Bij mijn research voor mogelijk een nieuw boek stuitte ik op deze roman. Het wonderlijke is dat de schrijver, Wim Kamerbeek, duidelijk een min of meer soortgelijk idee had als ik: een boek schrijven over de Inca-tijd ten tijde van de inval door de Spanjaarden. En wel door midden tussen alle historische feiten een fictief hoofdpersonage te plaatsen.
Dit fictieve personage is in dit boek de Nederlander Willem. Hij krijgt als taak de Inca Huascar, die door Cortes als Inca-ambassadeur gevangen is genomen in Mexico en daardoor in Europa is beland, terug naar huis te brengen. Dit is meteen een nogal boud uitgangspunt, want die Huascar is een belangrijke historische figuur: hij wordt de Inca-‘keizer’ die een verwoestende oorlog zal beginnen tegen zijn halfbroer Atahualpa, vlak voor de noodlottige verschijning van Pizarro.
Maar ook in het verhaal dat volgt, toont Kamerbeek zich vooral niet te terughoudend. Willem maakt meteen in Machu Picchu kennis met de volledige ‘keizerlijke familie’, trouwt met een Inca-prinses, leert de Inca’s enkele Europese krijgstechnieken, maakt een verre reis naar Brazilië waar hij de legende van ‘El Dorado’ laat ontspruiten en brengt zelfs paarden het Inca-rijk binnen. In de tussentijd veroorlooft Kamerbeek zich nog veel meer: hij toont het Inca-rijk als vergevorderde beschaving die wel degelijk het schrift kent en wereldkaarten heeft en zelfs niet alleen contact heeft met de Mejica’s (Azteken), maar ook met onder meer de ‘gele mensen’ en eerder al ‘Roma’. Hij blaast nieuw leven in de legenda dat de Joden met hun goud naar Zuid-Amerika zijn gevlucht en veroorlooft zich onder meer grapjes over het ontstaan van de rubberen band. Hier toont Wim Kamerbeek in ieder geval zijn enorme kennis over de Inca’s, maar weifelt hij ook niet daar zelf wat speculatieve zaken aan toe te voegen.
Hoe interessant ook, qua storytelling is er wel wat aan te merken. Ondanks dat het boek bijna 600 pagina’s dik is, had ik heel lang het idee dat het verhaal nog op gang moest komen. Het grote drama ligt immers (volgens mij) in die strijd tussen Huascar en Atahualpa en de komst van Pizarro. Maar zo ver komt Kamerbeek helemaal niet; het verhaal eindigt namelijk nog vóór al die gebeurtenissen; als Huascar inmiddels gevangen is genomen door generaal Quisquis en Atahualpa ver in het noorden begint met zijn reis naar Cuzco om de troon op te eisen. Dat is een merkwaardige keuze, want hiermee mist dit boek eigenlijk een beetje een dwingend plot. Tenzij dit boek nog naadloos wordt gevolgd door een tweede deel natuurlijk. En dat kan zomaar nog eens het geval zijn…