Van goed naar slecht:
| De slag om de Schelde
| No Time to Die
| The Post
| Cobain
| Atomic Blonde
| Payback
| The Dictator
Na de break de volledige recensies!
Verhalen en meer van Christian Deterink
Van goed naar slecht:
| De slag om de Schelde
| No Time to Die
| The Post
| Cobain
| Atomic Blonde
| Payback
| The Dictator
Na de break de volledige recensies!
Meteen nadat ik van deze schrijver zijn boek over de ontstaansgeschiedenis van New York (Nieuw Amsterdam) had gelezen, ben ik doorgegaan naar zijn boek over Amsterdam zelf.
Hoe kijkt een Amerikaan tegen onze nationale hoofdstad aan? Nou, met name door te betogen dat ’tolerantie’ een rode draad is in de geschiedenis van de stad. Net als het ‘liberalisme’ trouwens. Aansluiting daarop: ook de Verlichting heeft misschien wel zijn prille oorsprong gekend in deze stad.
Een mooi inzicht is ook dat Amsterdam wezenlijk anders is dan steden als Parijs: in laatstgenoemde stad zijn de kolossale monumentale gebouwen vooral een uiting van de grootsheid van een kleine groep machthebbers, terwijl in Amsterdam al die mooie panden in de grachtengordel juist iets vertellen over de macht van het volk zelf.
Wat ook verbaast in dit boek, is hoe snel Amsterdam in de 17e eeuw uitgroeide van onbeduidend vissersdorpje tot een belangrijke wereldstad. En hèt centrum van de wereldhandel. Het is volgens mij vooral te wijten aan dat we aanzienlijk slechter waren in oorlog voeren dan in handel voeren; anders hadden (vooral) de Britten de macht toch niet zo makkelijk kunnen overnemen.
In onze nationale geschiedschrijving hadden we soms best wat trotser zijn op ons landje, denk ik dan. Is het een soort valse bescheidenheid of zo, dat deze glorie-periode onderbelicht is en er vooral aandacht was voor bijvoorbeeld het Rampjaar 1672, toen het volk ‘redeloos, radeloos en reddeloos’ was?
Maar er is genoeg om trots over te zijn. ik heb het dan bijvoorbeeld ook over de vele invloedrijke personen die in Amsterdam woonden of neerstreken: schilder Rembrandt, cartograaf Blaeu, maar ook denkers als Spinoza, Descartes en Locke.
Overigens komen ook wat minder florissante feiten zeker aan de orde. Met als dieptepunt de Jodenvervolging in WOII: nog steeds verbijsterend hoeveel Nederlandse Joden toen zijn vermoord! Het deed me denken aan een messcherpe karakterisering van Nederlanders in die oorlog: de meesten waren niet slecht, maar ook niet erg goed.
Maar goed. Shorto beschrijft dit alles in een fijne stijl. Verwacht niet een complete geschiedschrijving van de stad Amsterdam. Maar wel een heerlijk geschreven boek over onze vaderlandse geschiedenis, met als middelpunt Amsterdam.
De vorige seizoenen van deze serie (1 en 2) vond ik ook al heel aardig en eigenlijk wordt deze lijn gewoon prima door gezet. Nog steeds vind ik de wat quirky toonzetting en de bijzondere setting in dat Engelse landelijke stadje goed getroffen.
En ook de hoofdpersonen die worden geportretteerd, zeker een stuk of tien of vijftien, blijven boeien. Alhoewel die relatie ‘die je weet dat zal komen‘ tussen Otis en Maeve centraal staat. Leuk!
Vandaag is het nieuwe album uit van Coldplay. Nu is dit een band die flink in mijn achting is gedaald de laatste jaren: ze begonnen zo goed met vier heel aardige cd’s (van Parachutes tot en met Viva la Vida). Maar daarna raakten ze naar mijn idee het spoor behoorlijk bijster met een vreselijke doorgekookte pop-sound. Het leverde vier heel povere cd’s op, met hoogstens soms een enkel aardig liedje. Helaas is de nu uitgekomen negende cd ‘Music of the Spheres‘ geen terugkeer naar een betere vorm.
Maar wat wel bijzonder is, is die titel van dit album. Inderdaad: exact dezelfde naam als het succes-album van artiest Gany Zeno in het verhaal ‘Thuis‘ van mij. En niet alleen dat; mijn verhaal ‘De Muziek van de sferen‘ speelt zich af in dit zelfde universum. Klik om meer te weten te komen het plaatje aan, of één van beide links!