Wat me bij herlezing opvalt, is dat het verhaal wel wat geïnspireerd lijkt op ‘Terminator 2; Judgement Day‘, de filmklassieker van James Cameron. De geavanceerde T-1000 die Robert Patrick in de voornoemde film neerzet lijkt veel op de super-militair Rhadamanth Nemes. En dat het afschuwelijke monster The Shrike inmiddels een metgezel lijkt te zijn geworden, lijkt nogal op hoe de oorspronkelijke Terminator (Arnold Schwarzenegger) in de film opeens naar het kamp van de good guys is overgestoken. Nu komt het boek uit 1997, enkele jaren later dan de film, dus dat zou zo maar eens kunnen!
Tegelijk is dit boek natuurlijk overduidelijk geïnspireerd door veel meer dingen. Het concept van Messiaanse figuren bijvoorbeeld, de Katholieke Kerk natuurlijk, de architect Frank Lloyd Wright en veel Oosterse filosofie, om er maar een paar te noemen. Mede hierom is dit boek wederom kostelijk.
Het enige minpunt is dat Simmons hier en daar wel had mogen schrappen in zijn soms te breedlopige vertelling. Vooral de passage die speelt T’ien Shan ergens over de helft van het boek is veel te uitgebreid (en bij vlagen saai) omdat Simmons het hier overduidelijk niet kan laten al zijn kennis over de Chinese cultuur met je te delen en enorm veel overbodige informatie deelt (alsmede enorm veel namen van plekken en mensen). Dit is een kwaal waar de latere boeken van Simmons steeds meer last van hebben gekregen, helaas… Een belangrijke reden waarom ik me bijvoorbeeld nooit heb gewaagd aan zijn latere boeken zoals ‘The Abominable‘.
Maar goed, het einde dat Simmons heeft bedacht is dan wel weer hartverscheurend mooi. En heel filosofisch, met concepten als liefde als Newtoniaanse natuurkracht en de aanwezigheid van een ‘leegte die bindt’.
Hiermee was het prachtig om al deze boeken weer eens gelezen te hebben!
De schrijver Patrick DeWitt heb ik al een tijdje op de radar door zijn eerdere goede boeken ‘The Sisters Brothers‘ (nu ook verfilmd!) en ‘Ondermajordomus Minor‘.
