Maand: mei 2019

Dit boek gaat over misschien wel één van de meest bizarre kantelpunten in de geschiedenis; namelijk hoe een groepje van nog geen tweehonderd Spanjaarden er begin zestiende eeuw in slaagde het machtige Inca-Rijk op de knieën te krijgen. Atahuallpa had hierin een belangrijke rol; als de nieuwe ‘Inca Keizer’ had hij alle kans om de Spanjaarden weg te vagen, maar als gevolg van een aantal fatale vergissingen aan zijn kant, ging het allemaal helemaal mis…

Wim Kamerbeek heeft over dit gegeven een onderhoudend boek geschreven in een prettig leesbare, losse en soms zelfs bijna joviale stijl. De eerste helft van het boek besteedt hij aan de historische feiten, in het tweede deel gaat hij nader in op de Inca-beschaving.

Boeiend en leuk boek en zeker bruikbaar bij de research voor wat mogelijk een nieuw boek van mijzelf gaat worden!

Dit is één van de eerste boeken die ik als luisterboek tot me genomen heb. En dat is zeker genieten. Arthur Japin leest zijn verhaal zelf voor en heeft een prettige vertelstem. Zijn verhaal is ook nog eens heel interessant. Hoofdpersoon is Kolja Konradi, een jongeman die lange tijd de beschermeling is geweest van de gebroeders Pjotr en Modest Tsjaikovski.  Zijn ‘schitterende gebrek’ (om even een ‘japinisme’ te gebruiken) is dat hij doof is.

Als hij op basis van een urgente brief van Pjotr terug gaat naar Petersburg, blijkt de voornoemde onder onduidelijke omstandigheden te zijn overleden. Was het cholera, zelfmoord? Kolja gaat al snel op onderzoek uit.

Dit relaas wordt doorsneden met dagboekaantekeningen van Modest. Hij wordt door de rijke familie Konradi ingehuurd om hun onhandelbare zoon, de dan nog heel jonge Kolja die als een dier in een donkere kamer is opgesloten, onder handen te nemen. Het lukt Modest al snel om het vertrouwen van de jongen te winnen en hem om te laten gaan met zijn doofheid. Samen maken ze reizen naar doven-instituten in Europa en Kolja bloeit onder de invloed van ‘Modja’ helemaal op.

Het plot van het boek wordt voortgedreven door twee vragen. Ten eerste: waarom zijn Kolja en Modest gebrouilleerd met elkaar als ze elkaar na de dood van Pjotr treffen? En ten tweede: hoe is Pjotr aan zijn einde gekomen? Die vragen zorgen er zeker voor dat je geboeid blijft. Maar natuurlijk zorgt ook de uitstekende schrijfstijl van Japin daarvoor. Alhoewel je dan wel over zijn soms oubollige woordgebruik (“ik pakte hem bij zijn ‘revers'” bijvoorbeeld) en soms al te overdreven pathos moet stappen.

Concluderend kun je zeker spreken van een goed boek!

Dit boek is misschien wel te zien als een soort vervolg op La Superba, dat kortweg gaat over de tijd dat de schrijver verbleef in Genua. Het boek is heel ‘meta‘, in de zin dat het óók steeds gaat over het schrijven van dit boek. En wonderlijk genoeg lopen het boek en het schrijven van dit boek steeds gelijk op. Zo staat er ergens een zin in de geest als: “Als ik dát aan het begin van dit hoofdstuk geweten had, dan was …” Heel bijzonder…

In dit boek lezen we erover hoe een nieuwe liefde, Clio, onze schrijver meevoert naar Venetië. En hoe, nadat deze relatie is verbroken, Pfeiffer terechtkomt in een verlopen hotel, natuurlijk het hotel uit de titel.

Hier moest ik meteen denken aan The Grand Budapest Hotel, de meesterlijke film van Wes Anderson, waar ook al een prominente rol is weggelegd voor de piccolo. De piccolo in dit boek is Abdul, een vluchteling. Zijn verhaal over zijn barre tocht naar Europa vormt één van de vele lijntjes in dit boek (eentje die qua thematiek heel erg aansluit bij La Superba overigens).

Maar dit boek vertelt veel meer. Een belangrijk thema is het massatoerisme, dat Pfeiffer in alle vormen verafschuwt en genadeloos te kijk zet. En de teloorgang van Europa als een ‘Avondland’, dat leeft in haar verleden, is een ander belangrijk thema. Pfeiffer kan daar allemaal heerlijk over vertellen in een overdadige barokke stijl vol ronkende volzinnen, scherpzinnige beschouwingen en poëtische overpeinzingen. Pfeiffer is dan nog op zijn best als hij op hele eloquente wijze een bepaalt fenomeen fileert, meestal niet al te positief natuurlijk.

Hiermee is dit wederom een zeer boeiend boek van zonder meer één van de meest interessante schrijvers in het Nederlandse taalgebied.