Verhalen en meer van Christian Deterink
Dit is een animatieserie met steeds korte episodetjes, waarin een losstaand verhaal wordt verteld. De serie heeft een hoog sf- gehalte en bevat veel donkere humor en horror. Ook dit nieuwe seizoen is weer kostelijk, alhoewel met een zuinige 8 episodes veel korter dan het vorige seizoen.
Laat de volgende seizoenen maar komen!
Nadat ik eerder mijn bundel ‘Projector 2‘ onder handen heb genomen, heb ik nu hetzelfde gedaan voor mijn bundel ‘Projector’.
Ik heb het aantal opgenomen verhalen uitgebreid naar 15 en ook de selectie enigszins aangepast. Enkele verhalen zijn verdwenen, zoals ‘Agnus Dei‘ en ‘Dagboek der Laatste Dagen‘.
Maar er zijn er veel voor in de plaats gekomen. Zoals twee verhalen rondom de Russische zuster Dinera, twee verhalen met de titel ‘Het Beest‘, de eerste episode van mijn monologen van een onsterfelijke, en twee verhalen die tevens de naamgever werden van een bundel: ‘De Gouden Rivier‘ en ‘The Joker‘. Wil je de bundel lezen? Klik dan het plaatje aan!
De tv-serie ‘Master of None’ is een Netflix-favoriet van mij; ten minste: de eerste twee seizoenen (1 en 2) zeker. Hierin volgden we de dertiger Dev (gespeeld door komiek Aziz Ansari) en kregen we een heerlijk kijkje in zijn leven in New York; met alle vragen, drama’s en natuurlijk ook alle komische momenten en geestige dialogen van dien. De fijnbesnaarde toon van de serie sprak me zeer aan.
Dit derde seizoen blijkt op zijn hoogst een aardige nabrander te zijn. We volgen nu hoofdzakelijk Denise (de beste vriendin van Dev) en krijgen een inkijkje in hoe haar relatie met Alicia stukloopt. Dat is mooi gedaan, alhoewel sommige scenes wel héél traag en statisch zijn.
Wel wordt heel treffend in beeld gebracht hoe de inmiddels eind-dertigers Denise en Dev (die natuurlijk wel enkele keren voorbij komt) toch een beetje teleurgesteld zijn geraakt in hoe hun leven, dat vijf jaar geleden helemaal open leek te liggen, zich heeft ontwikkeld. Maar bijvoorbeeld ook de lijdensweg van Alicia om zwanger te raken is schrijnend mooi in beeld gebracht.
Hiermee is dit seizoen zeker de moeite waard, alhoewel het zeker niet zo kostelijk wordt als de eerste twee -vrij geniale- seizoenen.
Dit is een roman over de Duits-Franse jongen Jules, die op jonge leeftijd zijn ouders verliest. Hij komt terecht op een kostschool, raakt vervreemd van zijn broer en zus en moet zijn pad zien te vinden in het leven. En dat gaat bepaald niet makkelijk, maar met veel horten en stoten.
Uiteindelijk trouwt hij dan met Alva, zijn eerste liefje van de kostschool. En ook blijkt de band met zijn broer Marty en zijn zus Liz (die allebei op heel verschillende manieren ook heel erg zoekende zijn geweest in hun leven) sterker te zijn dan gedacht en ze groeien weer (enigszins) naar elkaar toe.
Maar ook dan scheidt zich een ongewenst zijpaadje af van het levenspad van Jules, als Alva kanker krijgt en uiteindelijk zal sterven. Het leidt zelfs tot een bijna-zelfmoordpoging van Jules zelf…
Dit boek is prachtig geschreven in een mooie poëtische en een heel melancholische en sentimentele stijl, die soms wel iets te ver doorhangt trouwens. Zijn karakters zijn levensecht en worden mooi tot leven gebracht. Het verhaal wordt, met sprongen in de tijd, op een vaardige manier verteld.
Wells stelt in zijn boek ook interessante vragen, zoals: wie zijn we eigenlijk? Worden we helemaal bepaald door (vaak toevallige) omstandigheden om ons heen? Wat bepalen we eigenlijk zelf? Zou Jules bijvoorbeeld ook als een angstige onzekere puber zijn opgegroeid als zijn ouders nog geleefd hadden? En zou hij dan überhaupt iets met Alva hebben gekregen?
Het zijn dit soort prikkelende vragen die het boek, zonder dat het plot eigenlijk heel opmerkelijk is, toch wel boeiend houdt. Uitstekend boek, al met al!
Via self-publishing-platform Pumbo heb ik inmiddels enkele boekwerkjes van mij ‘in stock’. Dit zijn momenteel de navolgende drie, inclusief prijsstelling.
Wil je een boek bestellen? Mail dan mij met je bestelling (cdeterink at gmail.com) en voeg daar aan toe je NAW-gegevens (voor de verzending) en je mobiele nummer (voor een Tikkie-verzoek). Ik zorg dan dat je via Pumbo het boek z.s.m. toegestuurd krijgt per post!
Dit boek heb ik natuurlijk al eens eerder gelezen, maar heb ik er gewoon nog weer eens bij gepakt. Het boek stamt uit de absolute hoogtijdagen van Dan Simmons, nota bene uitgegeven in het zelfde jaar als sci-fi klassieker ‘Hyperion’, het boek dat ik niet genoeg kan bewieroken (1 2).
Maar ook dit boek is bij herlezing zeer de moeite waard. Het concept van de ‘brein-vampiers’ (mensen die de geest van anderen kunnen overnemen en zich hier aan kunnen voeden) is sterk, net als het stuwende plot en vele van de personages; bij uitstek dat bizarre personage Melanie Fuller; de krankzinnige oude dame met haar scabreuze opvattingen en sterke Kracht.
Bij nalezing vallen je wel andere dingen op. Ten eerste hoe jachtig en actierijk het boek is; alleen daarom al zou een verfilming (ik denk een miniserie) volgens mij heel passend zijn. De oorspronkelijke titel van dit boek (Carrion Comfort) bekt ook prima weg, zou ik zeggen. Netflix: doe je ding!
Ten tweede valt me op hoe centraal de gruwelen van de holocaust in WOII eigenlijk staan. Hoofdpersoon Saul Laski is immers overlevende van de kampen. Hier lijkt het wel alsof het hele boek een resultaat is van een zoektocht van Dan Simmons naar een antwoord op de vraag: ‘hoe kan ik een boek schrijven over die onnoemelijke gruwelen?’ Inderdaad; dezelfde vraag die in mindere of meerdere mate ook centraal staat in ‘Beatrice & Vergilius‘ van Yann Martell en zelfs ‘De nazi en de kapper‘ van Edgar Hilsenrath.
Maar ten slotte valt me op dat Simmons misschien toch iets te geforceerd enkele stokpaardjes berijdt. Naast het duidelijke en zeer geslaagde horror-aspect van het verhaal (inclusief een bizar ‘real life’ schaakspel in een vernietigingskamp èn een recap daarvan in de apotheose, steeds met Saul als pion) vind ik het politieke-paranoia aspect toch wel wat minder geslaagd en er een beetje gekunsteld in gepropt.
Ik heb het dan over de ‘Island Club’, die achter de schermen aan de touwtjes zou trekken. Mij blijft echter te enen male onduidelijk wat de agenda is van die mysterieuze club, bestaande uit een handvol ‘brein-vampiers’: wat bindt deze vijf mensen überhaupt, naast het feit dat ze allen in enige mate andere mensen kunnen laten doen wat zij willen? Als je daar over nadenkt is het veel logischer dat ze geen strijdbroeders zijn, maar juist felle tegenstanders! Dat de overige leden van de club zich zo willig naar de slachtbank laten leiden door de illustere club-voorzitter C. Arnold Barent in de bizarre apotheose van het boek, is al evenzeer vrij onwaarschijnlijk.
Maar ondanks dat, blijft dit een zeer boeiende en heel originele thriller met bloedstollende scenes, heerlijke personages en een geweldig verhaal.
In mijn twee bundels ‘Projector‘ en ‘Projector 2‘ heb ik steeds een soort ‘best-of’ selectie gemaakt van tien verhalen. En die tweede bundel heb ik nu vernieuwd! Waarom? Ten eerste omdat het verhaal ‘Het Goud van Maximiliaan’ inmiddels is door-geëvolueerd in de novelle ‘Het Goud van Lupe Mirando‘. Hier is daarom de ‘novellette’ Ieder het Zijne voor in de plaats gekomen. En ten tweede omdat ik met de keuze van één verhaal bij nader inzien niet zo tevreden was; dit verhaal is daarom vervangen door Slush Pile (een fenomeen waar ik onlangs al over schreef).
In dit verhaal komen twee boekwerkjes aan de orde, zoals je ook ziet op het plaatje: ‘Epicurische gedichten‘ van Tanja Bolk en het boekwerkje ‘Procrastinatie op een bedje van gesmoorde illusies‘ van de illustere schrijver Demron Akobya.
Benieuwd geworden? De nieuwe bundel kun je lezen door bovenstaande foto aan te klikken. Veel leesplezier!