Dit is een boek dat alleen zijdelings gaat over het beruchte bombardement van Dresden in WOII. Het boek is namelijk vooral een boek dat gaat óover een dergelijk boek; allemaal vreselijk meta dus. In een ingewikkelde constructie vertelt de hoofdpersoon dat hij al jaren werkt aan een boek over deze historische gebeurtenis, maar waar hij uiteindelijk over vertelt is een soldaat die het ook allemaal meemaakte, Billy Pilgrim; een verhaal waarin de schrijver hoogstens een figurant is.
De voornoemde Billy Pilgrim is nogal bijzonder omdat hij los staat van de tijd sinds hij ontvoerd is geweest door buitenaardse wezens, de Tralfamadorians. En zo lezen we erover hoe Billy als een pingpongballetje door zijn leven schiet: zijn jeugd, zijn soldatenjaren, zijn voorziene dood, maar ook zijn leven als getrouwde en welgestelde optometrist.
De stijl waarin Vonnegut dat doet is enerzijds kaal: met eenvoudige zinnen zonder opsmuk, maar anderzijds excentriek door alle hoogst originele associaties, observaties en vergelijkingen. Door alle korte passages die alle kanten op gaan, creëert hij een soort mozaïek en dat blijft interesseren.
Bijzonder is ook dat Vonnegut personages opvoert, zoals de onbekende sf-schrijver Kilgore Trout, die hij (zo las ik op Wiki) ook in allerlei andere verhalen terugkomt. Vonnegut heeft met zijn corpus aan boeken dus een soort eigen universum gecreëerd, heel erg gelijk aan hoe David Mitchell dit in zijn boeken doet.
En zo is dit al met al een prikkelend en zeer bijzonder boek, dat ik zeker zou aanbevelen!