Tv-recensie ‘Clickbait’ (miniserie)

Dit is een miniserie in 8 delen die fascinerend begint: slachtoffer en vermeend vrouwenmishandelaar Nick wordt gegijzeld en zal worden gedood bij 5 miljoen hits van het filmpje dat op de socials verschijnt. En aldus gebeurt natuurlijk!

De serie heeft een aardige vorm door zich steeds min of meer op één persoon te richten: de zus, de echtgenote, de zoon, de maîtresse. En er ontspint zich een plot waarin je tot het laatste deel zoekt naar wie Nick heeft vermoord. De laatste plotwending is er misschien één teveel en licht ongeloofwaardig. Maar toch met al een aardige serie voor tussendoor.

Boekrecensie ‘Een land waarover is nagedacht’, Hans Lörzing

Dit boek gaat natuurlijk heel erg over mijn vakgebied; de ruimtelijke ordening. In een aanstekelijk geschreven boek vertelt Hans Lörzing over de geschiedenis van de ruimtelijke ordening in ons land. En daarin hebben we natuurlijk iets hoog te houden; gezien het gezegde ‘God schiep de wereld maar de Hollanders schiepen Holland’.

In de recente geschiedenis waren de Woningwet maar ook met name de Tweede Nota over de Ruimtelijke Ordening mijlpalen. Maar daarna ook zeker de Vierde Nota en met name het vervolg daarop; de Vierde Nota Extra; de Vinex. Begin jaren ’90 zorgde dit voor de hoogtijdagen van de planologie in ons land; want alles wat toen gepland was, is ook bijna helemaal  gerealiseerd.

Hierna zette het verval echter snel in, met het opdoeken van de RPD en met name het ministerie van VROM. Nederland zou ‘af’ zijn; en anders konden lagere overheden het wel alleen regelen. Een kwart eeuw later is (onder meer met de woningcrisis) pijnlijk duidelijk geworden dat dit niet zo is; en schreeuwt inmiddels zo’n beetje iedereen om een beetje broodnodige centrale sturing. Een en terugkeer van een ministerie met een ‘R’ in de naam; ook het boek van Lörzing is een vurig pleidooi hiervoor: hij voorziet een ministerie voor ‘Bouwen, Wonen en Ruimte’. Laat maar komen, zou ik zeggen!

 

Tv-recensie ‘Afghanistan: The Wounded Land’

Deze boeiende korte documentaire-serie zag ik op NPO Plus (me even geabonneerd om dit te kunnen kijken). In vier afleveringen wordt verteld hoe een land dat in de jaren ’60 en begin jaren ’70 nog een oase was van rust en een geliefde bestemming voor hippies, inmiddels al bijna een halve eeuw wordt verscheurd door oorlog.

Dat komt kortweg door een nietsontziende cyclus waarin monsters steeds weer nieuwe monsters baren. Het communistische regime (gesteund door USSR) leidt tot een tegenreactie in de vorm van de mujahedin (gesteund door VS), de mujahedin ‘baren’ op hun beurt de Taliban, die daarna weer ruimte geven aan Al Qaida, ergo: oorlogen, oorlogen en nog eens oorlogen, Osama, 9-11, de ‘War on Terr’r‘, een inmiddels een verwoest land en een volledig getraumatiseerde bevolking.

En, inderdaad met het recente vertrek van de VS (en bondgenoten) en de snelle overname door wederom de Taliban, het bewijs dat geen enkele vreemde mogendheid in staat is Afghanistan te onderwerpen.